شیعه در کلام وهابیت و اهل سنت

به گزارش سرویس مانیتورینگ خبرگزاری رسا، محمد انصاری کارشناس شبکه وهابی وصال حق مدعی شد که دین در دوران پیامبر کامل شده است و دلیل او بر این ادعا آیه «الیوم اکملت لکم دینکم» بود.

وی در ادامه افزود: مذهب شیعه بعد از وفات پیامبر(ص) پدید آمده است و ربطی به اسلام ندارد.

این در حالی ‌است که، درباره این‌که دین در زمان پیامبر اکرم(ص) به کمال رسید هیچ کس نزاعی ندارد و اختلافی نیز از جانب شخص و یا گروهی گزارش نشده است.

 لکن باید دید که منظور از آن روزی که خدای متعال در آن روز دینش را تکمیل کرده و نعمت خویش را به صورت تمام به مردم عرضه داشت چه روزی بوده و در آن روز چه اتفاقی رخ داده است.

در آن روز مسأله مهمی اتفاق افتاده است که خداوند متعال آن مسأله را به عنوان اکمال دین معرفی کرده است.

بر اساس منابع معتبراهل سنت، شخصی از قوم یهود به خلیفه دوم گفت: به خدا سوگند اگر ما در دین خویش چنین روزی داشتیم که خداوند آن را به عنوان روز کامل شدن دین‌مان معرفی کرده بود حتماً آن روز را عید می‌گرفتیم و آن را بزرگ می‌داشتیم.

اگر چه بعضی از جاهلین درصدد کتمان و پوشاندن حقیقت هستند، لکن بسیاری از علمای بزرگ سنی به این مطلب اقرار کرده که منظور از تکمیل دین، نزول آیه مذکور در روز غدیر و در پی اعلام ولایت امام‌المتقین و خلیفه رسول رب‌العالمین امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب(ع) است.

فخر رازی در جلد 12 تفسیر کبیر صفحه 49 ذیل آیه 67 سوره مائده و علی بن محمد واسطی معروف به ابن مغازلی در کتاب مناقب صفحه 19 باب نصّ الولایة فی غدیر خم و عبیدالله بن عبدالله از علمای قرن پنجم معروف به حاکم حسکانی در کتاب شواهد التنزیل جلد1 صفحه 156 به بعد ذیل آیه 3 سوره مائده، سبط بن جوزی در کتاب تذکره الخواص جلد 1 صفحه 265 باب ثانی و قندوزی حنفی در کتاب ینابیع الموّده جلد1 صفحه 347 و جلد 3 صفحه 365 از جمله علمای اهل سنتی هستند که نگارنده این سطور یکایک کتب مذکورشان را مباشرةً مطالعه کرده و به طور حتمی بزرگان سنی دیگری نیز وجود دارند که متذکر این مهم شده‌اند که آیه سوم سوره مائده یعنی «الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی» در روز غدیر و به هنگام اعلام نصب امام امیرمؤمنان علی بن ابیطالب علیه السلام به ولایت مطلقه الهیه نازل گردیده و مؤلفین این کتب فارغ از هر گونه مذهب فقهی و کلامی که دارند بالاتفاق روایتِ شأن نزول آیه «الیوم اکملت لکم دینکم» که مربوط به اعلام ولایت امام امیرمؤمنان علی علیه السلام است را در کتب خویش نقل کرده اند.

کسی چون ابن مغازلی که در فقه، شافعی و در کلام، اشعری است و دیگری چون قندوزی که دارای مذهبِ حنفی، است این روایت را آورده‌ند.

حال با توجه به ذکر اسناد و با عنایت به اینکه بزرگان اهل سنّت خودشان منظور از اکمال دین را اعلان ولایت امام امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام دانسته و این مطلب را در کتب خویش به وضوح نقل کرده‌ند این سوال به‌وجود می آید که چرا آنها در کلمه مولی تصرف کرده و مفهوم مطالب خویش را منکر شده و ادعا می‌کنند که منظور از ولایت محبت و دوستی آن حضرت است نه قبول سرپرستی ایشان و این خود گزافه‌ای است که بطلان آن به وضوح روشن است.

اکنون که اعتراف بزرگان اهل سنّت را مبنی بر نزول آیه اکمال دین یعنی همان آیه سه سوره مائده در روز غدیر ملاحظه کردیم به این نکته اساسی پی می‌بریم که منظور حقیقی این آیه بیان کامل شدن دین بر مبنای ولایت است و این همان چیزی است که بنا و رکن استوار شیعه بر آن پی ریزی شده است.

در واقع کسانی که در روز غدیر ولایت حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام را قبول کرده و بر آن استوار ماندند اینان گروه شیعه و پیرو محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم هستند. و کسانی که نقض عهد کرده و یا پیروی از گروهی نمودند که بیعت شکستند آنان نیز شیعه هستند لکن شیعه کسانی غیر از محمد و آل محمد(ص).

سوره مبارکه مریم آیه 69و70 «ثم لننزعنّ من کلّ شیعه ایّهم اشدّ علی الرحمن عتیاً ثم لنحن اعلم بالذین هم اولی بها صلیاً» از هر گروهی و دسته‌ای کسانی از آنان که بر خدای رحمان سرکش‌تر بوده‌اند را بیرون خواهیم کشید پس از آن به کسانی که برای درآمدن به جهنم سزاوارترند خود داناتریم.

با نگاهی به پیشینه تاریخی شیعه متوجه می شویم که اگر کسی با کلمات خدای متعال در قرآن کریم آشنا باشد به خوبی می‌داند که شیعه گروه و فرقه‌ ای که بعد از رحلت رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم به وجود آمده باشد نیست، بلکه شیعه از قدمتی به قدمت عالم خلقت برخوردار است و این دیگرانند که باید به دنبال اصل و نسب و ریشه تاریخی خویش بگردند و آن را جستجو کنند.

در قرآن کریم پیروان صادق انبیاء الهی علی نبینا و آله و علیهم السلام به عنوان شیعیان ایشان معرفی شده‌ اند.

1 ـ سوره قصص آیه15«فوجد فیها رجلین یقتتلان هذا من شیعته و هذا من عدوّه.»

پس موسی در آنجا دید که دو مرد با هم به قتال مشغولند این یک از شیعیان وی و آن یک از دشمنان او بود.

2ـ سوره قصص آیه 15 «فاستغاثه الذی من شیعته علی الذی من عدوّه.»

در آن حال آن شخص که شیعه موسی بود از او دادخواهی و یاری بر علیه دشمنش خواست.

3 ـ سوره مبارکه صافات آیه 83 و84 «و ان من شیعته لابراهیم إذ جاء ربه بقلب سلیم.»

همانا ابراهیم از شیعیان اوست، آنگاه که با قلبی سلیم نزد پروردگارش آمد.

در اینجا نیز حضرت ابراهیم را به عنوان یکی از شیعیان حضرت نوح معرفی فرموده است. اینها پیشینه تاریخی تشیع است.

حال که با دقت به این سه آیه نظر افکندیم از دیگران سؤال می‌کنیم آیا شما هم دارای چنین سابقه تاریخی هستید و یا اینکه...

در ادامه علاوه بر آیات قرآن کریم که در بالا ذکر شد به چند روایات از روایات اهل سنت درباره شیعه می‌پردازیم که همگی دلالت بر اصالت و قدمت شیعه و مدح این گروه ناجیه می‌کند.

(عن ابن عباس قال: لما نزلت هذه الایه «إن الذین آمنوا و عملوا الصالحات اولئک هم خیر البریه» سوره مبارکه بینه/7 ، در شواهد التنزیل حاکم حسکانی2/357 آمده است: قال النبی صلی الله علیه و آله لعلیٍ علیه السلام هو انت و شیعتک تأتی انت و شیعتک یوم القیامه راضین مرضیین و یأتی عدوّک غضباناً مقمحین)

ابن عباس گوید: هنگامیکه این آیه «همانا کسانیکه ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند بهترین مخلوقات هستند» نازل شد. پیامبر صلی الله علیه و آله به علی علیه السلام فرمودند: مراد از آنها تو و شیعیان تو هستید که در روز قیامت در حالی می‌آئید که راضی و مرضی هستید و دشمنان تو می‌آیند در حالیکه عصبانی و خوار و سرافکنده هستند.

(عن ابی بررة قال: تلا رسول الله «انّ الذین آمنوا و عملوا الصالحات اولئک هم خیر البریه» سوره مبارکه بینه/7، همچنین در شواهد التنزیل حاکم حسکانی 2/359 آمده است: قال هم انت و شیعتک یا علی و میعاد ما بینهم و بینک الحوض)

ابی برره روایت کند که رسول خدا صلی الله علیه و آله آیه‌ «همانا کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند بهترین مخلوقات هستند.» را تلاوت کرده و فرمودند: ای علی آنها تو و شیعیان تو هستند و حوض کوثر وعدگاه تو و آنان است.

در ینابیع الموّده قندوزی حنفی 2/77 نقل شده است (قال النبی صلی الله علیه و آله: شیعه علی هم الفائزون) پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: شیعه‌ی علی علیه السلام ،آنها، رستگارند.

و نیز در ینابیع الموّده قندوزی حنفی 1/173 داریم (عن جابر بن عبدالله رضی الله عنه قال لقد سمعت رسول الله صلی الله علیه و آله یقول فی علیٍ... شیعه علی هم الفائزون یوم القیامه)

جابربن عبدالله روایت کرده است که از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم شنیدم که در مورد علی علیه السلام می‌فرمودند: شیعیان علی علیه السلام ، آنها، رستگاران روز قیامت هستند.

در کتاب ذخائر العقبی طبری/90 نقل شده (قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: اما ترضی انک معی فی الجنه و الحسن و الحسین و ذریاتنا خلف ظهورنا و ازواجنا خلف ذریاتنا و اشیاعنا عن ایماننا و عن شمائلنا)

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به علی علیه السلام فرمودند: آیا راضی نیستی که در بهشت با من هستی، حسن و حسین و فرزندانمان پشت سر ما و همسران ما پشت سر فرزندانمان و شیعیان ما سمت راست و چپ ما هستند.

آنقدر روایات متعددی درباره شیعه و فضیلت آن در کتب روایی اهل سنّت ذکر شده است که جمع آ‌وری آن نیاز به زمانی طولانی و نگارش کتابی مفصل دارد حال با این وجود باعث تحیر است که چرا افرادی کوردل، مزدور و مغرض به انکار وجود چنین خورشید تابانی می‌پردازند و جز زحمت ما نمی‌دارند.

عجیب اینجاست که در کتب روایی شیعه و سنی مدح شیعه وارد شده ولی نه در کتب شیعه و حتی نه در کتب سنی هیچ روایتی که نامی از سنی در آن باشد ذکر نشده با این اوصاف جای تعجب دارد که چگونه امروزه به ما می‌گویند شیعه از کجا آمده و چه کسی آن را تأسیس کرده است!!!

در سوره مبارکه عنکبوت/63 داریم(و لئن سألتهم من نزل من السماء ماء فاحیا به الارض من بعد موتها لیقولنّ الله قل الحمدلله بل اکثرهم لا یعقلون)

و اگر از آنها بپرسی که چه کسی از آسمان آب را نازل کرد تا زمین را پس از مرگش با آن حیات بخشد گویند خداوند، بگو حمد مخصوص خداست، بلکه اکثر آنها تعقل نمی‌کنند.

در منابع متعلق به تشیع روایات فراوانی از اهل بیت علیهم السلام درباره شیعه یافت می‌شود که علاوه بر نشان دادن فضیلت و کرامت شیعه دلالت بر اصالت و حقانیت و مخصوصاً قدمت وجودی این گروه می‌‌کند ما تبرکاً به یکی از این روایات نگاهی انداخته و طالبین را به کتب مفصل‌تر راهنمائی می‌کنیم.

از امام محمد بن علی الباقر علیه السلام نقل شده که فرمودند: خداوند سبحان در وحدانیت خویش یگانه بود پس به کلمه ای تکلم فرمود که آن کلمه نوری شد و از آن، نور محمد و علی و خاندان ایشان علیهم السلام را خلق کرد سپس به کلمه دیگری تکلم فرمود پس آن کلمه روح شد و آن روح را در آن نور ساکن کرد و آن نور همراه با روح را در بدن‌های ما ائمه علیهم السلام قرار داد پس ما روح خدا و کلمه او هستیم که به واسطه ما از خلقش در حجاب است.

در هر صورت ما را در سایه عرش سبزش در حالی که مشغول تسبیج و تقدیس بودیم و هیچ خورشید و ماه و جنبنده‌ای نبود قرار داد سپس شیعیان ما را آفرید و ایشان شیعه نامیده شده‌اند زیرا از شعاع نور ما آفریده شده‌اند. بحارالانوار جلد 25 صفحه 23، مرآةالابرار/30

از این روایت می‌توان فهمید که شیعه‌ از کجا و کی بوده و چه قدمت و سابقه‌ای دارد البته این حدیث را فقط برای لذت مؤمنین شیعه نقل کرده و خود واقف هستیم که در این موضوع برای بحث با مخالفین، همان روایات اهل تسنن که گذشت کفایت می‌کند./9161/ت302/ن