اشرافی‌گری در مسؤولان و روحانیت
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، حجت الاسلام سیدسعید لواسانی در یادداشتی که در روزنامه وطن امروز منتشر شده به بررسی اشرافی‌گری در مسؤولان و روحانیت پرداخته است.
در این نوشتار آمده است: اشرافی‌گری در هر طبقه‌ای بد و مذموم است و در میان مسؤولان نظام و روحانیت مذموم‌تر و بدتر است. اینکه مسؤولان نظام و روحانیون روزبه‌روز بر ظواهر تجملاتى زندگی‌هاى شخصى بیفزایند و به سمت زندگی اشرافی گرایش پیدا کنند، مسؤولیت‌ها در نظام جمهورى اسلامى را از معنای الهی آن خارج و به کاسبى و سرمایه بدل می‌کند. چه خطایی از آن بزرگ‌تر که مسؤولان نظام ما، خود را با حاکمان حکومت‌های طاغوتی مقایسه کنند و روحانیون محترم خود را با اعیان و اشراف و پولدارها بسنجند و احساس تنعم روزافزون و زندگى مرفه و تظاهر به آن داشته باشند و آنگاه به خود حق دهند که به جان بیت‌المال مسلمین بیفتند. این خلاف اهداف اسلامی و مرام، اندیشه، عملکرد و زندگی حضرت امام بنیانگذار این نظام الهی و رهبر حکیم انقلاب است و باعث دلسردی و نومیدی مردم و فاصله گرفتن آنها از مسؤولان و روحانیت می‌شود.
استفاده نابجا از امکانات دولتى و عمومى و سراغ رفتار تجمل‌آمیز و اشرافی‌گرانه و خانه‌ها و خودروهاى آنچنانى رفتن و رفاه‌زدگی و عشرت‌طلبی، ضدیت با اهداف اسلامی و فلسفه وجودی نظام اسلامی و موجب تکبر و بی‌تفاوتی و بی‌اعتنایی به ارزش‌های اسلامی و انقلابی و میراندن دل و زد و بندهای نامشروع و فساد و دوری از مردم و بی‌اهمیتی به نیاز، خواست و حضور آنان است که مانند موریانه پایه‌هاى نظام را سست و پوک می‌کند. در این صورت است که بیت‌المال و بودجه کشور به جای اینکه در رفع نیازهای واقعی مردم به کار رود، در کارهای بدون اولویت و صرفاً تشریفاتی به کار گرفته می‌شود و افرادی که تا پیش از کسب قدرت تهیدست بوده‌اند، با هزینه اموال عمومی به انباشت ثروت و مسابقه رفاه و تجمل روی می‌آورند و افراد زرنگ و پررو گلوگاه‌های اقتصادی کشور را به تصرف خود در می‌آورند. به این دلایل است که ضرر اشرافی‌گری در کارگزاران نظام و روحانیون بدتر و فسادش بیشتر است و هرچه مسؤولیت و موقعیت بالاتر باشد، فساد و ضررش مضاعف است. بنابراین اگر برای همه مردم نگه‌داشتن اندازه لازم است، برای این 2 قشر اوجب واجبات است. آنها باید توجه داشته باشند که امکانات دولتی امانتی در دستان آنهاست و آنها حق بهره‌برداری و استفاده از آن را ندارند و باید به حد ضرورت اکتفا کنند و اندازه نگه دارند و با تقوا و ورع و بی‌اعتنایى به دنیا زندگی خود را اداره کنند. زیرا اشرافی‌گری و تجمل‌گرایی در مسؤولان و روحانیون نه تنها دون شأن انسانی والاست که در نظام اسلامی مسؤولیت دارد و نه تنها موجب می‌شود که مردم دلسرد و نومید شوند، بلکه بالاتر فرهنگ تجمل در جامعه را رواج و درس عملى تجمل‌گرایی و اشرافی‌گری می‌دهد و طبقه جدید مرفهان بی‌درد را از درون شکم نظام اسلامی پدید می‌آورد که معارض و مخل با اهداف اسلامی و انقلاب اسلامی هستند! و چه انحرافی بزرگ‌تر از آن. این یادداشت را با سخنی از امیرالمومنین سلام‌الله علیه پایان می‌بریم که هشداری است برای همه ما: «یا عبید الدنیا و عمال أهلها! متى تجهزون الزاد، و تفکرون فی المعاد؟ ثم تلا قوله تعالى: «فَأَما مَنْ طَغى وَ آثَرَ الْحَیاه.. الدنْیا فَإن الْجَحیمَ هیَ الْمَأْوى». [نازعات: 39 ـ 37] «اى بندگان دنیا و نوکران اهل دنیا! چه وقت زاد و توشه فراهم مىآورید و در اندیشه روز بازگشت مىافتید؟ سپس این آیه را تلاوت کردند: «هر کس طغیان کرد و زندگى این جهان را برگزید؛ به‌یقین دوزخ جایگاه اوست». (الحیاه)