تحویل حال و سال
خبرگزاری رسا ـ آیت الله جوادی آملی در آخرین جلسه درس تفسیر خود در سال گذشته ، نکات مهمی درباره تحویل حال و سال، بیان کرد. وی خطاب به طلاب گفت: چون در آستانه تحویل سالیم و شما هم در این سفرِ خودتان ـ ان‌شاءالله ـ با موفقیّت می‌روید و برمی‌گردید این نکته را هم به سایر آقایانی که از شما از تحویل حال و سال سخن می‌پرسند بفرمایید.
آنچه می‌آید سخنان آیت الله جوادی آملی با اندک ویرایش، در باره تحویل سال است.
تحویل حال و سال
ما دینی داریم که ما را به تحویل و تحوّل وادار کرده و این کار، کار خوبی است. آنچه الآن در فروردین به عهده ماست یا بر ما تحمیل شده است یا داریم همین است که چون زمین یک بار به دور آفتاب می‌گردد این دورش تمام شده است می‌شود «عید». زمین هر شبانه‌روز یک‌بار به دور خود می‌گردد که «شب و روز» تولید می‌شود. در طیّ این 365 روز، هر روزی یک درجه به دور این مدار شمس می‌گردد «سال» پیدا می‌شود. وقتی ما این معنای تحویل سال را بررسی می‌کنیم می‌بینیم زمین به دور آفتاب گشت رسالت خودش را به پایان رساند. یک دور را کامل کرد. آن وقت ما داریم عید می‌گیریم!!
ما وقتی مجازیم که عید بگیریم که ما هم به دورِ شمسِ حقیقت بگَردیم و گرنه ما اینجا آرام بنشینیم آن زمین دارد می‌گردد آن وقت برای ما می‌شود عید؟! اگر به کسی گفتند: «پنجاه سال» وقتی از او بپرسی که «چرا پنجاه سالی؟» این، به کارِ غیر ارجاع می‌دهد. می‌گوید: «پنجاه بار زمین به دور آفتاب گَشت.»
تو چند قدم برداشتی؟ زمین شده پنجاه سال، آخر تو چه‌کاره‌ای؟ عمرِ انسان محصول حرکت خود اوست. عدّه‌ای واقعاً شیخِ مُتصبّی‌اند؛ یعنی یک کودک هشتاد ساله‌اند، کودک نود ساله‌اند. رشدی نکردند. حالا زمین به دور آفتاب گشته به من و تو چه؟! اگر ما هم ـ بالأخره حقیقتی به ما گفتند ـ به دور آن حقیقت بگردیم یک دور به دور او بگردیم بله ما هم عمرمان زیاد می‌شود. عمر ما محصول حرکتِ ماست. هیچ وقت نمی‌شود وصف حال متعلّق موصوف را در بازار ارزیابی ارائه کرد. بعد زمین دورش تمام می‌شود به مقصد می‌رسد کمالِ خودش را طی می‌کند آن وقت ما که اهل زمینیم ما عید بگیریم!! این قابل قبول نیست برای کسی که معنای عمر را می‌داند و به ما هم گفتند که حرکت کنید " کادِح" اید «إِلَی رَبِّکَ کَدْحاً فَمُلاَقِیهِ»[1] و می‌توانید حرکت کنید و به دور حق هم حرکت کنید. اگر وجود مبارک حضرت امیر ـ سلام الله علیه ـ "مع‌الحق" بود «یدور معه حیث ما دار» بود بالأخره ما هم حق‌محور باشیم. اگر ما علم‌محور، حق‌محور، عدل‌محور، عقل‌محور بودیم ما هم حرکت می‌کنیم. آن وقت، عمر پیدا می‌کنیم. عمرِ ما مورد قَسم خدا قرار می‌گیرد. خدای سبحان به عمر پیغمبر ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ قسم یاد کرد. فرمود: «لَعَمْرُکَ إِنَّهُمْ لَفِی سْکْرَتِهِمْ یَعْمَهُونَ»[2] قسم به جانِ تو. قسم به عُمر[3]تو. علماء که وارثان انبیایند بالأخره باید جانی پیدا کنند که شایسته سوگند باشد. اگر انسان، جانی پیدا کرد که حق‌مدار و حق‌محور بود او می‌تواند کاملاً بگوید:
خدایی که حُول را، زمان و زمین را تغییر می‌دهی و تحویل می‌دهی حال ما را هم تغییر بده «یا مُحوّل الحول و الأحوال»
حُول زمان و زمین را، آسمان و شمس و قمر را، تو برمی‌گردانی، یک؛
احوال دیگران را هم برمی‌گردانی، دو؛
حالت ما را هم تغییر بده، سه،
چنین کسی می‌تواند سالی را پشت سر بگذارد. بگوید من عمرم کامل شده است که ـ ان‌شاءالله ـ شما فضلاء و علماء، عمر پربرکتی دارید "جعلکم مبارکین أینما کنتم".
جلسه 29 تفسیر سوره طه
26/12/89
--------------------------------------------------------------------------------
[1] . انشقاق/6.
[2] . حجر/72.
[3] . این عَمر همان عُمر است؛ چون در قسم، این کلمه، زیاد تکرار می‌شود و ضمّه ثَقیل است تبدیل به فتحه شده وگرنه این عَمر همان عُمر است.
703/ح
ارسال نظرات