بررسی فعالیت‌های کمیسیون ویژه برجام؛
طرح دوفوریتی لاریجانی 15 روز قبل از گزارش کمیسیون برجام تهیه شد!
خبرگزاری رسا ـ گزارش کمیسیون برجام بالاخره در صحن علنی مجلس شورای اسلامی ارائه شد که با فراز و فرودهای بسیاری همراه بود. حضور تیم‌های مذاکره‌کننده قبلی و فعلی نظام جمهوری اسلامی ایران و همچنین حضور یوکیو آمانو رئیس سازمان بین‌المللی انرژی اتمی از جمله مهم‌ترین فراز و فرودهای کار این کمیسیون بود که البته با باز‌خورد مناسبی در عرصه رسانه‌ای همراه بود.
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، گزارش کمیسیون برجام بالاخره در صحن علنی مجلس شورای اسلامی ارائه شد که با فراز و فرودهای بسیاری همراه بود. حضور تیم‌های مذاکره‌کننده قبلی و فعلی نظام جمهوری اسلامی ایران و همچنین حضور یوکیو آمانو رئیس سازمان بین‌المللی انرژی اتمی از جمله مهم‌ترین فراز و فرودهای کار این کمیسیون بود که البته با باز‌خورد مناسبی در عرصه رسانه‌ای همراه بود. در این میان سرنوشت این گزارش به طرحی گره خورد که در نهایت از سوی طیفی خاص در مجلس ارائه شد. برای بررسی فراز و فرودهای این کمیسیون گفت و گویی با محمد اسماعیل کوثری عضو کمیسیون برجام داشتیم تا نگاهی بر ماحصل یک‌و نیم ماه فعالیت این کمیسیون و نتایج آن داشته باشیم.
از زمانی که جمع‌بندی مذاکرات هسته‌ای ایران و پنج قدرت هسته‌ای یکی از مهم‌ترین موضوعات نقش مجلس در اجرای توافق بوده، در این فرآیند کمیسیون برجام نقشی مهم و حیاتی را بر عهده داشته است. می‌خواهیم نگاهی کلی به این روند و به‌خصوص عملکرد کمیسیون برجام در این مسئله داشته باشیم.
بعد از اعلام نهایی تدوین برجام در مذاکرات وین و تصویب قطعنامه 2231 در ابتدا قرار شد تا کمیسیون‌های موجود در مجلس به این مسئله رسیدگی کنند. در این میان هم این پیشنهاد به هیئت رئیسه رفت که این موضوع در یک کمیسیون ویژه رسیدگی شود. بررسی دوستان در نهایت به اینجا رسید که باید مجلس در این روند نقشی اساسی را ایفا کند و در بحث بررسی این طرح که اگر بخواهند چارچوب‌ها را باز بگذارند شاید آنطور که باید و شاید نتیجه گرفته نشود. نمایندگانی که در این زمینه حرف داشتند و مطالعه کرده‌اند و دقیقاً مسلط بر موضوع بودند در نهایت به موضوع تشکیل کمیسیون برجام رسیدند. دو فراکسیون داخل مجلس اصولگرایان و رهروان بر این اساس تصمیم گرفتند که پنج نفر از این طرف، پنج نفر از آن طرف و پنج نفر از نمایندگانی که مورد قبول دو فراکسیون بودند، روی هم 15 نفر مشخص شدند. اسامی این 15 نفر به عنوان کاندیداها قرائت شد و دو، سه نفر دیگر نیز به عنوان کاندیدا وارد رقابت شدند. در صحن علنی مجلس با رأی نمایندگان 15 نفر مشخص شد که در نهایت آمدند و کار را شروع کردند. متأسفانه کار به تعطیلات سه هفته‌ای مجلس خورد که در همان زمان و بلافاصله جلسات شروع شد به صورتی که در اولین جلسه هیئت رئیسه مشخص شد. رئیس و دو نایب و دو منشی و یک سخنگو مشخص شد. کمیسیون ویژه برجام کارش را شروع کرد و جلساتش آغاز شد. در مدت زمانی که سه هفته مجلس تعطیل بود، جلسات به صورت خیلی محکم و قوی برگزار شد به صورتی که 15 نفر به صورت دقیق حضور پیدا می‌کردند و بعد از دو، سه جلسه که گذاشته شد و تعیین تکلیف شد که بر چه اساس و به چه صورت می‌خواهیم کار را جلو ببریم، از تیم‌های مذاکره‌کننده فعلی و قبلی دعوت شد تا در کمیسیون حضور پیدا کنند. این تیم‌ها آمدند گزارش‌ها را دادند. سؤالات مطرح شد. بحث‌ها مطرح شد ابهامات تا حدی پاسخ داده شد و باید بگویم در عرض تقریباً یک ماه و نیم این جلسات به صورت مستمر ادامه پیدا کرد. خوشبختانه کمیسیون برای تک تک موارد مانند اقتصاد یا حقوق با اساتید مشورت کرده تا مشکل فنی نداشته باشد. ما برای بند بند آن عقل جمعی و نظر دانشگاهیان را به کار گرفته‌ایم. کاری که باید خود تیم مذاکره‌کننده انجام می‌داد و بسیاری از حقوقدانان می‌گفتند چرا تیم مذاکره‌کننده تا به حال ما را دعوت نکردند و درباره این موارد با ما مشورت نکردند؟ بالاخره در آخرین جلسه کار کمیسیون به طور کامل جمع‌بندی شد و نتیجه آن در قالب 20 صفحه در صحن قرائت شد. هم اکنون مسئولان این کمیسیون به دنبال این هستند که یک گزارش تفصیلی در حد هزار صفحه تهیه شود و به مسئولان رده بالای کشور داده شود.
زمانی که طرح گزارش برجام در صحن علنی مجلس قرائت شد، بحث‌های مختلفی توسط نمایندگان مختلف مطرح شد. در نهایت نیز طرحی دو فوریتی به صحن علنی ارائه شد که با قید یک فوریت آن موافقت و طرح نیز به کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی ارجاع شد. آیا به نظر شما این طرح منطقی است؟
این طرح ارتباطی به کمیسیون ویژه برجام نداشت. این طرح توسط آقای لاریجانی به عنوان رئیس مجلس و بعضی از برادران دیگر مثل کاظم جلالی ارائه شد. اینها از قبل روی آن کار کرده بودند. قبل از اینکه بخواهد گزارش تکمیل شود و آماده برای قرائت شود، ما مطلع شدیم که یک طرحی از طرف مجلس دنبال می‌شود. حتی در این میان با دستگاه‌های دیگر هم رایزنی شده و در نهایت ما کار را انجام دادیم و نتیجه این شد. در مورد این طرح نیز همان طور که گفتم شاید مثلاً 10 الی 15 روز قبلش این کار انجام شده بود اما از دو سه روز قبل از ارائه گزارش بود که ما مطلع شدیم. بعضی از برادران نماینده از جمله زاکانی و برادران دیگر پیش لاریجانی رفتند و در آنجا تصمیم گرفته شد که اگر رهروان بخواهد طرحی ارائه دهد، پس فراکسیون اصولگرایان نیز به صورت مستقل یک طرح دیگر ارائه می‌دهد. در اینجا بین آقایان حداد عادل و لاریجانی و برادران دیگر جلسه دیگر گذاشته شد و در نهایت کار به اینجا رسید که بالاخره طرح مشترکی را ارائه بدهند. قرار شد که این طرح مشترک را سه نفر از فراکسیون اصولگرایان و سه نفر از رهروان تهیه کنند ولی آن چیزی که تهیه شده بود، بر آن اعمال نفوذ شد و این شد که طرح از طرف فراکسیون اصولگرایان امضا نشد. ولی همان را در صحن علنی بعد از قرائت گزارش کمیسیون برجام آوردند و در صحن مطرح کردند که به دو فوریتش رأی داده نشد، یک فوریتش رأی آورد. علت عدم رأی به این دو فوریت هم این بود که به اصطلاح در خود آن طرح تا حدود زیادی دست برده شده بود، لذا سؤال برای بعضی از نمایندگان این بود که اگر فراکسیون اصولگرایان در تدوین این طرح نقش داشته است پس چرا امضای حداقل همین سه نفر هم پای این طرح نیست. همان طور که گفتم چون این سه نفر دیدند که در این طرح و متن آن اعمال نفوذ شده آن را امضا نکردند. در نهایت فرجام کار این شد که به اصطلاح دو فوریت این طرح رأی نیاورد و یک فوریتش که رأی آورد، آن را دادند به کمیسیون امنیت ملی به عنوان کمیسیون اصلی و بعد به کمیسیون‌های دیگر که به عنوان کمیسیون فرعی آنها هم نظر بدهند، ولی در اینجا حتی به عنوان کمیسیون فرعی هم به کمیسیون ویژه رسیدگی به برجام نقشی ندادند. این در حالی است که هنوز کار این کمیسیون تمام نشده باید کارش را تکمیل کند. البته اکنون بخشی مهم از کار کمیسیون ویژه انجام شده است که همین گزارش بود ولی کار کمیسیون پایان نیافته است چراکه باید گزارش تفصیلی را همراه با مستندات آن هم تنظیم کنیم که بالغ بر صدها صفحه سند و گزارش خواهد بود. در این میان به نظر می‌رسد برخی دوستان در مجلس با تغییر دستور در صددند، بلافاصله طرح را در دستور کار قرار دهند.
پس طرح دو فوریتی مجلس همزمان با طرح تدوین گزارش برجام در مجلس بود که تدوین شد. در حقیقت دو طیف جداگانه در مجلس دو مسیر موازی را طی کردند.
همزمان که نه، مدتی که از کار کمیسیون برجام گذشته بود که کار تدوین این طرح آغاز شد. می‌توان گفت از نیمه کار کمیسیون برجام آغاز شد.
این طرح را دوستان با چه مراجعی هماهنگ کردند؟
باید از خودشان بپرسید.
شما در جلسه ابتدایی برخی اعضای کمیسیون با آقای لاریجانی حضور داشتید؟
من نبودم.
در آن جلسه اختلافات حل شد؟
بالاخره براساس همان جلسه قرار شد که طرحی با حضور این شش نفر از هر دو فراکسیون تدوین شود. منتها به دلیل اعمال نفوذ این اتفاق نیفتاد.
این اعمال نفوذها می‌توانید بگویید در کدام حوزه‌ها بود؟
در همین بندها، یکسری بندها را حذف کردند و بعضی چیزها را به برخی بندها اضافه کردند.
با توجه به اینکه جنابعالی در حوزه بحث‌های نظامی صاحب تخصص هستید. در طرح مجلس برای برجام چه ساز و کارهایی برای بحث‌های نظامی و اطمینان از عدم تأثیر سوء برجام بر آن صورت گرفته است؟
ما که دقیقا در گزارش برجام درباره حوزه نظامی توضیحات لازم را داده‌ایم، اما نکته‌ای که هست و باید بگوییم این است که در این طرح مجلس آنطور که باید و شاید الزامات محکمی آورده نشده فقط یک یادآوری یا تأکیداتی شده که به نظر ما آنطور که در گزارش رسیدگی به برجام تأکیداتی ذکر شده است، در این جا چنین مسائلی ذکر نشده است.
کمیسیون برجام در مورد بحث موشکی به این نتیجه رسید که این توافق منجر به محدود شدن کشور می‌شود یا نه؟
در برجام بحث موشکی وجود ندارد، بلکه در قطعنامه است که چنین مسئله‌ای مطرح شده است. در خود وزارت امور خارجه هم در این رابطه نامه‌ای به شورای امنیت نوشته و گفته که ما بحث موشکی قطعنامه را قبول نداریم. تیم مذاکره‌کننده ما نیز در جلسات مختلف با اعضای کمیسیون بر این نکته تأکید کرده است. ما به خاطر همین گفتیم در گزارش برجام به هیچ وجه هیچ محدودیتی برای برنامه موشکی کشور چه از نظر زمانی چه از نظر کمی برای خودمان در نظر نمی‌گیریم.
بعضی از نمایندگان این نکته را مطرح می‌کنند که این بند از توافقنامه باعث محدودیت‌های سنگین بر برنامه هسته‌ای کشورمان می‌شود.
بالاخره کل برنامه موشکی ما تحت تحریم قرار دارد، اما چون روی این موضوع همه متفق‌القول هستند که این موضع برای ایران الزام‌آور نیست، این موضوع به این شکل در کمیسیون برجام مطرح شد، در نتیجه‌گیری گزارش کمیسیون برجام این مسئله به صراحت ذکر شده است. حتی گفتم وزارت امور خارجه همان موقعی که این قطعنامه صادر شد بلافاصله اعلام کرد که ما به هیچ وجه بحث موشکی و تجهیزات را قبول نداریم. ایراد ما به تیم مذاکره‌کننده این بود که این را باید همان جا حذف می‌کردید نه اینکه بگذارید قطعنامه بیاید و بعد بگویید الزام‌آور نیست. البته در مورد موشک‌های بالستیک آقای ابوترابی‌فرد می‌گفتند همین که ما بگوییم موشک‌های ما برای هسته‌ای طراحی نشده کافی است. در این میان دوستان دیگر سند ارائه کردند که برخی موشک‌های ما مانند شهاب و سجیل از نظر سازمان ملل جزو این موارد قرار می‌گیرد. علاوه بر اینکه دو روز بعد از توافق برجام، نماینده امریکا در سازمان ملل سندMTCR را ثبت کرده که بین 34 کشور در حوزه موشکی بوده است و در قطعنامه 2231 به آن ارجاع داده‌اند و موشک‌های با برد 300 کیلومتر ما را شامل می‌شود ولی عزیزانی در کمیسیون دقت فنی نمی‌کردند و بر کلی‌گویی خود و خوش‌بینی اصرار داشتند.
در مورد طرح مجلس نقطه ضعف دیگری که وجود دارد بحث بازدید از مراکز نظامی است. خط قرمز نظام بر عدم بازدید و بازرسی از مراکز نظامی است. بر طبق قانون تصویب شده توسط مجلس شورای اسلامی نباید هیچ گونه بازدیدی از مراکز نظامی صورت بگیرد.
اما در طرح جدید مجلس گفته‌اند که شورای عالی امنیت ملی اگر مجوز داد، چنین کاری امکان‌پذیر است. در صورتی که چنین چیزی نیست و نیروهای مسلح و خود فرمانده معظم کل قوا بر این اساس تأکید کردند که به هیچ وجه مجوزی داده نخواهد شد.
گویا در بحث مسائلی که مطرح شده یعنی اینطور که ما شنیدیم در مورد تأثیرات برجام بر بحث توانایی منطقه ایران در کمیسیون بحث شده است.
در دو جلسه اول کمیسیون که دوستان دولت دیدند مجلس روی بحث بیداری اسلامی حساس است، آمدند و گفتند این کار بیداری اسلامی را در منطقه تقویت می‌کند. بعد سردار وحیدی به نمایندگی از ستاد کل نیروهای مسلح آمدند. دلیل حضور سردار وحیدی در این جلسه این بود که ایشان روی این مسئله و ابعاد مختلف آن کار کرده‌اند. ایشان در جلسه‌ای که فایل محرمانه مهمی نیز در آن ارائه شد به طور منطقی این ادعا را رد کرد و گفت اگر محدودیت‌های تسلیحاتی را دولت اجرا کند موقعیت ما در منطقه لطمه می‌بیند.
درست است. آیا چیزی که در طرح دوستان مطرح است این قضیه را مد نظر قرار داده یا نه؟
خیلی محکم نیست به خاطر همین حرف داریم چون محکم نیست.
در حوزه‌های دیگر چطور. در حوزه‌های بحث هسته‌ای یا فناوری‌های جدید اوضاع چگونه است؟
در حوزه‌های دیگر هم باز به همین صورت که یک مقداری باید بگوییم آنچنان که محکم باید باشد نیست.
آقای کوثری اجازه بدهید که در ادامه نگاهی به فاجعه شهادت تعدادی از حجاج ایرانی در مکه داشته باشیم. در این رابطه در کنار دولت که وظیفه اصلی رسیدگی به این ماجرا را داشت، مجلس چه تلاش‌هایی برای پیگیری این مسئله داشت؟
در همان روز اول که فاجعه منا روی داد، قرار شد تا دو نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در هیئتی که برای بررسی این حادثه عازم عربستان سعودی بود، حضور پیدا کنند تا تیم دولت را در این سفر همراهی کنند. متأسفانه به علت بن‌بستی که از طرف عربستان سعودی درباره حضور هیئت ایرانی به وجود آمد، امکان همراهی نمایندگان مجلس در این سفر فراهم نشد.
در ادامه مجلس تلاش کرد تا از طریق جلسه با مسؤولان مربوط از جمله آقای امیر عبداللهیان معاون محترم وزیر امورخارجه در امور کشورهای عربی و همچنین تماس مداوم با دولت پیگیر سرنوشت حجاج ایرانی و همچنین مفقودان و مجروحان این حادثه در مراسم حج امسال باشیم.
با این وجود پیگیری این فاجعه از طرف مجلس شورای اسلامی همچنان ادامه دارد و قرار شده است تا هفته آینده با حضور مسئولان سازمان حج و زیارت در صورت بازگشت آنان از کشور عربستان جلسه داشته باشیم تا با کم و کیف این حادثه و همچنین زمینه‌های اصلی وقوع چنین فاجعه‌ای بیشتر آگاه شویم.
در بعد بین‌المللی رئیس مجلس شورای اسلامی مکاتبه‌ای با سازمان بین‌المجالس کشورهای اسلامی داشته‌اند تا امکان جلب نظر سایر کشورهای اسلامی در بعد پارلمانی برای بررسی این مسئله حاصل شود. در کناراین رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی نامه‌نگاری‌هایی با همتایان خود در سایر کشورهای اسلامی داشته‌اند تا آنها را هر چه بیشتر به این موضوع حساس کرده تا زمینه همکاری بهتر به خصوص در مورد بررسی خارج کردن مدیریت حج از کشور عربستان سعودی حاصل شود، چراکه این کار بدون حمایت سایر کشورهای اسلامی ممکن نخواهد بود.
این ابتکارات از طرف مجلس شورای اسلامی با قدرت دنبال می‌شود، با این حال به دلیل ابعاد این فاجعه هر چقدر هم که مجلس و مجموعه نظام در این رابطه تلاش کند، باز هم این چیزی از مصیبتی که بر مسلمانان و به خصوص ملت عزیز ایران تحمیل شده است، کم نخواهد کرد.
آیا تاکنون جزئیات بیشتری از این حادثه علاوه بر آنچه در رسانه‌ها منتشر شده به دست نمایندگان مجلس شورای اسلامی رسیده است.
نکته جالب در مورد فاجعه منا اینجاست که ما هر چقدر جلو می‌رویم، ابعاد ماجرا بیش از پیش روشن می‌شود و می‌توان نتیجه‌گیری و قضاوت بهتری در این رابطه داشت. به طور حتم بخشی از فاجعه منا به عملکرد دستگاه اداره حج در کشور عربستان سعودی باز‌می‌گردد. هم اکنون عربستان سعودی در چندین جبهه از جمله در بحرین و یمن مشغول دخالت نظامی در امور داخلی این کشورها و سرکوب مردم و آزادیخواهان است.
از همین رو بسیاری از نیروهای زبده امنیتی عربستان سعودی هم اکنون مشغول نبرد در این کشورها هستند و این در حالی است که امور امنیتی حج به نیروهای بی‌تجربه و ضعیف‌تر سعودی سپرده شده است که توانایی عکس‌العمل به‌موقع در مواقع بحرانی و حاد را ندارند.
دومین مطلب این است که مدیریت صحنه فاجعه منا نه تنها بی‌تدبیری کرده است، بلکه بعضی از گفته‌ها و شواهد این چنین نشان می‌دهد، کمکی هم به مصدومان و جانباختگان حادثه انجام نشده است و نگذاشته‌اند که مردم و نیروهای امدادی سایر کشورها از جمله نیروی امدادی جمهوری اسلامی ایران به مردم مظلوم مجروحی که در صحنه حضور داشتند، کمکی انجام دهند. در این میان برخی مأموران انتظامی سعودی هم برخوردهای بسیار ناشایست با حجاج مجروح در صحنه داشتند. همین مسئله سبب شد تا برخی افرادی که می‌توانستند جان خود را نجات دهند یا از مهلکه با کمک دیگران جان سالم به در ببرند نیز به خیل قربانیان این حادثه بپیوندند که چنین مسئله‌ای هم به هیچ عنوان قابل گذشت نیست و باید از طرف دستگاه سعودی خاطیان ماجرا مورد پیگیری قرار بگیرند.
آیا ادامه حج با چنین شرایط امنیتی در داخل عربستان سعودی به صلاح است یا نه؟
حکومت سعودی باید در قبال این فاجعه پاسخگو باشد و این مسئله به غیر از بحث مدیریت آینده حج است که آن هم باید در جلسات آینده سازمان کشورهای اسلامی مورد بررسی جدی و دقیق‌تر قرار بگیرد. بالاخره هر سال مراسم حج ابراهیمی با حضور میلیون‌ها مسلمان در کشورهای اسلامی برگزار می‌شود.
بدون تردید تعدادی ماشین آتش‌نشانی و بالگرد - که حضور آنها در مراسمی با این عظمت طبیعی است- اگر در محل حادثه منا حضور داشتند می‌توانستند با آب‌پاشی در محیط و خنک کردن هوا به شدت از تعداد مجروحین بکاهند. چنین تدبیری که مسلماً می‌توانست از عهده ضعیف‌ترین دستگاه‌های مدیریتی نیز بر بیاید، نشان می‌دهد که قصور در برگزاری چنین مراسمی قطعی است و آن چیزی که در رسانه‌های عمومی نیز اعلام شده چنین مسئله‌ای را تأیید می‌کند. این پیگیری هم باید از سوی دولت جمهوری اسلامی ایران و هم در مجامع بین‌المللی جهانی نسبت به پیگیری حکام سعودی اقدام قاطع صورت بگیرد. همان گونه که برخی از کشورهای دیگر نیز به صورت رسمی از دولت عربستان به مجامع عمومی شکایت کرده‌اند.
نکته آخر در مورد فاجعه منا آن است که بالاخره باید تکلیف مفقودان ایرانی این حادثه به طور کامل روشن شود. متأسفانه ما در روزهای اول حادثه دیدیم که کشته‌شدگان به روی همدیگر انباشته شده بودند و همه آنها را با هم داخل یک کامیون ریخته بودند که همین مسئله سبب شد تا چنین در هم ریختگی در شناسایی مفقودان این حادثه به وجود بیاید. این پیکرها حال کجا رفته‌‌اند. هنوز مشخص نیست که این عزیزان مرده هستند یا زنده و حتی ممکن است بر طبق برخی از اخبار این عزیزان در اسارت باشند که باید سریعاً آزاد شوند.
به طور حتم نظام جمهوری اسلامی ایران تا آخرین نفرات خود پیگیر این مسئله خواهد بود و درباره آنها علیه نظام عربستان سعودی اعلام جرم خواهد کرد. نظام سعودی هم علاوه بر محاکمه خاطیان این فاجعه موظف است که خسارت تمام جانباختگان را به خانواده‌های آنان پرداخت کند.
نقش موضع‌گیری قاطع رهبر معظم انقلاب را در نرم‌تر شدن موضع سعودی‌ها نسبت به ایران در این حادثه چگونه می‌بینید؟
باید گفت که موضع‌گیری رهبر معظم انقلاب در خصوص هر گونه بی‌حرمتی به حجاج ایرانی که در جمع نیروهای ارتش جمهوری اسلامی ایران نیز بیان شد، به طور کلی فضای دیگری را درباره این حادثه ایجاد کرد. آن موضع‌گیری واقعاً راه برای مسئولان کشورمان برای پیگیری مؤثرتر واقعه در عربستان باز کرد. مسئولان عربستان فهمیدند که این چنین نیست که مقام معظم رهبری هر حرفی بزنند بی‌پایه و اساس باشد.
ما دیدیم که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ارتش جمهوری اسلامی ایران بلافاصله پس از سخنان رهبری برای اجرای هر فرمانی از سوی ایشان که زمینه اجرایی شدن عکس‌العمل سخت و خشن ایران باشد، اعلام آمادگی کردند که البته این توان نیز در نیروهای نظامی جمهوری اسلامی ایران وجود دارد که هر زمان که لازم باشد عربستان که جزو ایادی امریکا در منطقه است را گوشمالی داده و بر سر جای خود بنشانند.
بعد از این هشدار بود که دیدیم موضع‌گیری مسئولان سیاسی عربستان هم به سرعت عوض شد و همکاری آنها درباره بازگشت حجاج ایرانی و پیکرهایی که در دست آنها بود، چندین برابر شد. البته این همکاری کافی نیست باید سریع‌تر و وسیع‌تر تمام ابعاد این فاجعه تعیین تکلیف شود.
در مرحله بعدی نیز برای رسیدگی به خسارت‌ها و همچنین اهمال کاری‌هایی که باعث این فاجعه شده است، مسئولان ایرانی دخالت داده شدند تا از هر گونه لاپوشانی و تضییع حق در این رابطه جلوگیری شود.
دولت توانست در این حادثه کارنامه مثبتی را برای خود ثبت کند؟
متأسفانه دولتمردان ما نسبت به ابعاد مختلف این مسئله واکنش صحیحی نداشته‌اند و همین مسئله رهبر معظم انقلاب را وادار به موضع‌گیری قاطع در این رابطه کرد. مسشئولان دیپلماسی ما باید سفر خود را به نیویورک رها می‌کردند و در همین جا کار را دنبال می‌کردند تا کار زودتر به نتیجه برسد.
وزیر امورخارجه می‌گوید که من کار را از همان جا دنبال می‌کنم. در صورتی که ما نمی‌دانیم اوضاع چگونه بوده است که وزیر امورخارجه اعتقاد داشتند که کار بهتر از اینجا دنبال می‌شود. حداقل برای تسلای دل داغ دیدگان باید این کار انجام می‌شد که متأسفانه انجام نشد.
این اتفاق یک نمره منفی برای دولت محسوب می‌شود که از ذهن مردم بیرون نخواهد رفت./998/د102/س
منبع : روزنامه جوان
ارسال نظرات