طمع ورزی و دنیاپرستی آفت مردم زمان امام حسن بود
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، آیت الله سید جعفر سیدان شب گذشته در مراسم عزاداری شام شهادت امام حسن مجتبی (ع) که در حسینیه بیت الرضا برگزار شده بود، گفت: یکی از شگفت انگیزترین داستان های تاریخ اسلام، رفتار مسلمانان با امام مجتبی (ع) است؛ طوری که به دستور معاویه، دردانه پیامبر اکرم (ص) مورد ترور قرار می گیرد و در عین حال، هیچکس متعرض معاویه نمی شود.
وی ادامه داد: در کتب معتبر دینی و به نقل های متواتر و غیرمتواتر از شیعه و سنی، اهل بیت پیامبر (ع) افضل مسلمانان هستند و جایگاه بسیار والایی در بین امت دارند. با این وجود، امام حسن مجتبی (ع) که فرزند ارشد امیرمومنان، سبط اکبر اهل بیت و سید اول جوانان اهل بهشت است، آن چنان از جانب معاویه مورد بی احترامی و از جانب مسلمانان مورد بی مهری قرار می گیرد که در تمام تاریخ صدر اسلام، شخصیتی مظلوم تر و سیره ای غریبانه تر از شخصیت و سیره امام مجتبی (ع) وجود ندارد.
همه آیاتی که در شأن اهل بیت نازل شده، بر سیره امام مجتبی نیز ناظر و صادق است
آیت الله سیدان، با اشاره به آیه 8 سوره انسان اظهارداشت: با عنایت به اینکه امام حسن مجتبی (ع) یکی از عزیزان پیامبر و از اهل بیت ایشان بوده اند، جایگاه والای ایشان از منظر قرآن کریم مستفاد می گردد. در حقیقت، همه آیاتی که در شأن اهل بیت (ع) نازل شده، بر سیره امام مجتبی (ع) نیز ناظر و صادق است. مثلا در سوره مبارکه دهر، آیه مشهوری بنام آیه اطعام وجود دارد که می فرماید «وَ یُطعِمونَ الطَّعام عَلی حُبِّه مِسکیناً وَ یَتیماً وَ اَسیرا».
وی افزود: در روایات نقل شده که در ماه مبارک رمضان، مسکینی به خانه حضرت امیرمومنان (ع) می آید و قوتی طلب می کند. آن حضرت نیز غذای خود و خانواده مکرمّش را ـ که طعام افطار نیز بوده است ـ به مسکین می بخشد و این داستان دو شب دیگر برای یک یتیم گرسنه و یک اسیر گرسنه نیز تکرار می شود. پس از بار سوم که اهل بیت (ع) طعام موردنیاز خود را به نیازمند می بخشند، آیه اطعام دالّ بر تکریم اهل بیت پیامبر (ص) نازل می شود.
آیا مردم فراموش کرده بودند؟
آیت الله سیدان آیه تطهیر را یکی دیگر از مصادیق معرفی شخصیت اهل بیت خواند و خاطرنشان کرد: در سوره مبارکه احزاب، خداوند متعال معصومیت حضرت محمد (ص)، امام علی (ع)، حضرت زهرا (س)، امام حسن و امام حسین (ع) را از هرگونه خطا و گناهی را مطرح می کند و می فرماید «اِنَّما یُریدُ الله لِیُذهِبَ عَنکُمُ الرِّجس اَهلَ البَیت وَ یُطَهِّرَکُم تَطهیرا».
وی پرسید: آیا مردم فراموش کرده بودند که امام مجتبی (ع) همان فرزند ارشد علی بن ابی طالب و دردانه پیامبر است؟ در آن روزی که آیه تطهیر نازل شد، عده زیادی شاهد ماجرا بودند و دیگران نیز به هر طریق، از صدور حکم معصومیت اهل بیت مطلع شدند. پس چگونه شد که امام حسن (ع) در کوچه های مدینه از سوی عمّال معاویه مورد ضرب و شتم و اهانت قرار می گرفت و مردم اعتراضی به این جسارت نشان نمی دادند؟
جامعه اسلامی در زمان امام حسن آفت زده بود
آیت الله سیدان، طمع ورزی و دنیاپرستی را آفت جامعه اسلامی زمان امام حسن (ع) دانست و تصریح کرد: جامعه اسلامی در زمان امام حسن (ع) آفت زده بود و این آفت نیز همان روحیه دنیاپرستی بود که از سوی فرهنگسازی ها و تبلیغات سوء معاویه به جان امت افتاد. ملتی که تا چندسال قبل، پیامبر اکرم (ص) را در شعب ابی طالب تنها نگذاشته بودند، در حق سبط اکبر همان پیامبر یعنی امام مجتبی (ع)، بی وفایی و بی غیرتی را تا جایی می رسانند که آن حضرت در یکی از روزهای بستری شدن خود به واسطه مسمومیت، رو به یکی از نوکران کرده و می پرسند آیا امروز کسی سراغی از من گرفته است؟
آیت الله سیدان با یادآوری موضوع اهانت یک از اساتید دانشگاه آزاد مشهد به حضرت زهرا (س) اظهار داشت: چند روز قبل، شاهد آن بودیم که یک از اساتید دانشگاه آزاد مشهد، در کلاس درس داستان شهادت حضرت زهرا (س) را مورد استهزا قرار داده و به شخصیت اطهر ایشان جسارتی کرده بود و البته همگی شاهد واکنش مردم ولایتمدار و محبین آن حضرت نیز بودیم.
وی ادامه داد: این توهین مربوط به یک استاد دانشگاه بود؛ در یک کلاس درس، مخفیانه و آن هم از روی جهالت اما همین مقدار بی احترامی نیز از سوی هیچکدام از شیعیان و محبین اهل بیت (ع) تحمل نشد و امت ولایتمدار و انقلابی مراتب اعتراضات و خشم خود را به گوش مسؤولان مربوطه رساندند و خاطی با حقارت تمام از دانشگاه اخراج شد.
آیت الله سیدان با یادآوری وضع جامعه اسلامی در زمان امام مجتبی گفت: پس امام حسن (ع) چه طور مظلومانه و غریبانه توانست وضع اسف بار جامعه اسلامی را تحمل کند؛ آن زمان که به دستور معاویه، صبّ و لعن امیرمومنان به صورت قانون به تمام بلاد اسلامی فرستاده شد و در هر منبر، خطبا موظف بودند پس از یاد خدا، حضرت علی (ع) را مورد جسارت قرار بدهند؟ /863/202/ب1