آسیب‌های حوزه علمیه در زمینه تحقیق و پژوهش
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، مجید جعفریان، استاد حوزه و دانشگاه، پیش از ظهر امروز در نشست علمی پژوهشی مدرسه علمیه الزهرا المرضیه اصفهان، با اشاره به اهمیت تحقیق و پژوهش در حوزه علمیه، گفت: تا کنون در حوزه های علمیه سه جریان مسلط در پژوهش وجود داشته است، اول تک شیوه ای یا اسنادی که صرفا بیان دیدگاه های موافق و مخالف و تحلیل هر دو دیدگاه است.
وی ادامه داد: جریان دوم دخالت گرا که شامل تحلیل موضوعات با محوریت یک علم و جزئی نگری افراطی و سپس استدلال کردن صرف است و سوم وام گرا و کاربرد محور است که استفاده از نظریه های جدید در تبیین مسائل دینی و بعد قبول تعمیم پذیری، سپس قبول کاربردی بودن تحلیل های علمی است.
جعفریان در ادامه افزود: امروزه پژوهش‌ها به معنای علم نیست بلکه بیشتر پژوهش ناظر به تبلیغ است درواقع دستاوردهای پژوهش به نیت تحلیل نظریه علمی تخصصی متفاوت است با پژوهشی که به نیت منبر رفتن و موعظه انجام می گیرد اما در برخی دانشگاه ها که طلاب در آن درس می خوانند مثل دانشگاه علوم و حدیث به روش وام گرا و کاربرد محور فعالیت می کنند و پژوهش تخصصی علمی انجام می شود.
محقق و پژوهشگر حوزه علمیه خاطرنشان کرد: آسیب هایی که در مسیر پژوهش وجود دارد به چند دسته آسیب های روشی، آسیب های ناظر به پژوهشگر، آسیب های ناظر به ساختار، آسیب های اجتماعی و آسیب های شناختی تقسیم می شوند که برای هر کدام مثال های متعدد می توان زد از جمله عدم مسأله محور بودن تحقیقات، عدم تسلط بر اصول نگارش و ویرایش، عدم کاربردی بودن بسیاری از تحقیق ها، انجام تحقیقات فردی، شتابزدگی در پژوهش، تحجر گرایی و عدم توجه به نیازهای اجتماعی و فرهنگی جامعه.
جعفریان در پایان تصریح کرد: تفاوت های روش کمی و کیفی متعدد است، در روش کمی توصیف زندگی اجتماعی بوده و در روش کیفی فهم زندگی است، در روش کمی آزمایش تئوری حاصل می شود و در روش کیفی ساختن تئوری به دست می آید، مهم ترین دستاوردی که در تحقیقات میدانی کیفی به دست می آید تولید نظریه است ولی در تحقیقات کمی اثبات نظریه وجود دارد./1304/202/ب1