رسالت حقیقت، پاکسازی مراتب والای نفسانی است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در قزوین، حجت الاسلام علی عباسی معاون تهذیب حوزه علمیه قزوین امشب در مسجد امام حسن عسکری قزوین با اشاره به اینکه عرفان شبیه اخلاق است، گفت: عرفان یعنی سیر و سلوک، این مسأله با اخلاق فرق می‌کند ممکن است اخلاق همراه با سیر و سلوک نباشد تشابه این دو فقط از نظر عملی بودن است.
این استاد حوزوی با اشاره به اینکه اخلاق دو گونه است عنوان کرد: نخست اخلاق الهی که نیاز به شهود دارد و دیگر اخلاق بازاری که نیاز به شهود ندارد.
وی شرع را به معنای سنت، قانون، و باز کردن راه و حرکت صحیح به وسیله ارائه مقررات دانست و گفت: پس شریعت یعنی مقررات و قانون، وقتی می‌گوئیم شرع اسلام یعنی قانون اسلام، و طریقت به معنای روش و کیفیت و حالت خاص است.
این استاد تفسیر ابراز کرد: حقیقت در لغت به معنای حق یعنی ثابت کردن، ثابت بودن، راستی، درستی و پی‌بردن به عمق و کنه یک واقعیتی است، از اینجا معلوم می‌شود که حقیقت به عمق رسیدن است.
حجت الاسلام عباسی اظهار کرد: پیامبر اکرم(ص) می‌فرمایند الشریعة اقوالی و الطریقة افعالی و الحقیقة احوالی شریعت سخنان من است، طریقت افعال من است که منظور همان کیفیت حرکت است و حقیقت هم حالات من است، یعنی حالات درونی ثابتی که وجود دارد.
وی اضافه کرد: عرفای بزرگ در ترجمه این سه موضوع گفته‌اند شریعت راه خداست که آن راه عبادت است طریقت عبارت است از عمل به آن قوانین در کمال احتیاط و حقیقت عبارت است از پابرجا کردن واقعیت‌های الهی در وجود انسان.
این استاد حوزوی تصریح کرد: ابوعلی سینا در کتاب اشارات در بیان مفهوم حقیقت می‌گوید انسان هنگامی که می‌خواهد به حقیقت برسد در ابتدا نور حقیقت در دل انسان سوسو می‌زند و خاموش می‌شود اگر بر این حقیقت استوار بماند و راه را ادامه دهد این نورانیت بیشتر شده و اگر این سیر وسلوک بیشتر شود این نورانیت دائمی خواهد شد.
رسالت حقیقت، پاکسازی مراتب والای نفسانی
این کارشناس مذهبی با بیان اینکه حقیقت نوری است که دارای شدت و ضعف است ابراز کرد: برای حقیقت زوال و بقا وجود دارد چرا که به نقل از کلام صدر المتالهین شیرازی حقیقت، پاکسازی مراتب والای نفسانی و قوه عاقله از باورداشت‌های فاسد و نادانی است.
حجت الاسلام عباسی بیان کرد: عرفا در بخش عقاید صرف اعتقاد ذهنی را کافی نمی‌دانند و مدعی هستند به آنچه که می بایست ایمان داشت باید رسید و باید کاری کرد که پرده ها از میان انسان و آنچه حقیقت است برداشته شود.
وی در پایان گفت: عرفا اخلاقی را که ساکن و محدود است برای عرفان کافی نمی‌دانند، یعنی اخلاقی را که فقها به آن قائل هستند آن را ناقص می‌دانند بلکه اخلاق را به همراه سیر و سلوک عرفانی قبول دارند و اخلاق خشکی را که فقها به آن قائلند نمی‌پذیرند./873/202/ب1