آیا دادن وعده دروغ صلاحیت کاندیداها را از بین می‌برد؟
حجت‌الاسلام حسین ابراهیمی، رییس گروه فقه مرکز ملی پاسخ‌گویی به سؤالات شرعی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا به بیان برخی از مسائل شرعی مرتبط با انتخابات پرداخت و گفت: رأی دادن به فردی که وعده دروغ به مردم می‌دهد و یا بر این کار اصرار دارد جایز نیست.
وی در پاسخ به این سؤال که اگر یک کاندیدا وعده دروغ به مردم دهد و یا وعده‌ای دهد که امکان انجام آن میسر نیست، حکم شرعی آن چیست، گفت: امام راحل در تحریرالوسیله، آنجا که به شرایط امام جماعت اشاره می‌کنند، یکی از گناهان کبیره را کذب‌گویی می‌دانند.
این کارشناس احکام فقهی تأکید کرد: به مجرد اینکه یک کاندیدا دروغی بگوید از عدالت ساقط می‌شود و صلاحیت رأی‌گیری را از دست می‌دهد؛ اگر مردم بدانند که این فرد وعده دروغ می‌دهد و یا بر این کار مصر است و عامدا می‌خواهد این کار را انجام دهد، از عدالت ساقط شده و رأی دادن به او جایز نیست.
حکم دریافت حق‌الزحمه برای تبلیغ کاندیداها
وی در پاسخ به این سؤال که آیا پولی که برخی افراد برای تبلیغ یک کاندیدای خاص به عنوان حق‌الزحمه دریافت می‌کنند، حلال است یا خیر، اظهار کرد: اگر این افراد اجیر شوند که کاغذهایی را برای تبلیغ فرد مورد نظر پخش کنند، حق‌الزحمه‌ای که دریافت می‌کنند اشکالی ندارد.
وی تصریح کرد: افرادی که به عنوان کاندید انتخابات نام آنها برده می‌شود، از فیلتر شورای نگهبان رد شده‌اند و کف صلاحیت‌ها را دارند، از این‌رو افراد غیرصالحی نیستند، منتهی مردم باید خود اصلح را تشخیص دهند.
رییس گروه فقه مرکز ملی پاسخ‌گویی به سؤالات شرعی با بیان اینکه اجاره افراد برای تبلیغ مباح است متذکر شد: اما اگر برخی کاندیداها در نقاطی از کشور اقدام به پخش پول بین افراد کنند، یا مثلا به بعضی افراد شام دهند، در اینجا خالی از اشکال نیست.
حکم تخریب مسؤولان و زیر سؤال بردن عملکردها
وی در ادامه به بیان حکم تخریب مسؤولان پیشین از سوی کاندیداهای فعلی پرداخت و با بیان اینکه برخی ایرادها بجا نیست و تنها برای جذب و نظر رأی دهنده‌ها صورت می‌گیرد، گفت: اگر افراد بخواهند برای بالا بردن آمار رأی خود، حیثیت و عملکردها را زیر سؤال ببرند، قطعا از جهت شرع و اخلاق امری ناپسند است و اگر سبب تهمت شود مرتکب حرام شده‌اند.
حجت‌الاسلام ابراهیمی افزود: اگر کاندیداها به نقد مشروع مسؤولان بپردازند به معنای اینکه تنها عملکردها را زیر سؤال ببرند و مثلا بگویند سیاست‌هایی که در مسائل سیاسی، اقتصادی یا فرهنگی اتخاذ شده براساس این مبانی، این عیب و ایرادها را داشته و چنین نقص‌هایی دارد، به طوری که اسم تخریب هم به خود نگیرد، اشکالی ندارد./920/ت302/ع