ضرورت بعثت انبیا در برنامه پرسمان اعتقادی بررسی شد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام رضا محمدی، کارشناس اخلاق، تربیت و عقاید، در برنامه پرسمان اعتقادی که از رادیو معارف پخش می‌شد، به بحث لزوم بعثت انبیاء پرداخت و گفت: آیات و روایات فراوانی داریم که حکایت از لزوم بعثت انبیاء، برای راهنمایی بشر دارند.

وی خاطرنشان کرد: تمام براهینی که برای لزوم بعثت انبیاء وارد شده است، برای لزوم امامت هم می‌تواند باشد؛ یعنی چنین نیست که بشر صد سال قبل، به پیامبری نیاز داشت، بعد بی نیاز شد؛ بلکه انسان‌ها همیشه نیازمند راهنما و به عبارتی، امام هستند.

حجت‌الاسلام محمدی ادامه داد: خداوند می‌فرماید «پیامبر(ص) ما به تو وحی کردیم، چنانچه به نوح و پیامبران بعد از او هم وحی فرستادیم و این سنت خداوند است، این‌ها پیامبران و رسولانی بودند، انذار دهنده و بشارت دهنده، تا برای مردم، بعد از این، حجتی بر خدا باقی نمانده باشد و خداوند توانا و حکیم است» برای اینکه مردم نگویند خدایا راه را پیدا نکردیم و اگر پیامبر می‌فرستادی ما این گونه نبودیم.

وی افزود: از این آیات، بر می‌آید که خداوند، پیوسته برای هدایت بندگانش رسولانی فرستاده است، تا با بشارت به بهشت و انذار از جهنم، برای بدان و گنه‌کاران حجت را برای همه بندگانش تمام کرده باشد، گویی که اگر ارسال رسل نبود، مردم حق داشتند بگویند: خدایا چرا راه را به ما نشان ندادی؟ چرا رسول و راهنمایی برای ما نفرستادی؟

وی ابراز داشت: آیه دیگری که بر این مطلب دلالت دارد، آیه 15 سوره اسراء است، که می‌فرماید «ما هرگز کسی را عذاب نمی‌کنیم، تا اینکه پیامبری مبعوث کرده باشیم و حجت بر او تمام شده باشد» از این آیه استفاده می‌شود که اگر حجت خدا بر مردم تمام نمی‌شد، هیچ وقت عقاب و جهنمی وجود نداشت.

این کارشناس حوزوی با ذکر آیه دیگری در این زمینه گفت: خداوند در سوره انفال، آیه 24 می‌فرماید «ای کسانی که ایمان آورده‌اید خدا و پیامبر را اطاعت کنید، هنگامی که شما را به آنچه حیات  بخش است فرا می‌خواند» از این آیه می‌توان فهمید که حیات معنوی جامعه به اجابت خدا و رسول بستگی دارد، اگر نبوت نبود، حیات و زندگی معنوی نبود، در حالی که خداوند می‌خواهد بندگانش زنده باشند و به رستگاری برسند.

وی در پاسخ به این سؤال که چرا می‌گوییم «اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ؛ خدایا درود فرست بر پیامبر و خاندان او» یعنی از خدا می‌خواهیم که او بر پیامبر و خاندانش درود فرستد، چرا از زبان خودمان درود نمی‌فرستیم؟ گفت: بر حسب توحید افعالی، هیچ نیرویی جز از جانب خدا نیست «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهَ اِلَّا بِاللهِ» اگر بنا است اتفاقی در عالم بیفتد، فاعل آن اتفاق، خداوند است و لا غیر.

وی ادامه داد: صلوات بر پیامبر(ص)، بهترین تقاضاها است و تنها خدا است که می‌تواند آن را اجابت کند، بنابراین از او می‌خواهیم که «خدایا! تو رحمتت را بر پیامبر، نازل بفرما»؛ چون صلوات، هم از طرف خدا، هم فرشتگان و هم بندگان مؤمن است؛ «اِنَّ اللهَ وَ مَلَائِکَتُهُ یُصَلُّونَ عَلَی النَّبِی یَا اَیُّهَا  الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلُّمُوا تَسْلِیماً» بنابراین هم خدا هم ملائکه هم بندگان صلوات می‌فرستند.

این کارشناس اعتقادی خاطرنشان کرد: صلوات این‌ها با هم فرق دارد؛ صلواتی که خدا می‌فرستد، در واقع رحمت و لطف و عنایت خودش را، آن هم در فعل، بر پیامبر (ص) نازل می‌کند، امّا مؤمن در واقع از خدا تقاضا می‌کند که خدایا! تو رحمت و نعمتت را بر پیامبر (ص) نازل کن، اما اینکه خودش بگوید درود بر پیامبر، این در حقیقت، یک تعارف است.

وی بیان داشت: در ادبیات دینی ما، به جای تعارفات، امور موثر وجود دارد؛ مثلاً «سَلامٌ عَلَیْکُمْ» نوعی دعا است، اما اگر به جای آن بگوییم: «درود» این بی معنا است، مگر اینکه بگوییم «درود بر شما باد» که ترجمه سلام علیکم است.

وی در پایان با ذکر مثال دیگری، نتیجه گیری کرد و گفت: یا مثلاً می‌گوییم «خسته نباشید»، این هم بی معنا است، مگر اینکه جنبه دعا به آن بدهیم، و بگوییم «انشاء الله خسته نباشید» که این هم دعا و خوب است، به طور کلّی ادبیات دینی ما همیشه این گونه است که از خدا می‌خواهیم، زیرا موثری جز او در عالم نیست، بنابراین در صلوات هم از خدا می‌خواهیم که رحمتش را شامل حال پیامبر (ص) کند./9194/پ202/ی