اخلاص راز ماندگاری اعمال انسان است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، حجت‌الاسلام میرخلف‌زاده، کارشناس و مبلغ حوزوی، جمعه شب در مراسم عزاداری امام حسین(ع) که در مسجد شهدا برگزار می‌شود، به تعیین جایگاه اهل‌بیت(ع) در قرآن اشاره کرد و گفت: ما آیات فراوانی داریم که در شأن اهل‌بیت(ع) هستند، یکی از این آیات آیه سوره مبارکه انسان یا دهر است، که درباره و در شأن اهل‌بیت(ع) نازل شد.

وی با قرائت آیه  «وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا»، افزود: وقتی حسنین(ع) مریض شدند، امام علی(ع) و حضرت فاطمه(س) نذر کردند برای سلامتی ایشان روزه گرفتند، مسکین و یتیم و اسیر به نزد آنان آمدند و انان هر سه روز افطار خود را به مسکین، یتیم و اسیر بخشیدند.

استاد حوزه علمیه ادامه داد: مردم بسیاری اهل اطعام دیگران هستند اما خداوند برای آنان آیه‌ای نازل نکرد، نازل شدن این آیه به دلیل آن بود که این کار اهل‌بیت(ع) اخلاص، عشق و بدون انتظار تشکر از دیگران بود  و برای خداوند تنها این اطعام را انجام دادند در حالی که یک قرص نان بیشتر نبود.

وی گفت: امام علی(ع) برای رسیدن به مقامات خود گفتند من بر در دریچه قلبم نشستم و اجازه ندادم به غیر از خداوند کسی بر آن حاضر شود،‌ اهل‌بیت(ع) این عمل را انجام نداند که برای آن‌ها سند و آیه نازل شود، بلکه انان گفتند «إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ ٱللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنکُمْ جَزَآءًۭ وَلَا شُکُورًا».

حجت‌الاسلام میرخلف‌زاده ابراز کرد: انسان اگر صدقه می‌دهد لوجه الله باشد، اگر می‌خواهد بین دو نفر را آشتی دهد، لوجه الله باشد، امام سجاد(ع) فرمودند فردای قیامت کسانی که هر نوع حالتی و هر سخن و هر کاری را برای خشنودی خداوند انجام می‌دهند در پناه خداوند هستند.

وی با اشاره به این‌که  کسانی که هر کاری را برای رضای خداوند انجام می‌دهند از حساب سخت روز محشر ایمن هستند، خاطرنشان کرد: آنان در سایه عرش رحمت الهی هستند، این توجه به خشنودی خداوند بسیار مهم است، اگر هیچ چیزی در دل جز خشنودی خداوند نباشد خداوند اجر عظیمی به انسان می‌دهد.

کارشناس و مبلغ حوزوی ابراز کرد: آیه دیگر درباره اهل‌بیت(ع) « أَجَعَلْتُمْ سِقَایَةَ الْحَاجِّ وَعِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ کَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَجَاهَدَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ لَا یَسْتَوُونَ عِندَ اللَّهِ وَاللَّهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ»، این آیه در شأن امیرالمؤمنین(ع) است، عباس مقام آب‌رسانی به حاجیان را داشت و «شیبه» که کلید دار کعبه بود، این دو نفر با هم نشسته بودند و مقامات هم را به رخ یکدیگر می‌کشیدند.

وی ابراز کرد: امام علی(ع) از کنار این دو عبور می‌کردند و گفتند اگر بنا به این است جهاد من در راه خداوند بالاتر است زیرا سبب اسلام آوردن شد، نزد پیامبر(ص) رفتند و این آیه نازل شد، آیا کسی که کلیددار است و کسی که آب رسان است، میزان ایمان به خداوند و جهاد فی‌سبیل الله است./914/پ202/ب6