مسجد اعظم قم، مدرس علم و فقاهت

مسجد اعظم قم یکی از مهم‌ترین و باشکوه‌ترین بناهای مذهبی و علمی در جهان تشیع به‌شمار می‌رود که به دستور مرحوم آیت‌الله سید حسین طباطبایی بروجردی(ره)، زعیم حوزه علمیه قم، در سال ۱۳۷۴ هجری قمری (۱۳۳۴ هجری شمسی) در جوار بارگاه نورانی کریمه اهلبیت حضرت فاطمه معصومه (سلام‌الله‌علیها) بنیان نهاده شد و طی چند سال، با نظارت مستقیم ایشان، با شکوهی خاص و معماری الهام‌گرفته از سبک مساجد اصیل ایرانی ـ اسلامی تکمیل گردید. این مسجد از آغاز تأسیس تاکنون، کانون دروس خارج فقه و اصول مراجع عظام تقلید، از جمله حضرت امام خمینی (ره)، حضرت آیت‌الله گلپایگانی(ره)، حضرت آیت‌الله فاضل لنکرانی(ره) و دیگر فقهای برجسته بوده و یکی از پرشورترین و پرتراکم‌ترین مراکز حضور طلاب علوم دینی برای تحصیل و بهره‌مندی از محضر علمای طراز اول حوزه محسوب می‌شود. مسجد اعظم، نه‌تنها به‌عنوان محل عبادت و اقامه نماز جماعت، بلکه به‌مثابه پایگاه علمی و حوزوی تأثیرگذار، نقش بسزایی در پرورش نسل‌های متعدد از علما، فقها و مبلغان ایفا کرده و همواره در حافظه تاریخی حوزه، نماد پیوند میان علم، عبادت و مرجعیت دینی باقی خواهد ماند.