حاصل قطع مسیر ولایت تحمیل مدیریت استکباری به‌جای مدیریت اسلامی
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، آیت‌الله سید احمد علم‌الهدی شب گذشته در سلسله جلسات تفسیر قرآن کریم خود که در مهدیه مشهد برگزار شد به ادامه تفسیر سوره نصر و آیه «إِذَا جَاء نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ» پرداخت و گفت: همان‌طور که در جلسه پیش بحث شد، کلمه «الْفَتْحُ» به معنای پیروزی معنا نشد بلکه به‌عنوان گشایش مورد استفاده قرارگرفته است.
وی ادامه داد: خداوند برای این گشایش 10 مصداق مشخص کرده که اولین مصداق فتح، غفران پروردگار است؛ در شیعه دو قول وجود دارد که موردتوجه واقع‌شده است؛ خداوند می‌فرماید: «الْأَنْبِیَاءِ وَقَدْ غَفَرَ اللَّهُ لَکَمَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِکَ وَمَا تَأَخَّرَ اشْفَعْ لَنَا إِلَى رَبِّکَ ...» بیشتر مفسرین در این خصوص گفته‌اند که «خدا بیامرزد آنچه از گناه تو در گذشته بود و آنچه از گناهان تو پیشی گرفت» اما مقصود در این جمله گناه پیغمبر نیست، «مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِکَ» به این معناست که آنچه از گناهان امت تو در حال و آینده است، خداوند می‌بخشد.
چرا خداوند «ذَنْب» را به پیامبر نسبت داده است؟
امام‌جمعه مشهد مقدس به دلیل تفسیر این عبارت نسبت به امت پیامبر اشاره و اظهار کرد: چرا گناه امت پیغمبر به خود پیغمبر (ص) نسبت داده‌شده؟ می‌بینیم وقتی کودکی شیطنت کرده و کاری انجام می‌دهد، برای جبران آن کار سراغ والدین او می‌روند و گناه او را از والدینش پیگیری می‌کنند؛ در موضوع گناه امت پیامبر نیز همان‌طور که گناه یک فرزند از چشم والدین او دیده می‌شود، گناه امت نیز به‌حساب خود پیغمبر گذاشته می‌شود و خداوند نیز این گناه را به‌واسطه پیامبر (ص) می‌بخشد.
وی با اشاره به تفسیری از مرحوم آیت‌الله سید مرتضی علم‌الهدی، خاطرنشان کرد: ایشان می‌فرمایند «ذَنْب»، مصدر است که هم به فاعل و هم به مفعول اضافه می‌شود؛ در این عبارت پیغمبر (ص) مفعول است نه فاعل، یعنی خداوند ببخشد گناهانی که بر تو وارد شد و امت تو انجام دادند.
آیت‌الله علم‌الهدی در خصوص مصداق عملی عبارت «الْأَنْبِیَاءِ وَقَدْ غَفَرَ اللَّهُ لَکَمَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِکَ وَمَا تَأَخَّرَ اشْفَعْ لَنَا إِلَى رَبِّکَ ...»، بیان کرد: این امر در مورد فتح مکه مصداق پیدا می‌کند که وقتی پیامبر (ص) به کافرانی که خود را تسلیم کردند، فرمود من شمارا آزاد کردم، خداوند نیز فرمود به‌واسطه آزاد کردن آنان از سوی تو، من نیز گناهان آنان را بخشیدم.
مغفرت خداوند آثار گناه را از انسان دور می‌کند
وی به اشاره به معنی لغوی «ذَنْب» و دلیل به کار رفتن غفران به‌عنوان کلمه مقابل آن، اظهار کرد: علت این‌که برای بخشیدن گناه، عنوان مغفرت استدلال می‌شود این است که خداوند گناهی را که می‌بخشد، اثر این گناه را می‌پوشاند؛ یعنی همچون یک دستگاه قضایی عمل نمی‌کند که برای از بین بردن گناه، دادگاه، محاکمه و گذران محکومیت باشد بلکه می‌بخشد و می‌پوشاند.
وی افزود: گناهی که انسان انجام می‌دهد مبدل به آتش و عذابی شده که ما را به جهنم می‌برد، این سرنوشتی است که خود برای خود رقم‌زده است اما وقتی خداوند این گناهان را می‌پوشاند، یعنی آثار این گناه شامل حال من نشود؛ مثل این است که می‌خواهند شما را از کانالی عبور دهند که مملو از آتش و گرما است اما به شما لباسی می‌پوشانند که به‌راحتی از آن عبور کنید و آثار آن گرما به شما آسیب وارد نکند.
مصونیت اسلام در طول تاریخ حاصل غفران خداوند است
امام جمعه مشهد مقدس ادامه داد: علت این‌که گناه را «ذَنْب» گویند این است که آثار گناه به آدم می‌چسبد و انسان را رها نمی‌کند؛ وقتی خداوند می‌فرماید «غَفَرَ اللَّهُ لَکَمَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِکَ وَمَا تَأَخَّرَ»؛ خداوند بپوشاند دنباله پیغمبر را که اسلام است یعنی چیزی که پس از پیامبر آمده اسلام است تا مصون و محفوظ بماند، آفات‌ها در آن تأثیر نگذارد همان‌طور که شاهد هستیم این حجم حوادث پس از رحلت پیامبر (ص) بر سر اسلام آمده و امروز اسلام بدون مشکل در جای خود مانده است.
وی به دومین مصداق گشایش اشاره کرد و گفت: گشایشی بعد از فتح مکه برای پیغمبر (ص) ایجاد شد که اسلام فراگیر شود، این‌که ابزار فراگیری اسلام برای پیغمبر (ص) فراهم شد، مصداق کامل از گشایش برای پیغمبر (ص) است.
عضو خبرگان رهبری، هدایت به صراط مستقیم را سومین مصداق گشایش برای پیامبر (ص) دانست و ادامه داد: هدایت به صراط مستقیم نتیجه فتح مکه است یعنی خداوند می‌فرماید این راه، راهبرد توسعه اسلام و حرکت پیغمبر (ص) است؛ فتح مکه آغاز جاده‌ای شد که سر راه اسلام قرار گرفت تا اسلام جلو برود و توسعه پیدا کند اما رهبری را از خط امامت منحرف کردند و نشد.
وی بابیان این‌که اگر آن روز خط ولایت را قطع نمی‌کردند، اسلام در مدت کوتاهی دنیا را فرامی‌گرفت، خاطرنشان کرد: این‌که می‌گویند خلیفه دوم فتوحاتی داشت که ایران و مصر را فتح کرد، توسعه اسلام نبود بلکه بزرگ‌ترین جنایات بود؛ این فتوحات توسعه اسلام نبود زیرا بنا نبود اسلام این‌گونه توسعه پیدا کند، آتش زدن برخی کتابخانه‌ها، آتش زدن و تخریب برخی آثار و کشتاری که صورت گرفت، این‌ها فتح اسلام نبود.
حاصل قطع مسیر ولایت، تحمیل مدیریت استکباری به‌جای مدیریت اسلامی بود
آیت‌الله علم‌الهدی با اشاره به این‌که اسلام بناست با فتح معارف و توسعه معارف توسعه پیدا کند، تصریح کرد: همان‌گونه که پیامبر (ص) بدون یک خونریزی مکه را فتح کرد، باید این‌گونه توسعه پیدا می‌کرد؛ این سیستم توسعه اسلام، صراط مستقیم نبود؛ در صراط مستقیم دیگر برده گیری لازم نیست، معارف اسلام را به دنیا معرفی کنید، دسته‌دسته مردم به اسلام رجوع می‌کنند اما چون رهبری از خط امامت خارج شد، مسیر توسعه اسلام نیز به مسیر امپراتوری و کشورگشایی تبدیل شد و به‌جای مدیریت اسلامی، یک مدیریت استکباری بر مردم تحمیل کردند.
وی یادآور شد: این‌که آقایی پیدا شود، بگوید جانشین پیغمبر (ص) هستم و برگ برنده من هزار و یک‌شب مِی‌گساری و خوش‌گذرانی، سقوط و ننگ اسلام است.
امام‌جمعه مشهد مقدس، مصداق چهارم گشایش را نهادینه شدن نصرت خداوند و حکومت بر همه قدرت‌ها دانست و ابراز داشت: مصداق پنجم گشایش برای پیامبر (ص) و امت ایشان، نزول سکینه در دل‌های مردم؛ پس از فتح مکه، آرامشی در دل مردم به وجود آمد، آنان به این جمع‌بندی رسیدند که دیگر هیچ نیرویی نمی‌تواند آنان را تهدید کند.
قرار گرفتن جنود خدا در اختیار مؤمنان
وی، ازدیاد ایمان مسلمانان شد پس از فتح مکه را ششمین گشایش خداوند برای پیامبر (ص) عنوان و بیان کرد: هفتمین مصداق، نزول جنود خدا از آسمان‌ها و زمین بود؛ یکی از خصوصیات خدا این است آنجایی که بخواهد به مؤمنی کمک کند، از همه‌چیز برای او لشکر می‌سازد؛ جنود خدا تنها آمدن فرشته‌ها از آسمان و اجنه از زمین نیست، استخدام جنود خدا از آسمان‌ها و زمین، یعنی خداوند از همه‌چیز که در آسمان و زمین هست همچون بادها، بارش‌ها، توفان‌ها علیه دشمن نیرو می‌سازد.
آیت‌الله علم‌الهدی به لمس این موضوع در سال‌های دفاع مقدس اشاره و اضافه کرد: گشایش هشتم، باز شدن راه برای بهشتی شدن مؤمنان بود، مؤمنان با آرامش خدا را بندگی و عبودیت می‌کنند، مسجدالحرام را پایگاه توحیدی قرارمی دهند؛ راه بهشت در این گشایش برایشان باز شد.
وی افزود: نهمین گشایش برای امت این است که در صلح حدیبیه بی‌احترامی به پیامبر انجام شد و برخی افراد که در آن ماجرا حضور داشتند، سیئاتی انجام دادند که خداوند می‌فرماید به خاطر فتح مکه این سیئات نیز بخشیده می‌شود.
عظمت علی (ع) بزرگ‌ترین عذاب برای کفار مکه بود
عضو خبرگان رهبری به بیان آخرین گشایش درحرکت پیامبر پرداخت و گفت: در آن روز هرچه منافق و مشرک در مکه بود، کسانی که به خدا بدگمان بودند تا در فرصتی با پیامبر (ص) برخورد کنند و پیامبر (ص) را شکست دهند، این فرصت‌ها چرخید و علیه مشرکان قرار گرفت؛ در ماجرای شکستن بت‌ها توسط پیامبر، علی (ع) پایشان را روی دوش پیامبر (ص) گذاشتند و بالای کعبه رفته تا بت‌های بالای کعبه را پایین بیندازند، این‌که علی (ع) چنین جایگاهی دارد که پا بر دوش پیامبر (ص) می‌گذارد، بدترین عذاب و مصیبتی بود که بر آنان وارد شد./9315/پ201/ش