قرب الهی در پرتو باورهای دینی ایجاد می‌شود

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام فلاح، کارشناس مباحث اعتقادی، در برنامه پرسمان که از رادیو معارف پخش می‌شد، گفت: مقوله اعتقادات و باورهای ما در منابع و متون دینی مورد توجه قرار گرفته است، این مباحث کمک می‌کند که ما بتوانیم گرایش‌های معنوی و ظرفیت‌های خودمان را  تقویت کنیم تا به عمل و قرب الهی بینجامد.

وی ادامه داد: تا عقیده و باوری سالم، صحیح و کامل نباشد، نمی‌تواند منشأ انگیزه و گرایش یا حب و بعض شود و نمی‌تواند ما را محب یک سری مسائل و در عین حال مبغوض و بری از مسائلی دیگر کند، دانستن باورهای درست و فهم باورهای درست در تثبیت عقاید تأثیر دارد، زیرا ما را به گرایش‌ها و انگیزه‌های درست و نهایتاً رسیدن به قرب و کمال که به واسطه عمل صالح اتفاق می‌افتد می‌رساند.

این کارشناس حوزوی ابراز داشت: این توفیق را پیدا کردیم که دوباره بر سر خوان و سفره خدا مهمان شویم، این توفیق شکرگزاری می‌طلبد، دعاهایی که برای ورود به ماه مبارک رمضان، در عین حال در شب اول ماه رمضان آمده است نمازهای بدو ورود و غسلی که در روایات آمده تا آماده ورود به ماه مبارک باشیم نشان می‌دهد که مساله ماه رمضان مساله مهمی است.

وی ادامه داد: در متون دینی ما از ماه رمضان به عنوان شهر الله و ماه خدا یاد شده است، یعنی شرافت ماه رمضان با این کلمه و ترکیب نشان داده می‌شود، ماهی که خداوند به آن عنایت ویژه ای دارد، حتی در روایات به عنوان سید الشهور از آن یاد شده است، یعنی آقا و سرور ماه‌های دیگر.

حجت‌الاسلام فلاح اظهار داشت: در خطبه‌ای که پیامبر اکرم (ص) در اولین جمعه ماه رمضان قرائت کرد، به مردم فرمود «ماه رمضان سراغ شما آمده است»، یعنی این را خدا از باب رحمت و مغفرت برای شما فراهم کرده است، در روایات نقل شده است که پیامبر (ص) می‌فرمایند «در زندگی شما یک سری نفحه‌هایی از رحمت اتفاق می‌افتد، خودتان را در معرض آن قرار بدهید، مبادا که از آن غافل شوید و خودتان را از این رحمت مخفی کنید».

وی افزود: از مصادیق آن نفحه‌ها ماه رمضان است، پیامبر اکرم (ص) درباره ماه رمضان می‌فرمایند «رحمت، برکت و مغفرت را با خودش آورده و می‌خواهد دست شما انسان‌های خاکی را بگیرد و به قرب برساند»، ما چگونه از ظرفیت ماه رمضان برای تقویت اعتقادات و باورهای خودمان استفاده کنیم، وقتی به ادعیه های ماه رمضان نگاه می‌کنیم، می‌بینیم سرتاسر معارف، باورها و اعتقادات درست است، منتهی با باوری از نیاز و طلب.

حجت‌الاسلام فلاح اظهار داشت: وقتی به ظرفیت ماه رمضان ورود پیدا می‌کنیم، از برهان و استدلال کمک نمی‌گیریم، هر چند بی بهره از آن نیستیم، اما آنجا از خدا می‌خواهیم با عنایت خاص خودش به ما توجه کند، در دعای ابو حمزه به خدا می‌گوییم «خدایا ما تو را به خودت شناختیم، خدایا تو خودت مرا دعوت کردی به خودت، اگر تو نبودی من چه می‌دانستم تو کی هستی؟».

وی بیان داشت: از امام علی (ع) سؤال کردند «خدا را چه طور شناختی؟ حضرت پاسخ داد: به آن چیزی که خدا خودش را به من شناساند»، اینجا است که ما می‌گوییم خداوندا، یک عنایت ویژه به ما داشته باش، تا باورهای اعتقادی خودمان را از تو دریافت کنیم، از تو یاد بگیریم، خودت به قلب و دل ما این باورها را انتقال ده، تا خودت، پیامبر (ص) و امامان (ع) را خوب بشناسیم و بدانیم برای چه به این عالم آمده‌ام.

حجت‌الاسلام فلاح در پاسخ به پرسش «چرا وقتی اسم قائم را می‌شنویم از جا بلند می‌شویم و دستمان را روی سرمان می‌گذاریم؟ این کار واجب است یا نه؟ فلسفه آن چیست؟» گفت: این وجوب ندارد یعنی واجب شرعی نداریم که باید قیام کنیم، ما این سیره را از ائمه معصومین (ع) به ویژه امام رضا (ع) می‌گیریم که وقتی نام حضرت برده شد قیام کردند و دست بر سر گذاشتند.

وی ادامه داد: امام صادق (ع) وقتی نام ایشان را می‌شنیدند قیام می‌کردند و احترام می‌گذاشتند، تعظیم ما برخواسته از سیره معصومین (ع) است و این قیام برای این است که امام زمان (عج) امام زنده و حاضر هستند و مدیریت می‌کنند، ما وقتی به ایشان سلام می‌دهیم یعنی به امام زنده سلام می‌دهیم، اگر این سلام با اخلاص باشد امام سلام کننده را رویت می‌کند و جواب سلامش را می‌دهد.

وی در پایان ادامه داد: ما باید خود را در محضر امام (عج) ببینیم، همان طور که نسبت به بزرگان کمال ادب و احترام را داریم و جلوی آنها بلند می‌شویم، امام هم بزرگ بزرگان و آقای عالم است، ما از روی ادب، اخلاق، دین و سیره اهل بیت (ع) و به واسطه حضور ایشان این کار را انجام می‌دهیم./9194/پ202/ی