نهادینه شدن فرهنگ انفاق سلامت روانی جامعه را در پی دارد

حجت اسلام یحیی جهانگیری، استاد حوزه و دانشگاه، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا، با بیان این‌که نهضت انفاق یک موضوع مهم اجتماعی است که نباید در جامعه امروزی از آن غافل ماند، اظهار کرد: جالب است بدانید که کشور سکولار ژاپن پروژه‌ای برای خود تعریف کرده است که چگونه فرهنگ انفاقی که در ایران به ‌عنوان یک فرهنگ دینی وجود دارد تبدیل به یک مدل اجرایی برای فرهنگ ژاپن تبدیل کنند.

این مبلغ بین المللی حوزه علمیه افزود: یادمان باشد که در این کشورها حتی ممکن است فقیر هم نباشد اما به دنبال اجرا و نهادینه کردن این فرهنگ در کشور خود هستند.

حجت‌الاسلام جهانگیری با اشاره به این‌که از نوروز به من تماس گرفته ‌شده است که باید کفاره روزه را به چه کسانی پرداخت کنیم، گفت: جالب این است که در کشور به آن بزرگی فقیری دارای شرایط برای پرداخت کفاره را نیافته و برای حل این امر به دفتر مقام معظم رهبری و مراجع عظام تماس گرفته می‌شود.

استاد حوزه و دانشگاه در تبیین تفاوت‌های میان انفاق و فقیر بودن جامعه، گفت: خود این این‌که در جامعه‌ای افرادی روحیه بخشیدن داشته باشند یک اصل است؛ بنابراین فقط در جامعه فقیر بخشیدن معنا ندارد بلکه بخشیدن و انفاق در اسلام ریشه کرامتی دارد.

وی ادامه داد: خود بخشیدن در جامعه موجب نشاط اجتماعی و سلامت روانی جامعه می‌شود و در کشورهای توسعه‌ یافته به دنبال آموزش این فرهنگ برای سلامت جامعه هستند.

مبلغ بین‌المللی حوزه علمیه با اشاره به این‌که بخشودن و بخشایشگر بودن در سبک زندگی امام حسن مجتبی (ع) یک اصل است، عنوان کرد: خود بخشیدن به ذات خود دارای ارزش است و سلامت اجتماعی را تضمین می‌کند.

وی افزود: مهر ورزی و دوری از کینه‌ورزی اولین دستاورد یک جامعه خودجوش در عرصه انفاق است؛ درس مهم امام حسن مجتبی این است که شما کریم باشید حال در جامعه فقیر باشد یا نباشد.

استاد حوزه و دانشگاه با بیان این‌که جامعه‌ای عاری از انفاق یک جامعه بیمار است که خیلی از مسائل اجتماعی آن را تهدید می‌کند، گفت: فارغ از بحث‌ها ارزشی انفاق یک بحث ایدئولوژیک است؛ اشتباه اساسی ما این است که ما احساس می‌کنیم که کریم بودن آنجایی اتفاق می‌افتد که یک نیازمند در آن جامعه وجود داشته باشد اما در نگاه اهل‌بیت (ع) خود اصل کریم بودن مهم است که باید به آن پرداخته شود.

وی افزود: در نگاه اهل‌بیت(ع) چه فقر باشد و نباشد کرامت جایگاه خود را به ‌عنوان ارزش دارد و اگر جامعه‌ای کریم باشد؛ آن جامعه در سلامت روانی مطلق خواهد زیست. /921/ت302/ف