۰۸ بهمن ۱۳۹۴ - ۰۸:۳۵
کد خبر: ۳۱۳۳۳۴
رییس انجمن فقه و حقوق حوزه:

پذیرفتن معاهدات بین‌المللی به معنای کوتاه آمدن از خطوط قرمز شریعت نیست

خبرگزاری رسا ـ حجت الاسلام والمسلمین علیدوست در نشست علمی بررسی پیش نویس نظریه حق حیات کمیته حقوق بشر سازمان ملل گفت: منطق غایی و مسلمی در شرح این پیش نویس حاکم نیست، چنان که برخی از بندها را تفسیر مضیق و در برخی بندها به تفسیر موسع روآورده است و نویسندگان این میثاق در برخی موارد به ساحت‌هایی پرداخته‌اند که به عقاید، فرهنگ و شریعت جوامع بی‌توجه است.
آيت الله ابوالقاسم عليدوست

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، کمیته حقوق بشر سازمان ملل متحد، پیش نویس نظریه تفسیری درباره حق حیات با عنوان «پیش نویس نظریه تفسیری شماره 36 کمیته حقوق بشر در شرح و تفصیل ماده 6 میثاق حقوق مدنی و سیاسی مصوبه 1966» را تدوین کرده و آن را در معرض نقد و نظر جهانی قرار داده است، تا برابر روال جاری این نهاد، مراحل نهایی شدن آن به مثابه یک سند طی شود.

 

بنا به پیشنهاد کمیسیون حقوق بشر اسلامی ایران این پیش نویس با همکاری پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، کمیسیون یادشده و انجمن فقه و حقوق حوزه علمیه قم، پیش از ظهر امروز در نشستی علمی مورد بررسی جمعی از صاحبنظران و فضلای حوزه و دانشگاه قرار گرفت.

 

گفتنی است، مروری کلی بر مباحث نظری مطرح در پیش نویس نظریه حق حیات، نقد و بررسی فقهی و حقوقی مصادیق زیر مجموعه حق حیات از قبیل مجازات اعدام، خودکشی، سقط جنین و اتانازی و ارزیابی میزان همسویی و عدم همسویی مصادیق مطرح شده در پیش نویس با ملاحظات شرعی از جمله محورهای اصلی این نشست علمی بود.

 

حجت‌الاسلام والمسلمین ابوالقاسم علیدوست رییس انجمن فقه و حقوق حوزه، محمدحسن ضیایی فر دبیر کمیسیون حقوق بشر اسلامی، حجت الاسلام محمدی و محمد حبیبی مجنده از اعضای هیأت علمی دانشگاه مفید و حجتالاسلام محمدحسین طالبی دانشیار گروه حقوق پژوهشگاه حوزه و دانشگاه و جمعی از اساتید و پژوهشگران به عنوان سخنران و حجت الاسلام حسین جوان آراسته، استادیار و مدیر گروه حقوق پژوهشگاه حوزه و دانشگاه به عنوان دبیر علمی در این نشست علمی حضور داشتند و به بیان نظرات پرداختند.

 

در ادامه حجت الاسلام والمسلمین ابوالقاسم علیدوست، رییس انجمن فقه و حقوق حوزه اظهار داشت: بنده مطالبم را در سه محور، گسترده تعهدات کشورهای اسلامی، نظری کوتاه راجع به ماده 6 میثاق و در نهایت شرح و تفصیل نظریه تفصیلی، ارائه می‌دهم.

 

وی ابراز داشت: با توجه به این که جمهوری اسلامی این معاهده را پیش از انقلاب پذیرفته و بعد از انقلاب نیز از آن انصراف نداده و خودش را ملزم به رعایت معاهده کرده است، اما به صورت کلی همیشه باید حد تعهدی که در شریعت اسلامی ملزم به آن هستیم را بیان کنیم و در این زمینه ابهامی را باقی نگذاریم.

 

رییس انجمن فقه و حقوق حوزه علمیه افزود: از آنجا که ما پایبند به اسلام هستیم، خطوط قرمزی داریم و نمی‌توانیم خارج از آن خطوط، معاهده‌ای را بپذیریم؛ در صورتی که در این معاهده این گونه القا می‌شود که اگر میثاق را پذیرفتید، دیگر خطوط قرمزی ندارید و حتی تصور نویسندگان این معاهدات بر این است که دست فقیه در فتوا و صدور حکم باز است که نباید دچار کج فهمی شده و بهانه به دست آنها بیاید.

 

وی به «منطقةالفراق شریعت اسلامی» اشاره و تأکید کرد: این مطلب به صورت دقیق بیان نشده است که ما فقط در منطقةالفراق تشریع اسلامی می‌توانیم، تعهد دهیم؛ نه در جاهایی که خطوط قرمز داریم که منظور از خطوط قرمز، مسلمات دین است.

 

حجت الاسلام والمسلمین علیدوست پذیرفتن معاهدات بین المللی را با کوتاه آمدن از خطوط قرمز شریعت متفاوت خواند و افزود: کوتاه آمدن از خطوط قرمز شریعت به معنای یک فقه غیر فنی، غیر منضبط و ژورنالیستی است که در موارد متعددی این مسأله را نشان می‌دهد.

 

وی به ماده 6 میثاق اشاره کرد و یادآور شد: نویسندگان این میثاق در برخی موارد به ساحت‌هایی پرداخته‌اند که به صورت تخصصی از ماده شش خارج است یا به عقاید، فرهنگ و شریعت جوامع بی‌توجه است و احکام ضروری شریعت زیر سؤال رفته است.

 

رییس کرسی های نظریه پردازی فقه و اصول با اشاره به برخی از موارد میثاق تصریح کرد: منطق غایی و مسلمی در شرح این پیش نویس حاکم نیست که باید مشخص و معین باشد؛ زیرا برخی از بندها را تفسیر مضیق و در برخی بندها به تفسیر موسع روآورده است؛ چنان که برای گشایش زندانیان و مجرمان به لطایف الحیل از تفسیر موسع و در موارد دیگر به نسبت هدف مورد نظر از تفسیر مضیق استفاده می‌کند.

 

حجت الاسلام والمسلمین علیدوست به ماده اتخاذ تدابیر حمایتی فوق العاده برای همجنس‌ بازان، مدعیان جادوگری و مطلق پناهندگان اشاره کرد و افزود: به نظر می‌رسد این بندها بدون توجه به شرایط واقعی یا با اهداف از پیش تعیین شده در این میثاق گنجانده شده است که به هر حال این میثاق، تلاش مشکوری است، اما بی‌سرانجام و نامعلوم است./908/202/ب2

ارسال نظرات