ویژگی‌‌های افراد سخاوتمند از دیدگاه اسلام
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، حجت الاسلام آل داوود، استاد حوزه علمیه، امشب در مسجد امام حسین(ع) اصفهان، گفت: اگر انسان از روی عناد و تعمداً گناهی را مرتکب شود، بستر پذیرش توبه سخت می شود، ریشه همه گناهان جهل انسان است، گاهی انسانها از روی ندانستن مسأله مرتکب گناه می شوند، اما گاهی هم می دانند انجام کاری گناه و معصیت الهی محسوب می شود اما چون پلیدی آن و آثار سوء گناه را درک نمی کنند، باز هم انجام می دهند.
استاد حوزه علمیه با اشاره به صفت سخاوت در امام حسن مجتبی(ع) و صفت «کریم آل محمد»، ادامه داد: قرآن درباره سخاوت و سخاوتمندان می فرماید «افراد سخاوتمند روز و شب و در خفا و آشکار انفاق می کنند و چشمداشتی به هیچ کس ندارند»، این به آن معناست که بخشش باید در درجه اول در خفا باشد اما در آشکار هم جایز است و باید باشد، افراد سخاوتمند از نگاه قرآن پاداش خود را فقط از خداوند می خواهند.
وی افزود: قرآن می فرماید افراد سخاوتمند بعد از انفاق مال خود حزین و غمگین نمی شوند، «صاحب ابن عباد» می گوید که سخاوت را از مادر خود در دوران کودکی فرا گرفته است، وقتی به مدرسه می رفته مادرش مبلغی را غیر از پول توجیبی به دست او می داده تا صدقه بدهدو اینگونه بخشش در این شخصیت نهادینه می شود و در بزرگسالی هم این صفت در او ماندگار شد، روزی یکی از خادمان آبی برای او می آورد که مسموم بوده و «صاحب ابن عباد» شک می کند، اما اجازه نمی دهد تا آن خادم ابتدا از آب بنوشد و حتی نمی گذارد حیوانی هم بنوشد و تمام حق و حقوق آن خادم تا آن لحظه را پرداخت کرده و او را از خانه بیرون می کند، یعنی این فرد باسخاوت در مقابل ظلمی که به او شده، ظلم متقابل نمی کند.
حجت الاسلام آل داوود اظهار داشت: امیرمؤمنان(ع) می فرماید «بذل و بخشش تو باید در حد توان تو باشد»، خداوندی که نظم امور تکوین و همه جهان خلقت را در دست دارد اراده می کند تا کائنات هم به اندازه توان خود بتوانند بخشش کنند، فردی از مسلمانان در حال احتضار افتاد و در آن حالت همه باقیمانده مال خود را بخش کرد، پیامبر(ص) فرمودند اگر من بودم اجازه نمی دادم این فرد را در قبرستان مسلمین دفن کنند چرا که باید به فکر دخترهای بی سرپرست خود می بود و مالی را برای ادامه حیات آنها باقی می گذاشت.
کارشناس مذهبی ابراز داشت: «حاتم طائی» مسلمان نبوده اما «عدی» پسرش مسلمان بود، پیامبر(ص) به عدی ابن حاتم طائی فرمودند که «سخاوت پدرت سبب نجاتش از عذاب شدید شد»، پیامبر اسلام(ص)می فرماید «سخاوت درختی از درختان بهشتی است که شاخه های آن در دنیا آویخته شده است، هر کسی به یکی از این شاخه ها بچسبد، آن شاخه ها سبب ورود او به بهشت خواهد شد»، امام حسن مجتبی و پدر بزرگوارشان امیرمؤمنان(ع) کریمترین افراد بشر در طول تاریخ بوده اند.
وی در ادامه گفت: جوانی پرده های خانه کعبه را گرفته بود و درخواست 4 هزار درهم پول برای سامان دادن به اوضاع زندگی خود داشت، امام علی(ع) به او وعده پرداخت این پول را در مدینه دادند، امیرمؤمنان به سلمان فرمودند تا باغی را به قیمت 12 هزار درهم بفروشد و پول جوان را بدهند و مابقی را بین فقرای مدینه تقسیم کنند، امام مجتبی(ع) هم به همین صورت با مردم مدینه رفتار می کردند، اما ایشان در مدینه غریب ماندند و «غریب مدینه» نام گرفتند، اوج غربت ایشان رفتار جریان ظالم غاصب خلافت با مادرشان زهرا در جلوی چشمان امام حسن(ع) در دوران کودکی بود./202/869/ب1