پیامد انحراف از ولایت و دوری از عترت در بیان حضرت زهرا

به گزارش خبرگزاری رسا، آنچه در پی می‌آید متن کامل بیانات آیت الله سید محمدرضا مدرسی طباطبایی یزدی است که در آغاز درس خارج اصول و در تبیین جایگاه حضرت صدیقه طاهره بیان شده است.

عن فاطمة صلوات الله و سلامه علیها: أَمَا وَ اللَّهِ لَوْ تَرَکُوا الْحَقَ‏ عَلَى‏ أَهْلِهِ‏ وَ اتَّبَعُوا عِتْرَةَ نَبِیِّهِ‏ لَمَا اخْتَلَفَ فِی اللَّهِ اثْنَانِ؛

به خدا سوگند اگر حقّ را بر اهلش واگذارده بودند و از عترت پیغمبرشان پیروى کرده بودند درباره‌ی خداوند و احکام خداوند، دو نفر (با هم) اختلاف نمى‏کردند.

در روایت جالبی که پدر جناب صدوق رحمهما الله (ابو الحسن على بن الحسین بن بابویه القمى معروف به صدوق اوّل) نقل می‌کند: راوی خدمت حضرت زهرا صلوات الله و سلامه علیها نزد قبر حضرت حمزه سلام الله علیه می‌رسد و آن حالت بکاء و انکساری که برای حضرت بوده مشاهده می‌کند منقلب می‌شود و بعضی مسایل را در آن ملاقات از خدمت حضرت سؤال می‌کند. سپس آن فرد درباره‌ی نص پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله بر خلافت امیر المؤمنین علیه السلام سؤال می‌کند، حضرت هم مطالبی را می‌فرمایند تا این‌‌که می‌فرمایند:

أَمَا وَ اللَّهِ لَوْ تَرَکُوا الْحَقَ‏ عَلَى‏ أَهْلِهِ‏ وَ اتَّبَعُوا عِتْرَةَ نَبِیِّهِ‏ لَمَا اخْتَلَفَ فِی اللَّهِ اثْنَانِ.

یعنی اگر زمام حکومت به دست ولیّ خدا قرار می‌گرفت و آن کسی‌که از هر نظر شایسته‌ی خلافت بود و وصیّ پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله بود بر مسند ولایت، استوار می‌شد آن‌چنان حقّ فراگیر می‌شد که دو نفر در آن اختلاف نمی‌کردند.

این تعبیر چه علی وجه الحقیقة یا علی وجه کنایه‌ی از غلبه باشد ـ هر کدام که باشد ـ مطلبِ بسیار مهمّی را بیان می‌کند که به واسطه‌ی انحراف از مسیر حقّ و سرپیچی از فرامین خداوند و پیروی از شهوات و مقام پرستی، آن‌چنان ضربه‌ای به بشریّت وارد شده که این‌همه اختلافات و نزاع‌ها و درگیری‌ها و ضلالت‌ها و ظلم‌ها و تجاوزها ناشی از آن انحراف است. و اگر آن انحراف واقع نمی‌شد این‌همه مصیبت، این‌همه گمراهی، این‌همه ستم واقع نمی‌شد.

و چقدر انسان‌ها بدبختند که گاهی بر ای برآورده نمودن هوس‌های دنیاییشان و برای رسیدن به مطامع چهار صباح این زندگانی گذرایِ قصیرِ بی‌ارزشِ بی‌ریشه‌یِ بی‌دوام، منشأ این‌همه جنایت می‌شوند و متحمّل این‌همه جنایت می‌گردند.

این‌ها درس عبرت برای انسان‌هاست در همه‌ی زمان‌ها و همه‌ی مکان‌ها که گاهی فرد ـ نستجیر بالله ـ برای رسیدن به چیزهای تافه و بی‌ارزشی، بارهای سنگینی از گناه را بر پشت خودش می‌گذارد که چه بسا جهنّم ابدی را برای خودش بخرد که:

إِنَّ الدَّهْرَ یَجْرِی‏ بِالْبَاقِینَ‏ کَجَرْیِهِ بِالْمَاضِین‏؛

روزگار، رفتارش با باقی مانده‌ها مثل رفتارش با گذشتگان است.

همه‌ی ماها مورد ابتلا هستیم. هر کسی به مقدار و موقعیّت خودش و ظرفیتی که دارد. جامعه‌ امروز ما، شرایط دنیای امروز ما، وضعیت جمهوری اسلامی، شرایطی که بر کشور ما حاکم است، شرایط بسیار حسّاسی است که چه بسا بعضی افراد به خاطر رسیدن به أطماع نفسانی خودشان حرکت‌هایی را انجام می‌دهند، کلماتی را می‌گویند، مواضعی را اتّخاذ می‌کنند که به آن أطماع دنیوی برسند در حالی‌که منشأ ضررهای عظیم، ضایعات جبران ناپذیری برای مردم، اسلام و تشیّع می‌شوند.

و این‌که حضرت صلوات الله و سلامه علیها فرمودند:

أَمَا وَ اللَّهِ لَوْ تَرَکُوا الْحَقَ‏ عَلَى‏ أَهْلِهِ‏ وَ اتَّبَعُوا عِتْرَةَ نَبِیِّهِ‏ لَمَا اخْتَلَفَ فِی اللَّهِ اثْنَانِ.

مطلب بسیار قابل تأمّلی است و جای تدبّر است و این کلام از فردی صادر شده است که رسول اکرم صلّی الله علیه و آله درباره‌ی او فرمود:

... وَ أَمَّا ابْنَتِی فَاطِمَةُ فَإِنَّهَا سَیِّدَةُ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ وَ هِیَ بَضْعَةٌ مِنِّی وَ هِیَ نُورُ عَیْنِی وَ هِیَ ثَمَرَةُ فُؤَادِی وَ هِیَ رُوحِیَ‏ الَّتِی‏ بَیْنَ‏ جَنْبَی ...؛(3)‏

فاطمه دختر من برترین زنان از اوّلین تا آخرین است. فاطمه زهرا پاره تن من است. زهرا نور چشم من است. زهرا میوه قلب من است. زهرا روح و جان من است.

حضرت می‌فرمایند: زهرا بَضعه‌ی من است، پاره‌ی تن من است، روشنایی چشم من است‌، میوه‌ی دل من است باز هم آرام نمی‌شود می‌فرماید: جان من است:

وَ هِیَ رُوحِیَ‏ الَّتِی‏ بَیْنَ‏ جَنْبَیّ.

امیدواریم که خداوند متعال ما را به وظایف خودمان آشنا کند و از شیعیان حقیقی فاطمه و اولاد فاطمه علیهم السلام قرار بدهد که در همان روایت دارد که خداوند متعال ملائکه را شاهد می‌گیرد که:

أُشْهِدُکُمْ أَنِّی قَدْ آمَنْتُ شِیعَتَهَا مِنَ النَّار؛

شما را شاهد می‌گیرم که من شیعه‌ی فاطمه را ایمن از آتش قرار دادم.

خداوند، همه‌ی ما را از شیعیان حقیقی حضرت صلوات الله و سلامه علیها و عجّل الله تعالی فرج ابنها الحجة ابن الحسن قرار بدهد./998/د102/س

منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی مؤسسه علمی، پژوهشی، فرهنگی پرتو ثقلین