بارها دستگیری از سوی ساواک تا هم بند شدن با آیت‌الله دستغیب
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در خرم آباد، ایام الله دهه فجر یادآور روزهای پیروزی خون بر شمشیر و به ثمر نشستن خون شهدا و فعالیت مبارزان انقلابی که شکنجه های فراوانی را متحمل شدند تا رژیم شاهنشاهی برچیده شود و استقلال و آزادی حاکم شود.
انقلاب به رهبری امام راحل و با پشتیبانی ملت ایران پیروز شد تا منشأ بیداری اسلامی در جهان و فروپاشی استکبار شود، انقلاب به پیروزی رسید تا کشور به استقلال برسد بتواند روی پای خود بایستد و در برابر خواسته دشمنان این انقلاب و نظام نه بگوید.
انقلاب اسلامی در زمینه های مختلف علمی، صنعتی، دفاعی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دستاوردهایی به همراه داشت که مایه رشد و پیشرفت این نظام است، این دستاوردها موجب شد تا انقلاب اسلامی در دنیا حرف برای گفتن داشته باشد، امروز باید دستاوردهای انقلاب و روزهای مبارزه جوانان آن دوران برای نسل نو بازگو شود و روحیه انقلابی آنان حفظ و تقویت شود تا دشمن نتواند دل جوانان ما را خالی کند و آنان را از انقلاب دور سازد.
در ادامه بخشی از خاطرات جوانی انقلابی بیان می شود که امروز 92 سال سن دارد و همچنان در راه انقلاب و آرمان های انقلاب قدم بر می دارد.
حاج شیخ عباسعلی صادقی قهاره، متولد 1304 هجری شمسی از روستای کی سار اصفهان، ایشان در دوران انقلاب از مبارزان فعالی بودند که رنج و شکنجه های فراوانی را متحمل شدند تا بتوانند در پیروزی انقلاب ایفای نقش کنند.
آیت الله حاج شیخ عباسعلی صادقی، عشق به پدربزرگش شوق و شور طلبه شدن را در وجودش نهاد و به همراه دایی خویش راه پدر بزرگ را ادامه داد، به گفته ایشان از هفت سالگی مسیر طلبگی را آغاز کرده است و در آن دوران درس های حوزوی را از پدربزرگش یاد گرفته است و تا به امروز در مسیر طلبگی خویش اقدامات گسترده ای انجام داده است و هم اکنون رییس حوزه علمیه کمالیه خرم آباد است.
آیت الله حاج شیخ عباسعلی صادقی، در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری رسا در خرم آباد، گفت: برای اولین بار امام خمینی(ره) را در مدرسه فیضیه قم دیدم زمانی که برای ادامه تحصیل از اصفهان به قم رفتم در حوزه قم با شهید مطهری و امام راحل آشنا شدم و همیشه در بحث هایی که در جمع دوستانش داشت شرکت می کردم و در کلاس های درس اخلاق حاضر بودم.
آیت الله صادقی از خاطرات دوران انقلاب می گوید...
آن روزها بیشتر تجمعات و سخنرانی ها در حوزه علمیه، مدرسه کمالیه، مسجد علوی و مسجد جوادالائمه بود، جلساتی در ماه مبارک رمضان با حضور و سخنرانی آقای سیف السادات، نیازی، سید مصطفی موسوی، سیدخندان و آقای الیاسی برگزار می کردیم و بعضی جلسات نیز به صورت نوبتی در منزل یکدیگر برپا می شد، در آن روزها ساواک برخی روحانیان مبارز را دستگیر می کرد و به جای افرادی که دستگیر می شدند کسانی دیگر سخنرانی می کردند و مردم را در آن روزها بیدار می ساختند.
آیت االله صادقی در ادامه خاطرات خود گفتند: من در آن روزها به عنوان رابط امام و آیت‌الله کمالوند بودم و برای گرفتن دستور از امام و ادامه خط مبارزه به دیدار امام می رفتم و سخنان امام راحل در رابطه با بیدار ساختن مردم را به آیت الله کمالوند انعکاس می دادم، آن روزها مسجد علوی یکی از مکان های مهمی بود که روحانیان مبارز سخنرانی می کردند و ساواک این مسجد را زیر نظر داشت، وقتی سید فخرالدین رحیمی دستگیر شد، شیخ محمد آل اسحاق به جای ایشان امام جماعت مسجد شد و در جمع مردم سخنرانی می کرد و با دستگیری ایشان نیز سید جعفر ورامینی در مسجد علوی فعالیت کرد.
وی در ادامه گفت: بنده بارها توسط ساواک دستگیر شدم و از من می خواستند که به شهربانی بروم و پاسخگوی اقدامات انجام شده باشم و من همچنان مقاومت می کردم و از کاری که می کردم پشیمان نبودم، چرا که همه ما برای دفاع از ارزش های دینی و اسلامی مبارزه می کردیم و برای رسیدن به هدف نباید تحت هیچ شرایطی میدان را خالی می کردیم، خواسته ما به گونه ای بود که رنج شکنجه ها نیز ذره ای از هدف و انگیزه ما را کم نمی کرد.
آیت الله صادقی از سران ساواک و شهربانی آن روزها نام برد و افزود: افرادی به نام سروان صحت از اطلاعات شهربانی، لیقوانی رییس ساواک، فضایل احمدی رییس کل شهربانی استان و جزایری افتخاری معاون ساواک خرم‌آباد بودند افرادی بی رحم که جوانان خرم آبادی را به قتل می رساندند و در تظاهرات جوانان ما را به گلوله می بستند و اما تلخی آن روزها با شیرینی ورود امام قابل تحمل بود.
هفتم ماه رمضان روز دستگیری آیت الله صادقی، جوان مبارز آن روزها
یک روز موقع سحر سربازان ساواک به منزل ما آمدند و دست و چشم بسته مرا دستگیر کردند، در اتومبیل ساواک متوجه شدم حاج شیخ مهدی قاضی را نیز دستگر کردند، مدتی در سلول انفرادی بودیم و پس از عید فطر به جمع دیگر زندانیان رفتیم، در زندان سید محمد نقی شاهرخی، آیت‌الله موحدی کرمانی و آیت‌الله دستغیب،سید نورالدین رحیمی بودند و اما پس مدتی بیشتر از دو ماه مرا از دوستان جدا کردند و به زندان قصر بردند.
پس از آزادی از زندان قصر نیز نزدیک ماه محرم بود که به خرم آباد آمدم و مبارزات و فعالیت های خود را بیشتر از گذشته از سر گرفتم و بارها تظاهرات خود را از مسجد علوی به سمت میدان شهدا و میدان امام امروز، برگزار کردیم همه تلاش ما گرفتن آرامش از ساواک بود، ساواک گرچه تظاهرکنندگان را به گلوله می بست و گاز اشک آور به سمت ما هدایت می کرد اما نه شکنجه های زندان، نه سختی های راه و گلوله های ساوک ذره ای از اراده ما و ملت کم نمی کرد و سخنرانی های امام به ما امید می بخشید و هر روز با انگیزه تر در میدان حاضر می شدیم ودر این تظاهرات مدارس، فرهنگیان، بازاریان و دانشگاهیان در کنار مردم و روحانیت حضور داشتند و با سر دادن شعارها تلاش می کردیم همه مردم تحریک شوند و به میدان بیایند.
و اما....
سرانجام که امام به بهشت زهرا آمد ساعت ها قبل منتظر ورود امام خمینی(ره) برای دیدار امام دیداری متفاوت تر از گذشته که یک اتفاق تاریخی بود، با دوستان می خواستیم به فرودگاه برویم و چون جا نبود من خودم را به بهشت زهرا رساندم و شور و شوقی که آن ساعت داشتم هرگز فراموش نخواهم کرد، پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام راحل در تاریخ انقلاب اسلامی برای همیشه ماندگار است و امروز برای حفظ این انقلاب، تداوم راه امام و تبیین آرمان های انقلاب و تحقق اهداف آن باید جوانان را انقلابی تربیت کرد و روحیه انقلابی نسل نو را حفظ و تقویت کرد زیرا روحیه انقلابی جوانان خنثی کننده توطئه های دشمنان است./9451/۵۰۴/خ