مثنوی ولایت

علی(ع) جان یا علی (ع) جان ها فـدایت    که عرفــــــان و تعقّــــل خاک پایت
نخواهم من بجز مــــــــولی کســی را    علی(ع) جویم علی(ع)جویم علی(ع) را

دلی کــز عشق او چیــزی نــــــــدارد    عجب دارم در ایــــــن عالم چه دارد
به تاج مهــر او من ســرفــــــــــرازم    خـود این بر اهـــــل عالم هست نازم

کتاب حــــــــق در آیـــــاتی که دارد    به جز وصف علــــی(ع) وصفی ندارد
اگر خواهی که بشناسی علــــــی(ع)را    نظــر بایــــد احادیث نبــــی (ص)را

و را خیــــــرالبشر هرکس نـــــــداند    به کفــــرخویش تا آخـــــــر بماند
برادر خــــواندپیغمبــر(ص) علی(ع) را    نشد جـــــز او چنین نسبت کسی را

خدا خوانده است او را نفس احمــــد    نمودش حافــظ جـان محمّــــد(ص)
حدیث منــــزلت وصف جـــــلالش    علـــــــیّ بابها شـــــرح کمـالش

سلونی رمز و رازی از علــــــی(ع) بود    که تنها این سخن از او جلـــــی بود
که هر کس بعد از او ایـن ادّعــــــا کرد    کمــــال ذلّتش را بر مـــــــــلا کرد

علی حق است وحق هم جزعلــی نیست    به جز از او حقــــایق منجلی نیست
چـو بالا رفت از دوش رســــــــــالت    که تا بر هم زنـــد رســم جهــالت

همان پایی که بر دوش نبـی (ص) بـــود       مگر پایی به جز پای علــــــی(ع) بود
علی (ع) مصداق تطهیــراست وتنزیل    علی(ع) تفسیــرآیــات است درذیل

به سائل خاتمش را چون عطــــــا کـرد    دلی را با محبّت آشنـــــــا کـــرد
بپرس از ثانی ثقلیــــــن کـو چیست    که تا گویم مگر غیر از علـی(ع) کیست

علی نــــــــــــور خداوند قدیـر است    تجلیگاه او انـــدر غدیــــــر است
غدیـــــری شـو اگر اهــــــــل ولایی    بیا در حلقـه گر خــــــــواهی لقـایی

طنینی در غدیــــــــر افتـــــاد یکسـر    سخن فــــرمود با یاران پیمبـــر(ص)
بگفتا هـر که مــــن مــــــــولای اویم    بدانــــــد این سخـــن را فاش گویم

علی(ع) مولای او باشــــــد بدانــــــد    اگر خواهـــد که در ظلمت نمانــد
ولایت پس چســــــان دیگر خفـی بود    چو در دست نبی(ص)دست علی(ع) بود

کجا انــــــــدر ولایــــــت شبهـه آید    چو پیغمبــر(ص) علی(ع) را می ستاید
نماد حج تـــولای امیــــــــر(ع) است    همان کو در برش ایمن اسیـــــر است

ملاک حج مقبــــــــــــول است مولی    کلید سعی مشــــــــکـور است مولی
به حج واقعی احیـــــــا شــــــود دل    کند عشق علی (ع) در سینـــــه منزل

اگر نی اینجنین باشــــــــــد که حاشـا    رســـد حاجی به فیـض قـــرب اعلی
اگر آن شاهـــــــــــــدان یوم اکمـلت    اگر حـج کردگــــــــــان روز اتممت

به فیض بنـــــــــدگی در حج رسیدند    چرا از دامـن فرمــــــان رهیــــــدند
همان هایی که بخ لک سپــــــــــردند    چرا چیـــــز دگر در دل نهفتـــــــند

ندانم من چه حجی کـــــــرده بودنــد    چه مشعر یا منایی رفتـــــه بودنـــــد
طواف خانه حــــــــق را چه دیـــدند    به تحصیل چه عرفـــــانی رسیــــدند

که دل را پرده ای از وهـــــم بســـتـند    کلام وحی را معنــــــــا شکستــــند
چه برهانی است آخر کینـــــــنه توزی    چه ایمانی است بر دل وصــــله دوزی

چرا چشم و چـــــــرا گوش و چرا دل    چرا اینگونه خوابیـــــــده است غافل
علی(ع) تبیین معنـــــای رشــــــادت    علـــــی(ع) تک واژه راه سعــــادت

علی(ع) نــوری است در قلب سیاهـی    چه رنجـــــوری اگر بــــا او در آیی
علی(ع) یعنی شجــاعت در میـــادین    علی(ع) یعنی قـــــوام دیـــن و آیین

علی(ع) عالی علی(ع) والی علی(ع) حـق    علی(ع) اعلم، علی(ع) مــولای برحــق
علی(ع)نوح است و ابراهیــم وعیســـی    علی(ع) یعنی حبیب الله(ص) و موسـی

علی(ع) یعنی دو قسمت کـــردن شیـــر    دم جـان دادنش از ضرب شـمشیــر
به قـــاتل داد نیـــمش را ز احـــــسان    بــنازم این جـوانمـــردی عــلی جـان

علی را هیـــــچ کس نشناخت او کیست    درون سیــــنه پــر درد او چیســـت
علــی(ع) یـعنی هـــزاران درد در دل    گرفـــتار هـــــزاران رای بـاطــــــل

یـکی گـــفتا که من مظلــــوم گشتم    زحــــقّم یا عــلی(ع) محــروم گشتم
بـگـفتا بر تـو یـک ظلم و جـــفـــا شد    ولـی بر مـن هــزارانــش روا شـــــد

به جــای پـاک پیغمــبر(ص) نشستند    همان هــایی که حرمـت را شکستـند
احـــادیــــث پیـــمبر دور افـــــــتاد    علی(ع) در خـانه اش رنـجــور افتاد

و را اهــل جفــا خـوانـدند و رانـدنــد    گروهـــی دیگرش کافر شمردنـــد
بـــسی در خـــانه اش آتش فــکندنــد    حیا یکـــدم ز پیغمبر(ص) نکردنــــد

علـــی(ع) مرد خــــدا را دست بستــند    دل پیـغمبـر(ع) و زهرا(س) شکـستـند
هــــــمی از کــینه آن قـــوم غــــافل    شدی ذمّ علـی(ع) ورد مــــحافـــــل

چــــــو محراب عبادت لاله گون شـد    علی(ع)درسجـده گاهش غرقه خون شد
بـــــگفتا غـــافلی آخـــر چـسان بـود    که در مسجد عـلی(ع) بـا مؤمنان بــود

مـــــگر اهـــل نــــماز و التـجا بــود    مگر او با عبــــادت آشنـــــا بــود
اگــــر قدر عــــلی مـــعلوم می بــود    چــرا پس او چـنین مظلــوم می‌بــود

کـــجا این شــکوه ها می گفـت مـولی    گمانم در کـــنار قبــر زهــــــرا(س)
کـــــنار تربــت زهــــرا نشـــستـــن    چه سنــگین است مـــولی گریه کردن

علی جان افــــتخار مـــا تـــویی تـــو    کلیــــد رمـز کار مــا تویـــی تـــو
به یــــارانت نظـــر چـــون می‌نــمایی    بدان داری چـــو«صائم» هــم گــدایی