روند سقوط فرهنگی در رشته‌های پرحاشیه ورزشی
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، فرهنگ‌سازی و انتقال آن به کل جامعه ورزش از جمله ضروریاتی است که کمبود آن این روزها در ورزش ایران حسابی احساس می‌شود، اما مسئولان بلندپایه تنها به برگزاری یکی، دو همایش نمایشی و به شعارهای دهان پرکن بسنده می‌کنند.
غافل از اینکه اوضاع فرهنگی ورزش اصلاً خوب نیست. استفاده از القاب فرهنگی- ورزشی راه فرار خوبی است برای کسانی که اهمیتی برای شرایط حاکم بر ورزش کشور قائل نیستند. بررسی وضعیت موجود کار چندان سختی نیست. کافی است پس از پایان چند بازی لیگ برتر فوتبال نگاهی گذرا به اخبار حاشیه‌ای آنها در یک سایت یا روزنامه بیندازید تا حساب کار دستتان بیاید.
متأسفانه رفتارهای غیرورزشی و پرحاشیه از فوتبال به سایر ورزش‌ها هم سرایت کرده است. لیگ والیبال گرچه به اندازه لیگ فوتبال هیاهو ندارد، اما از حیث حاشیه روندی نگران‌کننده را طی می‌کند. از طرفی مشکلات فرهنگی تنها شامل حال بازیکنان نمی‌شود و بعضاً مربیان نیز با این چالش دست و پنجه نرم می‌کنند.
رفتار زشت سرمربی یکی از تیم‌های بسکتبال با خبرنگار این حوزه تنها یکی از این نمونه‌هاست. دلیل رخ دادن چنین اتفاقات زشت و تلخ چیزی نیست جز بی‌فرهنگی؛ عنصری که کمبود آن در رشته‌های مختلف به خوبی حس می‌شود. با این حال هر روز که سپری می‌شود نه خبری از فرهنگ‌سازی می‌شود و نه فعالیت‌های فرهنگی.
روز گذشته یکی از این نشست‌های فرهنگی مرتبط با ورزش برگزار شد و معاون فرهنگی وزیر ورزش جوری از وضعیت مطلوب فرهنگ در این بخش از جامعه صحبت کرد که گویا از شرایط فعلی کاملاً بی‌خبر است.
از دکتر احمدی باید پرسید که در سال‌های اخیر و به ویژه از آغاز وزارت دکتر گودرزی چه کار ریشه‌ای برای حل مشکلات پرتعداد فرهنگی- ورزشی انجام شده که حالا او اینگونه در مقابل منتقدان موضع‌گیری می‌کند؟
آیا غیر از این است که باشگاه‌های پرطرفدار فقط در تابلو و سربرگ نامه‌هایشان به خود لقب فرهنگی- ورزشی می‌دهند، اما در عمل برای بالا بردن فرهنگ ورزشی تره هم خرد نمی‌کنند. شاید مسئولان ذی‌ربط آنقدر درگیر مسائل مدیریتی و دغدغه‌های میز ریاست‌شان شده‌اند که خبر از واقعیت‌ها ندارند.
همان باشگاهی که ادعای فرهنگی بودن دارد از پس کنترل بازیکن خاطی خود برنمی‌آید و حتی توانایی برخورد با بی‌انضباطی‌های پرحاشیه‌ترین خارجی شاغل در لیگ برتر را ندارد. کاپیتان جدید آن یکی در اولین بازی چنان با الفاظ رکیک خودنمایی می‌کند که جای هیچ توجیهی را باقی نمی‌گذارد.
در سایر رشته‌ها نیز اگرچه میزان این حاشیه‌ها به مراتب کمتر است، اما آنها هم عاری از مصادیق بی‌فرهنگی نیستند. محرومیت یک باشگاه والیبال از میزبانی، توهین و تهدید مربیان به یکدیگر و درگیری لفظی مدیران با منتقدانشان موضوعاتی نیستند که بتوان به سادگی از کنار آنها گذشت.
آقایان حواستان باشد که مصادیق بی‌فرهنگی در ورزش روز به روز در حال افزایش است. تا به امروز که با نصب چند بنر، برگزاری چند همایش و انداختن چفیه به گردن بازیکنان راه به جایی نبرده‌ایم. بیایید برای جلوگیری از پیشرفت بی‌فرهنگی در ورزش از همین امروز دست به کار شویم، البته با راهکارهایی عملی و با ملزم کردن باشگاه‌ها و فدراسیون‌های ورزشی باشگاهی که به بازیکنانش دستمزد میلیاردی می‌دهد، باید در قرارداد بازیکنانش بند شرکت در کلاس‌های فرهنگی، اخلاقی و آموزشی را بگنجاند.
اینکه فوتبالیستی یکی، دو ساعت در روز به زمین تمرین برود و پس از آن هم باشگاه هیچ کنترلی روی رفتار او نداشته باشد، نتیجه‌اش می‌شود فوتبال پرحاشیه امروز، فوتبالی که فوتبالیست‌هایش پس از تمرین تا پاسی از شب تفریح می‌کنند و در شبکه‌های اجتماعی حضوری فعال دارند، اما همانند بازیکنان حرفه‌ای سایر کشورها نه کسی آنها را بازخواست می‌کند و نه به خاطر حاشیه‌هایشان جریمه می‌شوند. ادامه این روند فقط سقوط فرهنگی رشته‌های پرحاشیه را سرعت می‌بخشد و بس./998/د101/ف2
منبع : روزنامه جوان