محبین خدا هیچ گاه با دشمنان سازش نمی کنند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، آیت الله محمدتقی مصباح یزدی رییس مؤسسه آموشی و پژوهشی امام خمینی(ره) شب گذشته در دفتر مقام معظم رهبری در قم با اشاره به آیه 54 سوره مائده، اظهار داشت: خداوند می فرماید اگر از دین خارج شدید مهم نیست و به ما ضرری نمی رسد، قوم دیگری را جایگزین شما می کنم که بسیار بهتر از شما هستند.

وی در بیان ویژگی های قومی که خدا برتر می داند، گفت: اولین ویژگی آنان این است که آنها خدا را دوست دارند و خدا نیز آنان را دوست دارد، دوم این که در برابر مؤمنان ذلیل و در برابر کفار سر سخت و هستند و هیچ گاه با آنها سازش نمی کنند و تسلیم نمی شوند، و آخرین وصف این که اینها علاقه به جهاد در راه خدا دارند؛ از این آیه نتیجه می گیریم اگر می خواهیم کاری کنیم خداوند ما را دوست بدارد باید خود را این گونه تربیت کنیم.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در توضیح این صفات، ابراز داشت:«یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ» یعنی عشق طرفینی و این مسأله بسیار مهم است؛ علامت دیگر این افراد این است که در برابر دشمنان اظهار قدرت، توانایی، عزت کامل و بی اعتنایی می کنند و با گردن فرازی و بدون انعطاف سخن می گویند و خضوع نمی کنند.

نماینده مردم تهران در مجلس خبرگان رهبری افزود: منظور در این آیه و همچنین«أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ»سر سختی در برابر کفار معاند است، کسانی که عملا مخالفت و دشمنی می کنند؛ اگر بنا باشد با همه کفار دشمنی کنیم اسلام پیشرفت نمی کند؛ در زمان پیامبر(ص) بسیاری از کفار به واسطه اخلاق خوبی که از خود نشان می دادند، جذب اسلام شدند.

استاد اخلاق حوزه علمیه قم با تأکید بر این که نسبت به کافر غیر معاند باید از سر دلسوزی و خیرخواهی برخورد کرد، گفت: اینها کسانی هستند که حق را نشناخته اند و برخی از اینها در حق جویی بسیار جلوتر از کسانی هستند که کفر ندارند؛ قرآن بخشی از زکات را برای این که قلوب این افراد را بدست آورد برای اینها قرار داده است«الْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ».

باید در برابر مؤمنان ذلیل و خاکی باشیم

آیت الله مصباح یزدی با تأکید بر این که باید در برابر مؤمنان خاکی بود، گفت: اما در برابر مؤمنان حتی اگر ضعیف باشند، نهایت خضوع را دارند و به تعبیر قرآن اظهار ذلت می کنند یعنی در برابر مؤمن از آن جهت که مؤمن است خوار و ذلیل و خاضع اند؛ هر اندازه ایمان فرد بود باید متنایب با آن تواضع کرد، اگر بالاترین ایمان را داشت باید بیشترین تواضع را نسبت به وی داشته باشد.

وی ادامه داد: بسیاری از علمای ما حتی در برابر فرزندانشان تواضع می کردند؛ پدر مرحوم آیت الله کشمیری بسیار به فرزندانش احترام می گذاشت و اجازه نمی داد کسی از آنها کفش پدرش را جلوی پایش جفت کند، می گفت شما فرزندان حضرت زهرا(س) هستید؛ خضوع در برابر مؤمنان کار سختی نیست و با تمرین حاصل می شود، طلبه می تواند نسبت به هم حجره ای خود و نسبت به استاد با ایمانش و یا خویشاوندان خود متواضع باشد.

عشق به جهاد و عدم توجه به ملامت گران علامت محبین خدا است

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم علاقه مندی به مجاهدت در راه خدا را یکی دیگر از علامت های محبین خدا برشمرد و گفت: اینها در راه جهاد از هیچ ملامتی نمی هراسند، اگر دوست و دشمن آنها را سرزنش کنند و بگویند مصلحت خود را نمی فهمید، بنشینید سرجایتان، تأثیری در اینها ندارد و پاسخ می دهند هرچه می خواهید بگویید ما راه خود را شناخته ایم.

رییس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) افزود: ملامت در جایی صورت می گیرد که ملامتگر کار آن فرد را جاهلانه و نابخردانه  می دانند؛ خداوند در این آیه شریفه می فرماید چنین کسانی در مقابل مجاهدین خواهند بود.

نماینده مجلس خبرگان رهبری در بیان اهمیت آیه 54 سوره مائده گفت: بعد از زحمات زیاد، تحمل سختی ها و مشکلات مسلمانان توانستند جامعه نو پایی در مدینه شکل دهند، در چنین شرایطی این آیه نازل شد؛ قاعدتا این افراد نیاز به دلجویی دارند اما عجیب است که خداوند همان ابتدای کار بحث ارتداد را مطرح می فرماید و این که اگر از دین خارج شدید افرادی با چنین مشخصاتی را به جای شما می آورم.

حب دنیا با حب خدا در تضاد است

آیت الله مصباح یزدی در ادامه به روایتی از حضرت عیسی(ع) اشاره کرد و بیان داشت: حضرت به حواریون فرمود به راستی و حقیقت به شما می گویم که یک بنده نمی تواند دو مولا داشته باشد؛ قرآن نیز در این باره می فرماید« ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً رَجُلاً فِیهِ شُرَکَاءُ مُتَشَاکِسُونَ وَ رَجُلاً سَلَماً لِرَجُلٍ هَلْ یَسْتَوِیَانِ مَثَلاً».

وی گفت: بنده ای که چند مولا بدخلق، خود خواه و سخت گیر دارد، مولاها حسادت می کنند و باهم مشاجره می کنند و هرکدام به بنده می گویند چرا کار مرا عقب انداختی؟ بنده در این حالت دائما دچار تضاد درونی است  و نمی تواند دل هر دو را بدست آورد و به آنها خدمت کند، بااخره باید حرف یکی را گوش کند و هرچه تلاش می کند نمی تواند یکی را راضی کند.

عضو جامعه مدرسین خاطرنشان کرد: این روایت می فرماید باید بدانید که در دل انسان حب خدا و دنیا با یکدیگر جمع نمی شود اگر می خواهید خدا را دوست داشته باشید باید حب دنیا را رها کنید؛ خدا از دنیا خوشش نمی آید و می خواهد بندگانش توجه به او داشته باشند و یا حداقل به نعمت هایی که او داده توجه کنند.

رییس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) گفت: اگر کسانی به خود دنیا اصالت دهند و آن را دوست بدارند خداوند از این کار خوشش نمی آید؛ همه بیانات انبیاء و اولیاء الهی برای این است که بگویند دنیا وسیله و ابزاری است نه هدف.

استاد اخلاق حوزه علمیه قم با اشاره به این که بسیار کم اند افرادی که به هیچ وجه جب دنیا ندارند؛ ابراز داشت: تنها اولیاء خدا هستند که نه تنها حب دنیا ندارند بلکه نعمت های آخرت نیز برایشان هیچ ارزشی ندارد، امام سجاد در این زمینه خطاب به خداوند عرض می کند«یا دنیای و آخرتی، ای دنیا و آخرت من».

حب دنیا تا چه اندازه ای مجاز است؟

نماینده مجلس خبرگان ادامه داد: بنابراین خداوند حد نصابی برای حب دنیا قرار داده است که تا آن اندازه اشکال ندارد اما بیش از آن خطرناک است؛ می فرماید«بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةُ خَیْرٌ وَ أَبْقَى» شما دنیا را دوست دارید اما آخرت بهتر و پایدارتر است.

آیت الله مصباح یزدی در بیان آیه«وَ وَیْلٌ لِلْکَافِرِینَ مِنْ عَذَابٍ شَدِیدٍ الَّذِینَ یَسْتَحِبُّونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا عَلَى الْآخِرَةِ وَ یَصُدُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَ یَبْغُونَهَا عِوَجاً أُولٰئِکَ فِی ضَلاَلٍ بَعِیدٍ»گفت: کافرانی که دچار عذاب شدید می شوند آنهایی هستند که دنیا را به آخرت ترجیح می دهند.

وی توضیح داد: تا زمانی که بین دنیا و آخرت تضاد پیش نیامده مجازید از آن استفاده کنید اما در صورتی که بین لذت های دنیا و تکلیف الهی تزاحم پیش آمد، اگر کسی دنیا ترجیح داد مصداق این آیه قرآن می شود، اینها بسیار گمراه هستند.

رییس مؤسسه امام خمینی(ره) در توضیح آیه«مَنْ کَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إِیمَانِهِ إِلاَّ مَنْ أُکْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِیمَانِ وَ لٰکِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْکُفْرِ صَدْراً فَعَلَیْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ وَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِیم» گفت: شأن نزول این آیه در مورد عمار یاسر است که در حال تقیه اظهار کفر و بدگویی نسبت به پیامبر(ص) کرد و بعد بسیار ناراحت شد و به رسول خدا گفت من چنین کاری کرده ام، حال وضعیت من چگونه است.

جوهر کفر دنیا پرستی است

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم ابراز داشت: اما کسی که با گشاده رویی و راحت کافر می شود چه کسانی هستند و چرا متعلق به چنین عذابی اند؟ اینها کسانی هستند که به سمت کفر رفتند تا لذایذ دنیایشان تأمین شود؛ از این دو آیه معلوم می شود که جوهر کفر دنیا پرستی است؛ حب دنیا باعث می شود انسان حق را بشناسد و انکار کند زیرا می بیند اگر چنین نکند خواسته های دنیایی اش تأمین نمی شود.

نماینده مردم تهران در مجلس خبرگان رهبری با تأکید بر این که حب الهی با دنیا دوستی قابل جمع نیست، گفت: دلی که دارای جوهر کفر است(حب دنیا) نمی شود چیزی که جوهر ایمان است(حب خدا) در آن راه یابد.

حب دنیا نباید شما را از انجام تکالیف الهی باز دارد/نسبت به عالم دنیا دوست بدگمان باشید

استاد اخلاق حوزه علمیه قم در بیان میزان قبولی حب دنیا، خاطرنشان کرد: حداقل ایمان این است که محبت دنیا موجب ترک تکلیف الهی نشود و در تضاد مسائل مربوط به دنیا و آخرت، دنیا را ترجیح ندهیم؛ آنقدر این مسأله مهم است که خداوند به انبیاء الهی وحی فرموده از عالمی که محبت دنیا دارد پرهیز کنید.

آیت الله مصباح یزدی در بیان روایتی از امام صادق(ع) گفت: اگر عالمی را دیدید که دنیا دوست است نسبت به آن اطمینان نکنید و بد گمان باشید؛ برای این که انسان هرکس هرچه را که دوست دارد از آن نگه داری می کند و حواسش به آن است که لطمه ای نخورد و از بین نرود، حاضر است بدعت گذاری کند، حقایق را کتمان کند و ارزش های دین را تغییر دهد تا دنیایش تأمین شود؛ چنین کسی دلش برای دین شما نمی سوزد و تا زمانی به دین شما خدمت می کند که دنیایش تأمین شود، وجوهات دریافت کند و دستش را ببوسید.

وی افزود: خدا به حضرت داود(ع) نصیحت می کند عالم دنیا زده را واسطه بین من و خودت قرار نده؛ اگر بخواهی از چنین شخصی دینت را یاد بگیری، تو را از محبت من باز می دارد؛ چنین عالمانی دزدان سر گردنه اند، جلوی بندگانی را که می خواهند به سوی خدا بروند را می گیرند و به سمت دنیا می کشانند.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم ادامه داد: اولین عقوبتی که خداوند اینها را دچارش می کند این است که حلاوت مناجاتش را از آنها می گیرد و نمی توانند عاشقانه عبادت کنند و علاقه ای به راز و نیاز با خدا ندارند«لاَ یَأْتُونَ الصَّلاَةَ إِلاَّ وَ هُمْ کُسَالَى» و با کسالت عبادت می کنند./928/پ201/ج