مدیر حوزه علمیه فارسان تشریح کرد؛
سطوح سیره علمی امام صادق
خبرگزاری رسا ـ مدیر حوزه علمیه فارسان در تشریح روش و سیره علمی امام صادق(ع) گفت: شاگردان عمومی، شاگردان خاص و مناظرات علمی حضرت، سه سطح سیره علمی این امام همام را تشکیل می دادند.
حجت الاسلام سعید نصیری، مدیر حوزه علمیه فارسان، در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری رسا در شهرکرد، با تقسیم بندی روش و سیره علمی امام صادق(ع) در سه سطح ابراز داشت: هر سطح اقتضای خودش را داشت و حضرت لوازم آن را رعایت می کردند.
حجت الاسلام نصیری با بیان این که نخستین سطح از سیره علمی امام صادق(ع) به شاگردان عمومی ایشان اختصاص داشت، گفت: بیشتر شاگردانی که محضر این امام همام را درک و نقل حدیث می کردند، از شاگردان عمومی آن حضرت بوده و تعداد آن ها به 4 هزار نفر می رسد، اما همه این افراد در یک سطح نبوده و بیشتر آنان از شاگردان عمومی بوده اند.
این کارشناس امام شناسی خاطرنشان کرد: حضرت، معارف الهی و اهل بیت(ع) را به آن ها منتقل می کردند و در این میان هر کس بر اساس توانایی و ظرفیت خود از این معارف الهی فیض می برد.
مدیر حوزه علمیه فارسان، سطح دوم از سیره علمی امام ششم شیعیان را شاگردان خاص آن حضرت عنوان کرد و گفت: امام صادق(ع) شاگردان خاص و ممتاز هم داشته که ارتباط آن ها با حضرت بیش از دیگران بوده و ایشان بر روی این افراد سرمایه گذاری کرده است.
مدرس حوزه و دانشگاه در پاسخ به این پرسش که امام چگونه 4 هزار شاگرد داشته و محل تدریس ایشان کجا بوده است؟ گفت: شاگردان آن حضرت در یک ساعت خاص و همزمان با هم نبوده اند؛ بلکه در ساعات و روزهای گوناگون به محضر امام(ع) رسیده و کسب فیض می کردند.
این کارشناس تاریخ اسلام با بیان این که محمد بن مسلم سقفی از شاگردان ممتاز و تراز اول امام باقر(ع) و امام صادق(ع) بوده است، تصریح کرد: وی 4 سال در مدینه سکونت کرد و 30 هزار حدیث از امام باقر(ع) و 16 هزار حدیث از امام صادق(ع) شنیده بود.
وی یادآور شد: امام صادق(ع) برخی از شاگردان خود را به رشته های تخصصی سوق می داد و در مناظراتی که پیش می آمد، مخالفان را به یکی از شاگردان خود ارجاع می دادند و می فرمودند «اگر توانستید شاگردان من را شکست دهید، در مقابل من پیروز شده اید».
حجت الاسلام نصیری افزود: زرارة بن اعین، حمران بن اعین، جابر بن یزید جوفی، هشام بن حکم، أبان بن تغلب و مؤمن طاق از جمله شاگردان خاص امام جعفر صادق(ع) بوده و انسان هنگامی که به زندگینامه این افراد رجوع می کند، تحت تأثیر قرار می گیرد.
مدرس حوزه علمیه فارسان، سطح سوم از سیره علمی امام صادق(ع) را مناظرات و بحث های علمی آن حضرت عنوان کرد و اظهار داشت: دهری ها گروهی بودند که در عصر امام صادق(ع) حضور داشته و بسیار خطرناک بوده و شبهه هایی را مطرح می کردند که شاگردان عمومی حضرت نمی توانستند در مقابل آنان پاسخگو باشند.
این مورخ حوزوی ادامه داد: یکی از سطوح علمی حضرت، مناظره و احتجاج با دهری ها بوده و منبعی که می توان این مناظرات را مطالعه کرد، کتاب احتجاج طبرسی و یک جلد از کتاب بحارالانوار مرحوم علامه مجلسی است.
حجت الاسلام نصیری با اشاره به این که مناظرات دینی یکی از شاخه های تبلیغ و بسیار مهم است، اما متأسفانه امروزه کمتر شاهد آن هستیم، خاطرنشان کرد: مناظره دارای اصول و روش هایی است که یکی از آن ها، جدل است که امام صادق(ع) در برخی از مواقع از آن استفاده می کردند.
امام جمعه موقت فارسان در تبیین روش جدل، تصریح کرد: استفاده از روش جدل به این نحو است که مناظره کننده از امر مورد قبول طرف مقابل استفاده می کند تا بتواند او را محکوم کند.
وی با بیان این که ابوحنیفه از فقهای اهل سنت، اهل قیاس بوده است، افزود: ابن خلدون می گوید «او فقط 17 حدیث را قبول داشت و از آن ها برای فتواهای خود استناد می کرد».
این کارشناس تاریخ اسلام با اشاره به داستانی از ابوحنیفه گفت: روزی ابوحنیفه قصد شرفیابی به محضر امام صادق(ع) را داشت، اما امام(ع) اجازه ورود به او نداد؛ ابوحنیفه منتظر ماند و با عده ای از اهل کوفه که خدمت امام رسیده بودند، وارد شد.
وی افزود: در آن جلسه از امام سؤال کرد که در کوفه از شیعیان بد می گویند؛ چرا گروهی را به کوفه نمی فرستید تا جلوی آن ها را بگیرند؟ حضرت در پاسخ فرمود «آن ها به حرف ما گوش نمی کنند»، أبوحنیفه گفت که شما این کار را انجام دهید و آن ها به حرف شما گوش خواهند داد؛ حضرت پاسخ دادند «من به شما گفته بودم که وارد خانه نشوید، مگر شما به حرف من گوش دادید که آن ها بخواهند به پیام من گوش دهند؟» سپس حضرت در آن جلسه چندین سؤال از ابوحنیفه پرسیدند و او پاسخ ها را با قیاس به امام(ع) دادند که همه اشتباه بود.
حجت الاسلام نصیری ادامه داد: امام صادق(ع) به او فرمود «با قیاس فتوا نده؛ چرا که قیاس دین را از بین می برد و مسائل را خراب می کند».
وی در پایان گفت: مناظرات در عصر امامان معصوم(ع) بیشتر در زمان امام علی(ع)، امام صادق(ع)، امام رضا(ع) و امام جواد(ع) وجود داشته است./9457/ت302/ب2
ارسال نظرات