زندگی زاهدانه امام خمینی مانع از فعالیت‌های سیاسی ایشان نشد
آیت الله محی‌الدین حائری شیرازی، نماینده مردم استان فارس در مجلس خبرگان رهبری، پیش ظهر امروز در جلسه اخلاقی که در مدرس امام خمینی (ره) مدرسه فیضیه برگزار شد، گفت: فردی به نام جوکار 16 سال محکوم به زندان شده بود و در این مدت در زندان مغازه‌ای باز کرد و مواد خوراکی و مایحتاج زندانی‌ها را تهیه و می‌فروخت، زمانی که مدت محکومیت جوکار تمام شد و قصد آزادی وی داشتند، وی به شدت ناراحت و غمگین شده بود و به مأموران زندان اصرار می‌کرد که مدت اسارت طولانی کنند.
آیت الله حائری شیرازی بیان کرد: انسان‌ها در دنیا مانند این مغازه‌دار زندانی هستند، در حالی که اینجا محل اصلی زندگی آن‌ها نیست و به منزله زندان برای آن‌ها محسوب می‌شود ولی دل‌بستگی شدید به دنیا پیدا کرده و به معیشت، کسب و کار و زندگی پرداخته و از زندگی آخرت را فراموش کرده‌اند.
نماینده مردم استان فارس در مجلس خبرگان رهبری در ادامه سخنانش به بین خاطراتی از مبارزات و زندگی شهید سید مجتبی نواب صفوی پرداخت و گفت: وی به زندان دنیا دل‌بستگی نداشت و هنگامی که در دادگاه حکم اعدام وی را صادر کردند، سجده شکر به جای آورد.
وی در ادامه سخنانش به زندگی زهدانه امام راحل اشاره کرد و ابراز کرد: ایشان به زندگی دنیا دل‌بستگی نداشت، ولی فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی غافل نبود و رهبری انقلاب اسلامی برعهده گرفتند و تمام فعالیت‌هایشان در مسیر بندگی خداوند بوده است، امام خمینی(ره) هر فعالیتی که فکر می‌کردند آثار و بهره اخروی در بر ندارد را ترک می‌کردند.
آیت الله حائری شیرازی اظهار داشت: امام خمینی(ره) دنیا را به منزله زندان می‌دانست و هرچند در میان افرادی زندگی می‌کرد که به زندگی دنیا دل‌بستگی داشتند ولی هیچ زمانی گوشه‌گیری زاهدانه روی نیاورد و در انجام فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی کوتاهی نکرد.
استاد اخلاق حوزه علمیه قم در ادامه به شرح حدیث «الدنیا سجن المؤمن و راحة الکافر» پرداخت و گفت: یک کرم را در نظر بگیرید که دوره کرمی و پیله‌اش به پایان می‌رسد و تبدیل به پروانه شده است؛ یک کرمی را هم در نظر بگیرید که روی برگ توت مشغول خوردن است؛ پروانه بال می‌زند و به دیوارها و حفاظ‌ها می‌خورد؛ آن وقت، قفس برای آن پروانه زندان می‌شود، اما آن کرم دیگر که فکری جز خوردن ندارد، تفاوت بیرون و داخل قفس را حس نمی‌کند.
نماینده مردم استان فارس در مجلس خبرگان رهبری ابراز کرد: انسان مؤمن هم که به کمال می‌رسد، بزرگی خدا را می‌بیند و در برابر عظمت پروردگار، دنیا برای او کوچک می‌شود و حکم زندان را پیدا می‌کند.
استاد اخلاق حوزه علمیه قم بیان کرد: بیشتر انسان‌ها به این درک و شعور دست نیافته‌اند که دنیا به منزله زندان است و مقصد اصلی زندگی آخرت است؛ بنابراین انسان‌ها برای دستیابی به این حقیقت، باید به فطرت و حقیقت اصلیشان بازگشت کنند و این امر با تفکر و درست اندیشیدن به دست می‌آید./998/پ202/س