پژوهشگر و فعال فرهنگی- مذهبی در گفت‌وگو با رسا؛
ازدواج سپید زنگ خطری بزرگ برای کانون خانواده است
خبرگزاری رسا ـ پژوهشگر و فعال فرهنگی و مذهبی با بیان این که رواج ازدواج سپید به معنای سقوط تمامی ارزش های اخلاقی و اسلامی در جامعه و انحطاط مستقیم نظام اسلامی است، گفت: این سبک زندگی به کلی فرهنگ زنانوشویی و سنت ازدواج را زیر سوال برده و موجب متلاشی شدن کانون خانواده می شود.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، ازدواج سپید کلمه ای است که این روزها تن خانواده های ایرانی و هر انسان بیداری را به خود می لزراند؛ واژه ای که هر چند با خود نامی زیبا دارد ولی زشتی و پلشتی آن به حدی است که حتی تمام اقیانوس های جهان نیز نمی توانند نجاست این واژه را به پاکی تبدیل کنند.
این فرهنگ غیرانسانی و زشت به تازگی در کشور به ویژه در کلان شهر ها و متاسفانه به خصوص در میان نسل جوان و دانشجو شایعه شده و دامان خانواده های زیادی را به خود آلوده کرده است، برخلاف تصور عامیانه، نه تنها فرهنگی روشن‌فکرانه نیست بلکه نشان دهنده نهایت بردگی و ذلت زنان است.
زنان و دخترانی که بدون هیچ بهایی نجابت و عفاف خود را با لذت ها بی ارزش به فنا داده و آینده جامعه بشری را به تباهی می کشند و تصور می کنند که این فرهنگ نشان دهنده پرستیژ بالای آنهاست. این فرهنگ نهایت بردگی ابزاری یک زن را به نمایش می گذارد و همچنین از سوی دیگر دشمن با گذاشتن نام های زیبا بر این فرهنگ زشت و مذموم می خواهد آن را به امری عادی در جامعه اسلامی تبدیل کنند.
متاسفانه سکوت مراجع فرهنگی و قضایی و کتمان این موضوع در کشور زنگ خطر بسیار بزرگی را به صدا درآورده است. کتمان و پنهان کردن راهکار خوبی برای حل این مشکل نیست بلکه باید در این زمینه در کشور بصیرت افزایی و اطلاع رسانی گسترده ای صورت گیرد.
ازدواج یکی از آیت های خداوند در زمین برای مخلوقات است و از مقدس ترین سنتهایی است که تاکنون در زمین بنا نهاده شده است. تصمیم گرفتیم برای واکاوی ازدواج سپید که یکی از روشهای شیطانی و انحرافی در سبک زندی مردن بشر امروز است این آفت زندگی امروز بشر آلوده شده به غرایز شیطای را از یک کارشناس بررسی کنیم.
سرکار خانم سیده زهرا حسینی، کارشناس و پژوهشگر مذهبی و خانواده، عضو شورای اسلامی شهر بیرجند و همچنین عضو شورای عالی قشر جامعه بسیج زنان سپاه، عضو کانون های تسهیل ازدواج جوانان، رییس مرکز رشد واحد های علم و فناوری و مدرس دانشگاه در این گفت‌وگو، مقوله ازدواج سفید را مورد نقد و تحلیل قرار داده‌اند.
رسا ـ لطفا در آغاز بحث بفرمایید که آیا ازدواج سپید هم نوعی ازدواج است و می توان نام ازدواج را بر این فرهنگ غلط نهاد؟
ازدواج سپید یا همان هم خانگی دخترها و پسرها برای مدت طولانی نه تنها ازدواج نیست بلکه نوعی هم زیستی در کنار یکدیگر بدون هیچ مسؤولیت متقابلی، نسبت به یکدیگر است و در این نوع از هم زیستی دختران و پسرها یا دو نفری که با هم زندگی می کنند از نظر شرعی و قانونی هیچ مسؤولیتی نسبت به یکدیگر ندارند.
از آن جایی که ازدواج به مودت عمیق و احساس مسؤولیت متقابل زن و شوهر نسبت به یکدیگر اطلاق می شود این نوع هم زیستی ازدواج نیست و اگر روزی پسر دختر را ترک کرد یا بر عکس امکان مراجعه به قانون و شکایت از شخص وجود ندارد و بازهم تاکید می کنم این نوع هم خانگی هیچ جایگاه قانونی و شرعی در طول تاریخ اسلام و انسانیت ندارد.
رسا ـ آیا ازدواج سپید را می توان نشانه رشد فکری و پرستیژ خانوادگی یک شخص عنوان کرد؟
این نوع از هم خانگی و هم زیستی نه تنها نشانه بلوغ فکری فرد نیست بلکه نشانه حماقت و جاهلیت محض فرد بوده زیرا زنی که تن به چنین ذلتی می دهد خود را بدون هیچ بهایی در اختیار مرد قرار داده و به همگان نشان می دهد که هیچ پایبندی نداشته و برای خود هیچ ارزشی قائل نیست و از دختر و پسری که چنین کاری را انجام می دهد به هیچ نمی توان انتظار وفاداری داشت و چنین افرادی اصلا قابل اعتماد نیستند.
رسا ـ به نظر شما آیا نام ازدواج سپید برای این فرهنگ قابل قبول است؟
به هیچ وجه، به نظر می رسد دلیل انتخاب این نام، خود نیز نوعی جنگ نرم فرهنگی است و کسانی که این نوع نام را برای این فرهنگ زشت انتخاب کرده اند می خواهند زشتی و شنیع بودن این فرهنگ را که به معنای سقوط تمامی ارزش های اخلاقی در جامعه انسانی و نوعی فرهنگ حیوان صفتی است را بپوشانند و آن را امری زیبا جلوه دهند زیرا این فرهنگ ازدواج نیست بلکه هم خانگی و یک نوع زندگی حیوانی بوده و بر مبنای لذت است.
از سوی دیگر سپید نیست بلکه سیاهی مطلق است زیرا زمینه تولد کودکان زنا و بی سرپرست را در جامعه گسترش داده و آینده دختران و زنان را به کلی نابودی کرده و نه تنها جایگاه زن را زیر سوال برده بلکه بردگی زن و استفاده ابزاری از او را امری عادی جلوه می دهد.
این نوع همزیستی نشانه آزادی زن و حمایت از حقوق او نیست بلکه زن را به ابزار و برده ای در دست مردان تبدیل کرده که حتی به اندازه یک برگ دستمال کاغذی ارزش ندارد و مرد هر وقت تصمیم گرفت زن را رها کرده و او را دور می اندازد و در این هم زیستی خبری از مودت و محبت عمیق زن و شوهر نسبت به یکدیگر و مسؤولیت متقابل آنها که در قرآن آمده نیست.
رسا ـ پیامدهای این هم زیستی در جامعه چسیت؟
به طور مسلم این فرهنگ فقط به دنبال انحطاط و انحراف جامعه اسلامی است و در حال حاضر که غرب به عواقب این نوع همزیستی پی برده در حال از بین بردن این فرهنگ در جامعه خود است در حالی که برای این که فرهنگ جامعه اسلامی را تضعیف کند این نوع همزیستی را در میان جوانان مسلمانان ترویج می کند و نام ازدواج بر آن می گذارد.
در حالی که دختری که تن به چنین ذلتی بدهد و به صورت غیر رسمی با یک پسر هم خانه شود نه تنها خانواده پسر او را به عنوان همسر نخواهند پذیرفت بلکه پسر در قبال او هیچ مسؤولیت قانونی و شرعی نداشته و می تواند دختر را بدون هیچ چیزی رها کند و دختر باید بداند که اگر چنین کاری را انجام دهد در هیچ مرجع قضایی امکان شکایت ندارد و اضافه براین سقط جنین، کودکان زنا زاده و سر راهی و خانواده های آسیب دیده و نابود شده از مهم ترین پیامدهای این نوع هم زیستی هستند.
رسا ـ به نظر شما راهکارهای مقابله با این فرهنگ چیست؟
به نظر من ازدواج به موقع و کاهش سخت گیری های خانواده و فراهم کردن بستر ازدواج جوانان در این زمینه موثر است و باید ازدواج های دانشجویی بر مبنای سادگی و عاقلانه بودن انجام شود تا به این تریتب عفت زهرایی دختران حفظ شده و زمینه تربیت نسل فرهیخته فراهم شود زیرا اگر به جای ازدواج هم زیستی دختر و پسر رواج یابد کانون خانواده ها به کلی متلاشی شده و تربیت به تمام معنا زیرا سوال می رود.
رسا ـ در آخر بحث توصیه شما به مسؤولان چیست؟
به نظر من با توجه به این که آمارهای دقیق از این نوع همزیستی شنیع در دست نیست و متاسفانه این فرهنگ زشت به صورت گسترده و تساعدی در کلان شهرها در میان دانشجویانی که از خانواده ها دور هستند و در میان جوانان در حال افزایش است باید مسؤولان فرهنگی و قضایی دست از کتمان و پنهان کردن این معضل برداشته و اثرات آن را قبل از این که دیر شود به اطلاع خانواده ها برسانند.
همچنین به دخترها توصیه می کنم که از این فرهنگ غلط غرب به صورت کورکورانه تقلید نکنند زیرا در غرب برای دختر و پسری که چهار یا پنج سال یا برای مدت طولانی با هم زندگی می کنند غرب حق همسری و قانونی قائل می شود در حالی که در ایران دختری که تن به چنین کاری دهد نه تنها آینده خود را به کلی نابود کرده بلکه حتی نمی تواند به صورت قانونی از پسر شکایت کند و از سوی دیگر این تصور که این فرهنگ عادی شود تصوری بسیار هولناک است.
گفتگو از : خانم قاسمی
/873/704/م
ارسال نظرات