علیرضا علوی تبار در یادداشتی فضای سیاسی ایران را مبهم و یأس‌آلود معرفی کرده است؛ در حالی که فضای کنونی کشور پیامد شعارها و محاسبات غلط جریان غربگرا و نتیجه اعتماد به غرب است.
علوی‌تبار برای پیشبرد نظریه ناجوانمردانه خود از بیان این حقیقت امتناع کرده‌اند که شرکت در انتخابات برای تمام مردم و جریانات سیاسی یک اصل لایتغیّر است و در هیچ شرایطی هم رفع نمی‌شود.
علوی‌تبار و دوستان او تقریبا در سه چهارم از عمر گذشته نظام اسلامی و در فرایندی که اکنون آن را رقابت بی‌معنا می‌نامند به قدرت رسیده‌اند و امروز که موسم پاسخگویی آنها درباره وضع موجود و تشویق مردم برای رأی خوب در جهت تغییر اوضاع رسیده است؛ طریقی دیگر برگزیده‌اند و بر طبل تحریم خاموش انتخابات یا همان رأی نمی‌دهیم چون نامزد ما در انتخابات نیست می‌کوبند.
جریانی هم که نامزد یا نامزدانش فاقد صلاحیتی قانونی هستند در وهله اول باید پاسخ دهد که چرا در سطحی از بی‌قانونی و کژ روی سیاسی قرار داشته که عمده عناصر سطح یک خود را فاسد و مسئله‌دار کرده است؟!
در گام بعد نیز چنین جریاناتی مکلف به یافتن یک نامزد حائز صلاحیت در میان خود و یا ائتلاف با سایر گزینه‌ها هستند.
علوی‌تبار قبل از این پیشنهاد اعتراضات خیابانی مردم علیه نظام بواسطه ناکارآمدی دولتی که همین آقایان بر سر کار آورده‌اند و نیز اشغال مراکز حساس نظام را نیز داده است.
در گام بعد نیز چنین جریاناتی مکلف به یافتن یک نامزد حائز صلاحیت در میان خود و یا ائتلاف با سایر گزینه‌ها هستند.
رسا همین طور این مسیرو دنبال کن در نقد اندیشه اصلاحیون
مثلی هست که میگه به اندیشه ات منازبه شبی بنده ....به شخصیتهات منازبه تبی بندند.