رایزن فرهنگی ایران در پاریس:
دانش‌آموزان فرانسوی حق ندارند لباس پاره بپوشند
رایزن فرهنگی ایران در پاریس که قبلا کتاب پرفروش «خاطرات سفیر» را نوشته و روی پوشش دانش‌آموزان مدارس فرانسه تحقیق کرده، می‌گوید: آن‌ها حق ندارند لباس پاره، بلوز کوتاه، لباس با آستین کوتاه‌تر از حد تعریف‌شده مدرسه یا لباس یقه‌باز بپوشند.
رویداد «جاسمین» بررسی اصول پوششی و یونیفرم‌های مدرسه در فرانسه بود که دور اول آن از ۱۷ تا ۲۰ مهرماه سال تحصیلی گذشته در این کشور برگزار و از اساتید رشته طراحی و طراحی لباس و همچنین طراحان حرفه ای لباس که دارای جوایز ملی بودند در تیم داوری استفاده شد.
ایده‌پرداز این رویداد «نیلوفر شادمهری»، رایزن فرهنگی ایران در پاریس است که مدرک دکتری خود را در رشته طراحی صنعتی از دانشگاه شهر آنژه در فرانسه گرفته است. او تجربیات خود را به عنوان یک بانوی مسلمان ایرانی که دانشجوی ممتاز یکی از دانشگاه‌های فرانسوی است با نگارشی ساده در کتاب «خاطرات سفیر» جمع‌آوری کرده است. این کتاب پرفروش‌ترین کتاب انتشارات سوره مهر در نمایشگاه کتاب سال ۱۳۹۷ شد. این نویسنده فعالیت‌های فرهنگی خودجوش بسیاری انجام داده که یکی از آن‌ها رویداد «جاسمین» است.
شادمهری در ابتدای گفت‌وگویش با خبرنگار فارس، دلیل برگزاری این نمایشگاه را توضیح داد و گفت: به دلیل آشنایی من با این نقطه اشتراک فرهنگی بسیار جذاب بین ایران و فرانسه و اینکه فرانسه در بحث طراحی لباس و مد یَد طولانی دارد و ایران هم خیلی زیاد در بحث یونیفرم کار کرده است، به طوری که الان تقریباً تمام مدارسمان دارای یونیفرم مدرسه هستند و بحث طراحی لباس هم خیلی کار دارد، به این نتیجه رسیدم که ما می‌توانیم به نمونه‌های فوق‌العاده و زیبایی برسیم.
نویسنده کتاب خاطرات سفیر در ادامه تأکید کرد: این رویداد مطلقاً از طرف جایی به ما پیشنهاد نشده و حتی سازمان‌های داخلی از آن خبر نداشتند. این ایده برای شخص خود من بوده و ابتدا روی آن هم کار و مطالعه انجام شده و سپس وارد اجرا شدیم. هیچ دستوری از هیچ نهاد یا سازمانی نداشتیم و نگاه آن کاملاً هنری و طراحانه بوده؛ چرا که تخصص خود بنده طراحی است.
نیلوفر شادمهری، نویسنده و رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی در پاریس
وی درباره ارتباط این رویداد با رایزنی فرهنگی افزود: لباس از مظاهر فرهنگی هر کشور و ملتی است و شباهت‌ها و تفاوت‌هایی که ناشی از پیشینه‌های فرهنگی است، برای ما موضوعیت دارد. ضمناً این نقطه اشتراکی است بین مردم ۲ کشور. هر ۲ روی بعضی نقاط توافقاتی دارند و به واسطه این اشتراکات می‌توان بین آن‌ها هم‌افزایی‌هایی شکل داد.
رایزن فرهنگی ایران در پاسخ سؤال «برای اجرای رویداد جاسمین، چه سازمان‌ها و یا نهاد‌هایی در فرانسه با شما همکاری کردند؟» گفت: دور اول این رویداد براى بررسی و رتبه‌بندی طراحی یونیفرم‌های فرانسوی از سوی رایزنی فرهنگى ایران و با مشارکت طراحان و اساتید طراحی ایرانی برگزار شد. براى دور دوم آن در حال رایزنى با طراحان لباس حرفه‌ای فرانسه و دانشگاه‌های فرانسوى هستیم که از اساتید رشته طراحی لباس استفاده می‌کنند.
شادمهری در ادامه معیارهای ارزیابی یونیفرم‌ها در آیین‌نامه‌های پوشش مدارس را توضیح داد و گفت: طراحی یونیفرم‌ها بر اساس معیارهای ترکیب‌بندی فرمی و رنگی، میزان پاسخگویی به نیازهای یک دانش‌آموز، میزان تطابق با هویت بصری مدرسه و تطابق با حدود پوششی که توسط خود مدرسه تعیین شده بود، رتبه‌بندی شدند. وقتی در مورد مدارسی که یونیفرم یا کدهای لباسی دارند صحبت مى‌کنیم، در مورد مدارس خصوصی و غیر‌انتفاعی حرف می‌زنیم و نه همه مدارس؛ اما تمام مدارسی که کدهای لباسی تعریف کرده‌اند بطور واضح مشخص کرده‌اند که دانش آموز مجاز به پوشیدن چه لباس‌هایی است و چه مواردی را نباید استفاده کند. مانند انواع لباس‌های پاره، بلوزهای کوتاه، لباس با آستین‌های کوتاه‌تر از حدى مشخص که مدرسه تعیین می‌کند یا لباس با یقه‌باز.
نمایشگاه «جاسمین» همان‌جایی است که شباهت‌ها و تفاوت‌های پوششی دانش‌آموزان ایران و فرانسه در آن به نمایش گذاشته شده است
رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در پاریس در ادامه تأکید کرد: جالب است بسیاری از آن‌ها مشخص کرده‌اند که لباس نباید جلب توجه کنند که البته این نگاه بسیار مترقی است. در مورد تزئینات و حد آن نیز خیلی واضح صحبت می‌شود. در کل آنچه در متون دیده می‌شود، نمایانگر درک و فهم ارزشمندی نسبت به اصول لباس کودکان و نوجوانان در محیط مدرسه است.
وی در ادامه ضمن اشاره به اینکه یونیفرم‌های مدارس مورد بررسی قرار گرفته، مانند لباس‌های رسمی بزرگسالان هستند که با ابعاد کودکانه دوخته می‌شوند، توضیح داد: اینکه یونیفرم‌های مدارس فرانسوى ظاهرى جدی و بزرگسال دارند، ابداً به این معنا نیست که اشکالی دارند یا باید تغییر کنند. قواعد ثابت است؛ مانند اینکه لباس باید نیازهای کاربر را رفع کند یا متناسب با هویت تعریف شده توسط مدرسه باشد و …، اما اینکه چطور این قواعد رعایت می‌شود به عرف و فرهنگ جامعه مصرف‌کننده بستگى دارد. نه یک فرانسوی می‌تواند برای ایران یونیفرم تعیین کند و نه ما مى‌توانیم برای آن‌ها تعیین کنیم. از منظر «طراحى حسی» انتقال احساس جدیت ممکن است در فرهنگ پوشش فرانسوى دارای جایگاه و معنا باشد و از این جهت این امر می‌تواند کاملاً پذیرفته شده باشد.
شادمهری با اشاره به نمایشگاهی که سال گذشته برگزار شد، تصریح کرد: وقتی ما با افرادی که به نمایشگاه می‌آمدند، صحبت می‌کردیم، مسائل را برایشان توضیح می‌دادیم و با آن‌ها وارد بحث می‌شدیم، سؤالاتی که می‌پرسند و واکنش‌هایی که داشتند، نشان می‌داد که نمایشگاه چقدر برایشان جالب است. وقتی نقاط مشترک را برای آن‌ها توضیح می‌دهیم، می‌گفتند: نمی‌دانستیم چنین اتفاقی افتاده و نمی‌دانستیم که شما هم همین طور فکر می‌کنید. حتی بعضاً وقتی توضیح می‌دادیم ابراز می‌کردند که چقدر جالب است که در این زمینه نقاط اشتراک داریم.
نویسنده کتاب خاطرات سفیر تأکید کرد: نمایشگاه سال گذشته برای فرانسوی‌ها جالب بود؛ مخصوصاً به خاطر این که یونیفرم‌های ایرانی ترکیبات رنگی متنوعی دارند و در زمینه فرم و نقوش هم کارهای خوبی روى برخی از آن‌ها انجام شده است، از طرفی مواجهه با درک مشترک ایرانیان و فرانسوی‌ها از اینکه لباس مدرسه باید اصولی داشته باشد، بسیار جالب بود.
رایزن کشورمان در پایان افزود: با توجه به تعداد بسیار زیاد طرح در یونیفرم‌های مدارس ایران، امیدواریم با مشارکت صاحب نظران فرانسوی نمونه‌های برتر این یونیفرم‌ها رتبه‌بندی شوند و نمایشگاهی از یونیفرم‌های برتر ایران در کنار یونیفرم‌های برتر فرانسه برای مخاطب فرانسوی برپا شود. این کار ضمن توجه دادن مدارس به اهمیت مسأله طراحی لباس، روى کیفیت طراحی این یونیفرم‌ها در آینده تأثیر خواهد گذاشت.
منبع: فارس
ارسال نظرات