انسان وقتی خود را نبیند فیض خدا را می بیند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیت الله عبدالله جوادی آملی صبح امروز در پایان درس خارج فقه خود با اشاره به این که ایمان بهترین سرمایه و باعث نجات می‌شود، گفت: قرآن کریم برای ایمان فضائل و برای مؤمن درجاتی بیان کرده و رستگاری را برای مؤمنان دانسته است «قد افلح المومنون».

وی با بیان این که در پاسخ به این سوال که ایمان چیست باید جواب علمی بدهیم، ادامه داد: ما می گوییم مؤمن کسی است که به خدا، رسول، غیب و اصول دین ایمان بیاورد و به فروع عمل کند در حالی که این پاسخ غیر عالمانه و بیان لوازم ایمان است.

مدرس خارج فقه حوزه علمیه قم اظهار داشت: برای این که ایمان را تعریف کنیم باید ببینیم مؤمن کیست و برای شناخت مؤمن باید ببینیم خدا چه کسی را مؤمن معرفی کرده است. خداوند در سوره حشر می فرماید من مؤمن هستم «سلام مومن مهیمن ...»

وی افزود: حال باید دید آیا مؤمن مشترک لفظی است که در مورد خدا یک معنا و در مورد انسان یک معنای دیگری دارد یا این که یک حقیقت و یک معنا دارد لکن لوازمش فرق می کند.

مفسر قرآن کریم با اشاره به این که مؤمن یعنی ایمنی بخش، امان بخش و امنیت بخش خاطر نشان کرد: خودمان اگر بخواهیم در امان باشیم و به خودمان امنیت ببخشیم باید وارد پناهگاه شویم همان پناهگاهی که فرمود «کلمه لا اله الا الله حصنی» لکن لازمه آن این است که به اصول دین ایمان داشته باشیم و فروع دین را عمل کنیم؛ در این صورت است که وصف مؤمن را که خدا دارد ما هم پیدا می کنیم.

وی ادامه داد: خدا نسبت به دیگران ایمنی بخش است ما نسبت به خودمان ایمنی بخش هستیم. کسی که امنیت می بخشد مؤمن است و این مؤمن، هیمنه دارد از این رو کلمه مهیمن در کنار مؤمن آمده یعنی کسی که امان بخش است هیمنه دارد، چون آنقدر قدرت دارد که در مقابل عذاب الیم ایستادگی کرده و خودش را با مبارزه با نفسش نجات داده است.

حضرت آیت الله جوادی آملی اظهار داشت: در دعای امام کاظم (ع) آمده است «ان الراحل الیک قریب المسافه»؛ خدایا کسی که بخواهد سمت تو بیاید راهش خیلی کم است. بین ما و فیض خدا یک پرده است. مرحوم صدوق در کتاب توحید از حضرت ابراهیم نقل می کند «لیس بینه و بین خلقه حجاب غیر خلقه» پس خود این خلق یک پرده رقیق است نه این که بین خلق و خدا یک پرده باشد بلکه خود خلق پرده و فاصله است.

وی در پایان گفت: آدم وقتی خود را نبیند فیض خدا را می بیند و این همان ایمان است لکن لازمه آن این است که به اصول ایمان بیاورد و فروع را عمل کند. این مؤمن متخلق به اخلاق الهی می شود و هم خودش را و هم جامعه را نجات می دهد./916/پ202/ج