برچسب «تندروی» فتنه‌گران آشوبگر به انقلابیون مخلص!
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، ما از ادبیات سیاسی دشمن استفاده نکنیم؛ من این مسئله را، به‌خصوص به دوستان و برادران محترم خودمان در مشاغل گوناگون سیاسی و دولتی و غیردولتی و مانند اینها تأکید می‌کنم، از ادبیات دشمن استفاده نکنید. دشمنان انقلاب از روز اول آمدند تعبیر ادبیات تندرو و میانه‌رو را مطرح کردند، فلانی تندرو است، فلان جریان تندرو است، فلان جریان میانه‌رو است. آن روز، از همه تندروتر هم از نظر آنها امام بزرگوار بود، امروز هم از همه تندروتر، به نظر آنها این بنده حقیر هستم.» این عبارت از مهم‌ترین بخش‌های بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با مردم نجف آباد بود که در بحبوبه انتخابات، آنطور که باید و شاید مورد توجه و دقت رسانه‌ها و سیاسیون قرار نگرفت.
برای چندمین بار است که معظم له در 30 ماه اخیر از چنین نگرانی‌ای سخن به میان آورده و از مدیران دولتی و غیر دولتی مطالبه می‌کنند تا از به‌کارگیری لغت «تندرو» در برخورد با منتقدان و دلسوزان نظام استفاده نکنند و به جای به‌کارگیری اینگونه الفاظ به نقدهای مشفقانه این قشر از جامعه توجه کنند.
ایشان در این سخنان با یادآوری اتفاقات صدر انقلاب از تندرو نامیدن حضرت امام توسط قشری از سیاسیون سخن به میان آورده و بعد از آن از تندرو نامیدن خود توسط همین گروه می‌گویند و منسوبان به دولت و حتی غیر دولت را از اتخاذ چنین رویه‌ای بر حذر می‌دارد.
رهبر معظم انقلاب در ادامه ابتدا تعریف دقیق تندرو را بیان کرده و سپس تند حرکت کردن در مسیر الی الله را شایسته تحسین و نه تخریب می‌دانند: «میانه‌رو حرف قشنگی است اما اسلام این‌جوری حرف نمی‌زند، بفهمیم معارف اسلامی را. اسلام، طرفدار میانه و طرفدار «وسط» است: وَ کذلِک جَعَلن کم اُمةً وَسَطًا. اما «وسط» در اسلام چیست؟ در مقابل تندرو است؟ نه، «وسط» در مقابل منحرف است: اَلیمین و الشمال مَضلة وَ الطریق الوُسطی هِی الجاده؛این نهج‌البلاغه است. راه میانه یعنی راه مستقیم، راه جاده. اگر از این راه مستقیم منحرف شدید - چه به این طرف و چه به آن طرف- این غیر میانه است. پس در مقابل میانه‌رو تندرو نیست؛ در مقابل میانه‌رو منحرف است. آن کسی میانه‌رو نیست که منحرف از راه و منحرف از جاده است، اما در جاده، بعضی‌ها تندتر می‌روند و بعضی‌ها کندتر می‌روند. تند رفتن در صراط مستقیم چیز بدی نیست...»
نامگذاری بخشی از جناح مؤمن و انقلابی به‌عنوان«تندروها» یا «افراطیون» و همچنین تعدیل این نیروهای ارزشی از بدنه اجرایی کشور یکی از مهم‌ترین اهداف جریان مخالف گفتمان انقلاب اسلامی طی 30 ماه اخیر به شمار آورد؛ مسئله‌ای که انتقاد رهبری را بارها به همراه داشته است.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در تیرماه سال 93 و در جمع مسئولان و کارگزاران نظام نسبت به همین موضوع اعلام نگرانی کرده و به صورت شفاف از مسئولان می‌خواهند که از این اقدام جلوگیری کنند: «شعار دولت، اعتدال است، اعتدال، شعار بسیار خوبی است، ما هم تأیید می‌کنیم اعتدال را، افراط محکوم است و بد است. سفارشی که من می‌کنم این است که مراقب باشید جریان‌های مؤمن را با شعار اعتدال کنار نزنند، بعضی‌ها این کارها را دارند می‌کنند، من می‌بینم در صحنه‌سیاسی کشور، با شعار اعتدال، با شعار پرهیز از افراط، سعی می‌کنند جریان مؤمن را که در خطرها آن جریان است که زودتر از همه سینه سپر می‌کند، آن جریان است که دولت‌ها را در مشکلات واقعی به معنای حقیقی کلمه حمایت می‌کند، کنار بزنند، مراقب باشید.» معظم‌له همچنین در اسفندماه سال 93 و در دیدار با اعضای مجلس خبرگان تصریح می‌فرمایند: «واقعاً باید قدر جوانان مؤمن و انقلابی را همه بدانند، همه. این جوانان مؤمن و انقلابی‌اند که روز خطر، سینه سپر می‌کنند، هشت سال جنگ تحمیلی می‌روند توی میدان، اینها هستند.»
ایشان همچنین در جای دیگری در باب شاخص منحصر به فرد جناح مؤمن می‌فرمایند: «اگر روزى دشمنى به کشورى حمله نظامى کند. چه کسى در مقابلش مىایستد؟ کسى که از همه به سرزمین خود علاقهمندتر است، به ملت خود علاقهمندتر است، به زخارف دنیوى بىعلاقهتر است، احساس مسئولیت بیشترى مىکند و متعهدتر است. چنین کسى مىرود دفاع مىکند. شما دیدید که در دوران جنگ، چه کسانى رفتند دفاع کردند. عمده‌میدان ما را بسیج پر کرد. بسیج یعنى همین، یعنى عنصر مؤمن انقلابى علاقهمند به سرنوشت میهن، علاقهمند به سرنوشت کشور و یک فرد فداکار. رفت وسط میدان و با فداکارى، دشمن را به زانو درآورد.» تأکید حامیان دولت یازدهم بر تخطئه انقلابیون و طرد این قشر تأثیرگذار جامعه به سطحی رسید که طی هفته اخیر رهبر معظم انقلاب بار دیگر دراین باره سخن به میان آوردند و فرمودند: «یکی از مهم‌ترین راه‌های تقویت درونی، حفظ روحیه انقلابی‌گری است در مردم، به‌خصوص در جوان‌ها. سعی دشمنان این است که جوان ما را لاابالی بار بیاورند، نسبت به انقلاب بی‌تفاوت بار بیاورند، روحیه حماسه و انقلابی‌گری را در او بکشند و از بین ببرند، جلوی این باید ایستاد. جوان، روحیه انقلابی‌گری را باید حفظ کند و مسئولان کشور جوان‌های انقلابی را گرامی بدارند، این همه جوان‌های حزب‌اللهی و انقلابی را برخی از گویندگان و نویسندگان نکوبند به اسم افراطی و امثال اینها. جوان انقلابی را باید گرامی داشت، باید به روحیه انقلابی‌گری تشویق کرد، این روحیه است که کشور را حفظ می‌کند، از کشور دفاع می‌کند؛ این روحیه است که هنگام خطر به داد کشور می‌رسد.»
برچسب تندرو به انقلابیون
نزدیک 30 ماهی می‌شود که استفاده از واژه «تندرو» در ادبیات سیاسی کشور به یک برچسب جذاب سیاسی تبدیل شده است که گستره آن را می‌توان از برخی مسئولان بلند پایه دولتی تا برخی سیاسیون حزبی و جریانی در سخنرانی‌ها، مقالات و مصاحبه‌های خود دانست، این جماعت چنان از این لفظ استفاده می‌کنند که گویی متهمی را دستگیر کرده و حال او را باید محاکمه کنند. گرچه تندروی و کندروی در اندیشه دینی و انقلابی ما محکوم است اما به نظر می‌رسد «تندروی» امروز بیش از آنکه مفهوم واقعی خود را داشته باشد، همان برچسب جذاب سیاسی شده که با آن عده‌ای را تخریب کنند تا به اهداف سیاسی و جریانی خود برسند.
آغازی برای هجمه به انقلابیون
از همان ابتدای روی کارآمدن دولت یازدهم تا به امروز حمله به نیروهای دلسوز و انقلابی جزئی از کارکرد جریان اعتدال- اصلاحات مورد توجه قرار گرفت، به گونه‌ای که در تریبون‌های مختلف و در نشریه‌های متفاوت نیروهای مؤمن و انقلابی کشور بارها مورد تخریب قرار گرفتند، البته شروع برچسب‌زنی به جناح مؤمن و انقلابی را باید از جلسه رأی اعتماد مجلس به وزرای کابینه دولت یازدهم عنوان کرد که با هدف «تقابل» و «القای دو دسته بودن منتخبان ملت به تندرو ـ معتدل» در دستور کار جریان مقابل قرار گرفت، به‌گونه‌ای که روزنامه‌های زنجیره‌ای با تیترهای پرشمار و متراکم تلاش کردند بخشی از نیروهای انقلابی حاضر در کسوت نمایندگی مجلس را با عنوان «تندرو» مورد خطاب قرار دهند، نمونه‌هایی از تیترهای آن روز زنجیره‌ای‌ها عبارتند از: «دولت اعتدال در چالش با افراطیون»، «رأی اعتماد و عملکرد تندروهای مجلس»، «عقلای مجلس بیشتر به فکر افراطیون باشند»، «پخش شب‌نامه تندروها، درصحن در شأن مجلس نبود» و «شب‌نامه تندروها کار دست نجفی داد.»
اینها تنها بخشی از تیترهایی است که با محوریت «افراطی» نامیدن بخش قابل توجهی از نمایندگان انقلابی و دلسوز مجلس روی صفحه‌های خبری رسانه‌های این جریان نقش بست و شکاف بین اصولگرایان را تعمیق می‌بخشید. مقدمه این طرح که همان «اصرار» و «تکرار» گزاره«افراط» از رسانه‌های این جریان برای بخشی از منتخبان مردم در مجلس است، پرده از روی هدف‌گذاری سه‌ساله نظریه‌پردازان این جرگه برای «بازگشت رسمی اصلاحات به حاکمیت» برمی‌‌داشت.
فرار از زیر بار نام فتنه
هدف رسانه‌ها و شخصیت‌های این جریان، از نامیدن بخشی از نیروهای انقلاب به نام «تندرو» و القای آن به جامعه این است که نخست جریان متبوع خود را از زیر بار روانی اتهام فتنه‌گری خارج کرده و دیگر آنکه عناصر رادیکال خود را از زیر بار اتهامی که مردم به واسطه رفتار ساختارشکنانه‌شان به آنها نسبت داده‌اند برحذر دارند.
نامگذاری انقلابیون مخلص به‌عنوان «تندروهای مخالف مصلحت عمومی» می‌تواند سابقه‌های پرتعداد از تندروی‌ها، هنجارشکنی‌ها و رفتارهای همسو با نظام سلطه این طیف را در اذهان عمومی مخدوش کند و به طیف مقابل نسبت دهد که همین رها شدن از بند بسیاری از انتقادات است، آنگونه که یکی از نامزدهای مورد حمایت جریان تجدیدنظرطلب پس از پیروزی در انتخابات تأکید می‌کند که بعد از موفقیت لیست اصلاح‌طلبان در تهران، جریان اصولگرا دیگر نمی‌تواند بحثی از فتنه را پیش بکشد.
رهبران فکری این جریان به‌خوبی می‌دانند که تکرار یک دروغ بزرگ - افراطی نامیدن بخشی از اصولگرایان انقلابی مجلس - در درازمدت تأثیر خود را در فضای سیاسی کشور می‌گذارد، پس می‌توان امیدوار بود که آرام‌آرام با تبلیغات جهت‌دار، جریان اصولگرایی را در اذهان عمومی با کلمه«افراط» پیوند داد و این باور را به جامعه تزریق کرد که اصولگرایی یعنی تندروی و خشونت‌طلبی. باید اضافه کرد نسبت دادن اتهامی که سال‌ها منسوبان به اصلاحات با آن شناخته شده‌اند، تنها از این مسیر میسر می‌شود که جریان رقیب را افراط‌‌گرا بنامند تا هم قد خمیده دوستان فتنه‌گرشان را از زیربار این اتهام سنگین چندساله خالی کنند و هم بتوانند از پاسخ به افکار عمومی در مورد چرایی هزینه‌زایی برای نظام و مردم طفره بروند./998/102/ب3
منبع : روزنامه جوان