مراسم بزرگداشت استاد مرحوم بیوک اصل محمدی برگزار شد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، استاد سبزعلی، استاد قرآنی عصر امروز 11 بهمن ماه در مراسم بزرگداشت استاد مرحوم بیوک اصل‌محمدی در خبرگزاری ایکنا برگزار شد، گفت: استاد بیوک اصل‌محمدی را می‌توان شهید راه قرآن گفت، چراکه همواره در مسجد و یا در خدمت قرآن بودند و تمام روزهای هفته به جلسات قرآن می‌رفت.

استاد سبزعلی در ادامه افزود: برخی ممکن است که با اهداف متعالی به قرآن بپردازند ولی درآمدشان نیز از همین راه باشد؛ یعنی هم نگاه دنیایی و هم نگاه آخرتی. ولی ایشان این نگاه را نداشتند و صرفا با نگاه معنوی دو زانو ساعت‌ها پشت رحل قرآن می‌نشستند و تکان نمی‌خوردند و هیچ گونه توقعی نداشتند.

وی در ادامه افزود: ایشان و اساتیدی در تراز ایشان همانند مرحوم غفاری و استاد موسوی‌بلده و استاد فروزان بودند که سبک جلسات قرآن را از سنتی به کلاسیک و نوین تبدیل کردند. یادم هست که در جلسه ایشان شرکت می‌کردم ایشان خیلی شاگردان را تشویق می‌کرد.

وی خاطرنشان کرد: بعد از این جلسه در زمستان سال 56 جهت اعزام به حج عمره مسابقه‌ای برگزار شد که استاد بیوک محمدی سمت استادی این جلسه را داشتند و مسابقه را ایشان برگزار کردند. این کاروان منتخب از این مسابقه بودند که نخستین بار پس از قرن‌ها شیعه در قامت قاری قرآن در حج حضور می‌یافت. مدیریت این کاروان تحت نظر استاد بیوک محمدی و تحت اشراف حضرت آیت‌الله جعفر سبحانی بود که بنده نیز افتخار داشتم به این سفر بروم.

وی با اشاره به ویژگی‌های برتر استاد بیوک اصل محمدی گفت: علاقه‌مندی به تدریس، مدرس بودن به معنای کلمه، تقوا و ورع فراوان داشتن از ویژگی‌های این استاد بزرگوار بود. ایشان تقوای زبان داشت؛ آنچه به ما آموخت، وقار و احترام بود. بنده کوچک‌ترین حرف سبکی از ایشان به خاطر ندارم.

وی با اشاره به فضای منفی عفاف و حجاب قبل از پیروزی انقلاب اسلامی تصریح کرد: استاد بیوک محمدی همواره سعی می‌کرد در زمینه عفاف و حجاب مطالبی را بیان ‌کند؛ از این رو با گفتن مطالب جالب همواره بر مسأله عفاف و پوشش اسلامی تأکید می‌کرد.

استاد محمد خواجوی، استاد قرآنی در ادامه با اشاره به برکات برگزاری جلسات بزرگداشت اساتید قرآن اظهار کرد: رفتار و منش ایشان قرآنی کاملا قرآنی بود. مثلا صرفا بگوید: «إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَةُ» با قلب و زبان می‌گفت: «رَبُّنَا اللَّهُ...» و با یقین و اعتقاد سخن می‌گفت.

موسوی‌بلده با اشاره به نخستین خاطره آشنایی خود با استاد بیوک محمدی گفت: امروز در تجلیل یک معلم قرآن به دور یکدیگر جمع شده‌ایم. نخستین‌بار در حسینیه ارشاد ایشان را در جلسات قرآن دیدم. ایشان در آن جلسه تلاوت معروف سوره‌های «حشر» و «تکویر» استاد عبدالباسط را عینا خواندند. با صدای زنگی بسیار خوبی که داشتند این تلاوت را اجرا کردند.

وی در ادامه افزود: رمز معلمی نیز همین است؛ زیرا معلم چون می‌بخشد، می‌ماند و نخستین بهره را نیز خود معلم می‌برد. «کاتم الوحی یلنعه حتی الحوت فی البحر» و از سوی دیگر می‌گویند: «معلم الخیر یستغفره له حتی الحوت فی البحر».

استاد محسن موسوی‌ بلده در ادامه این جلسه به تشریح جایگاه معلمان قرآن پرداخت و گفت: اگر آب جایی بماند فاسد می‌شود اما اگر جاری و خروشان باشد حیات می‌یابد. دریا نیز با اینکه ساکن است ولی فاسد نمی‌شود؛ زیرا اولا عمق دارد و این پرذخیره بودن نمی‌گذارد از بین برود. مسأله دیگر اینکه همین دریا تبادل دارد و از خود می‌بخشد. بخشی از آن تبخیر می‌شود و به آسمان می‌رود بازمی‌گردد.

استاد خواجوی افزود: به نظرم نتیجه همین ملکات اخلاقی بود که این چنین خروجی‌هایی داشته است. ایشان با اینکه دوره تخصصی درباره نکات آموزشی ندیده بود ولی دقت بسیار زیادی در مسائل آموزشی داشت و از مسائل آموزشی به نحو احسن استفاده می‌کرد. مثلا تابلوی کلاس چگونه باشد و چقدر شکیل باشد و فضای مسجد به شکلی بهتر خواهد بود.

وی در تشریح نحوه مدیریت جلسات قرآنی عنوان کرد: استاد بیوک اصل محمدی هر جا تقاضای جلسه قرآن می‌شد به‌راحتی نمی‌پذیرفت. تا امام جماعت و هیأت امنا به منزل ایشان نمی‌آمدند و شرط و شروطی نمی‌گذاشتند، قبول نمی‌کرد؛ مثلا می‌گفت جلسات قرآن در ده اول ماه محرم نباید تعطیل شود، زیرا عزاداری امام حسین(ع) و قرآن کریم متضاد هم نیستند. به همین جلسه جلسات ایشان از استحکام بسیار عالی برخوردار می‌شد.

جهانبخش فرجی، استاد قرانی در ادامه این جلسه با بیان اینکه مشخصه بارز جلسات استاد بیوک اصل‌محمدی اخلاقی بود که به ما یاد دادند، اظهار کرد: بنده شهرستانی بودم و هراز چندگاهی به تهران می‌آمدم. سال 58 نخستین باری بود که در مسابقات قرآن می‌آمدیم. در آن جلسه به خاطر حجب و حیایی که داشتم تحت استرس بودم و یک خط جا انداختم. ناراحت رفته بودم و یک گوشه نشستم و در حال و هوای خودم بود./817/پ202/ب4