مرا زائرت بخوان

حجّت خدا، حضرت علی بن موسی‌الرضا (علیه‌السّلام)، خبر داده بودند که:

«لَا تَنْقَضِي الأَيَّامُ وَ اللَّيَالِي حَتَّى تَصِيرَ طُوسُ مُخْتَلَفَ شِيعَتِي وَ زُوَّارِي»

روزها و شب‌ها به پایان نمی‌رسند، مگر آن‌که طوس محل رفت‌وآمد شیعیان و زائران من خواهد شد.

تحقّق این وعده‌ی نورانی را همگان با چشم خویش دیده‌اند؛ که چگونه آستان ملک‌پاسبان رضوی، کعبه‌ی دل‌های عاشق و قبله‌گاه مشتاقان شده است. حرم امن او، پناه دل‌های بی‌قرار است. و این، همان وعده‌ای است که تحقق یافت.

امام رؤوف (علیه‌السّلام) در ادامه، مژده‌ای بزرگ به زائرانشان داده‌اند:

«أَلَا فَمَنْ زَارَنِي فِي غُرْبَتِي بِطُوسَ كَانَ مَعِي فِي دَرَجَتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَغْفُورًا لَهُ»

آگاه باشید! هر کس مرا در غربتِ طوس زیارت کند، در روز قیامت در درجه‌ی من خواهد بود و آمرزیده است.

ای مولای غریب! ای مهربان‌ترین امام!

دست نیاز و التماس به‌سوی شما دراز کرده‌ایم. به پیشگاهتان آمده‌ایم تا دل‌های خسته‌مان را در صحن نگاهتان آرام کنیم. ما را نیز از زائرانت محسوب فرما، چرا که وعده‌ی الهی شما، تخلّف‌ناپذیر است.

(وسائل‌الشیعة، ج۱۰، ص۴۳۸)

مرا زائرت بخوان