رسیدن به جامعه شایسته نیازمند حفظ ارزش‌های اخلاقی است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام سید محمد‌باقر علوی تهرانی، رییس بنیاد فارِس المومنین، بامداد جمعه 19 تیر در مسجد امیر(ع)، گفت: هدف از تشکیل یک جامعه تأمین نیاز‌های مادی و معنوی آن اجتماع است، این نیاز در یک جامعه از مهم‌ترین اصول در آن جامعه است.
وی افزود: اگر در یک جامعه نیاز‌های مادی و معنوی تأمین شود، آن جامعه را شایسته و صالح می‌گویند، کسانی نیز که در راه ساخت جامعه شایسته حرکت می‌کنند هم مصلح اجتماعی نام دارند.
استاد اخلاق، گفت: جامعه شایسته 5 نشانه دارد که عبارتند از؛ «امنیت مالی افراد در جامعه»، «امنیت جانی افراد در جامعه»، «امنیت آبرویی و حفظ حریم خصوصی افراد در جامعه»، «وجود وحدت و محبت دوسویه بین افراد جامعه» و «وجود امنیت معنوی در افراد جامعه».
استاد حوزه علمیه با تیبین موارد تهدید کننده ارزش‌های اخلاقی در جامعه، خاطر‌نشان کرد: بی حیایی، بی انصافی، بی رحمی و بی هویتی از مواردی است که یک جامعه را از نظر ارزش‌های اخلاقی تهدید می‌کند.
بی هویتی، درد بسیاری از افراد جامعه است
رییس بنیاد فارِس المؤمنین با بیان این موضوع که نداشتن هویت در برخی افراد به‌شدت دیده می‌شود، ادامه داد: هویت فردی افراد در برخی از موارد به‌کل از بین رفته است و مردم هویت خود را در گروه‌های اجتماعی جستجو می‌کنند، ضمن این‌که در بسیاری از موارد رحم و انصاف نیز از میان مردم رفته است.
استاد حوزه علمیه در بخش دیگری از این سخنرانی با اشاره به موضوع بی حیایی، تاکید کرد: بی حیایی امروز در برخی از جلوه‌های اجتماعی بی‌داد می‌کند، گناه همیشه وجود داشته است اما چیزی که باعث تاسف شده است، علنی شدن گناه و بی حیایی است.
حجت اسلام علوی تهرانی با تشریح موضوع حیا، گفت: حیا، عاملی درونی در نفس انسان است، به‌فرموده امام باقر(ع)؛ حیا واکنشی است که انسان در برابر عملی قبیح انجام می‌دهد، عملی که عقل و یا خدا آن‌را قبیح دانسته است.
وی با هشدار در خصوص مسأله بد‌دهانی و فحش، اضافه کرد: فحش و بد‌دهانی به‌شدت از سوی بزرگان دین ما مضموم شده است، حتی حضرت علی(ع) اصحابی را که به معاویه فحش می‌دانند را نصیحت می‌کرد که از این‌کار بپرهیزند.
استاد حوزه علمیه در پایان با انتقاد از رفتار برخی هنرمندان در رسانه ملی، خاطر‌نشان کرد: برخی از هنرمندان طوری صحبت می‌کنند که انگار خود را بالاتر می‌بینند، آن‌ها گاهی می‌گویند ما در مقام نصیحت نیستیم اما این کلام را به نوعی به‌کار می‌برند که گویی خودشان از همه بالاترند./856/پ202/ح