با دشمن مغرور، خودخواه و جاه طلب هیچ‌گاه نمی‌توان کنار آمد
به گزارش خبرگزاری رسا، حضرت آیت الله جوادی آملی در ادامه سلسه جلسات درس اخلاق خود که به روال گذشته تابستانها در محل مسجد روستای احمدآباد شهرستان دماوند برگزار شد، با بیان این مطلب که دستورات اسلامی در همه زمانها و مکانها کارا و راهگشاست، بیان داشت: دستورهای اسلامی به گونه ای است که بتواند کلّ سال انسان را اداره کند. سرّش آن است که دشمن و رقیب ما دائماً، چه در شب و چه در روز درصدد اغوای ماست نه دشمن درونی به نام هوس و نفس آرام می‌گیرد, نه دشمن بیرونی به نام شیطان.
وی ادامه داد: هیچ دشمنی نیست که انسان نتواند با او دوست شود مگر دشمن نفس و غرور و خودخواهی از درون و ابلیس از بیرون. برای اینکه بر عکس دیگر دشمن ها، غرور و خودخواهی دشمنانی هستند که هر چه ما بیشتر با آنها کنار بیاییم آنها بدتر نیش می‌زند، اگر کسی خواست مغرور یا خودخواه شود یا جاه‌طلب شود یک مقدار که انسان به خواسته این هواهای نفسانی عمل کرد نتیجه آن می شود که انسان جاه‌طلب‌تر و یا مغرورتر می‌شود. پس این دشمن, دشمنی نیست که با ما کنار بیاید.
استاد برجسته حوزه علمیه قم با اشاره به اتمام ماه پربرکت رمضان، این ماه را فرصتی برای غلبه بر شیطان دانست و گفت: ماه مبارک رمضان برای آن است که ما را بر هوای نفس خودمان مسلّط کند که آبرویمان را هدر ندهیم یعنی ما را سلطان آبرو قرار بدهد وقتی ما به جایی رسیدیم که سلطان حیثیت و آبرو شدیم خدا به شیطان اجازه نمی‌دهد تا بالا بیایید و به انسان دسترسی پیدا کند چرا که حدّ شیطان مشخص است اینکه شیطان گفت من قدرت ندارم بندگان مخلَص را فریب بدهم برای این است که به آنها دسترسی ندارد نه اینکه نسبت به آنها رحمی بخواهد بکند.
حضرت آیت الله جوادی آملی اظهار داشت: یکی از بیانات لطیفی که درباره ماه مبارک رمضان است و در فقه ما هم آمده این است که درباره روزه گفته فایده روزه این است که انسان صفت فرشته پیدا می‌کند. انبیا آمدند که به ما بگویند شما فرشته هستید خودتان را ارزان نفروشید ماه مبارک رمضان برای همین است.
وی در فراز پایانی سخنان خود به جایگاه والای لذایذ معنویی اشاره کردند و بیان داشت: آن لذّتی که مردان الهی در طهارت روح دارند هرگز نصیب دیگران نیست چون این لذّت‌های خوردن و نوشیدن مادامی است که در فضای دهن است، چند دقیقه بعد اگر دوباره برگردد یعنی آن غذا را بالا بیاورند بدبوست این دیگر لذّت نیست اما لذّت علم, لذّت احسان, لذّت گذشت کسی مشکلی کسی را حل کرد, بیست سال قبل خدمتی به کسی کرد, احسان به کسی کرد الآن وقتی یادش می‌افتد لذّت می‌برد./993/د102/ج