ادعیه سبب پیوند عقل و دل می‌شود
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، حجت‌الاسلام امیر غنوی، عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی شب گذشته در حسینیه هنر مشهد به ویژگی‌های ماه مبارک رمضان اشاره کرد و افزود: یکی از ویژگی‌های ماه مبارک رمضان این است که فرصت گفت‌وگوی فرهنگی و دینی بیشتر ایجاد می‌شود.
بیشتر احساسی با ادعیه برخورد می‌کنیم
استاد حوزه و دانشگاه با تأکید بر اینکه ما بیشتر جنبه‌های احساسی دعا را در نظر می‌گیریم، ابراز داشت: ما معمولاً بیشتر از لحاظ عاطفی و حسی با ادعیه و زیارات ارتباط برقرار می‌کنیم در ماه مبارک افزون بر این جنبه باید با دقت بیشتری این مطالب را بخوانیم تا معارفش را نیز متوجه شویم.
وی تصریح کرد: گاهی ما بین دو جنبه نمی‌توانیم ارتباط مناسبی برقرار کنیم؛ بین حس و عقل. گاهی انسان متنی را می‌خواند و از لحاظ حسی و روانی بسیار لذت می‌برد ولی زمانی که دوباره آن را دقیق و حساب‌شده می‌خواند متوجه می‌شود نویسنده آن مطالب تا حدودی به بیراهه رفته است.
سالکان، عشق و حکمت را با یکدیگر پیوند می‌دهند
حجت‌الاسلام غنوی دو گونه ارتباط با متن را مطرح کرد و افزود: یا دقیق و ریزبین می‌شویم و بیشتر در متون به دنبال علم می‌گردیم یا اینکه سخت‌گیری‌های خود را کنار می‌گذاریم و مانند یک شعر با یک متن روبه‌رو می‌شویم.
وی در ادامه این‌چنین اظهار داشت: با هر یک از این دو شیوه با متون ادعیه برخورد کنیم، محروم می‌مانیم زیرا در سطحی از راه سالکان، عشق و حکمت با یکدیگر پیوند می‌خورد و همسایه بلکه همخانه می‌‌شوند.
ادعیه همانند نقاشی‌های مینیاتور هستند
عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با اشاره به ادعیه و مناجات امام سجاد(ع) افزود: زمانی که امام سجاد(ع) دعا می‌خوانند اگر دقت کنید متوجه می‌شوید که گویی یک نقاش چیره‌دست مینیاتوری کشیده است. کلمات با دقت انتخاب شده است، ترکیب‌ها با ظرافت چیده شده‌اند، شروع، سیر، ختم و همه قابل اندازه‌گیری و محاسبه و دفاع هستند.
وی افزود: اگر با عاطفه به این ادعیه و مناجات نگاه کنید، متوجه می‌شوید در تصویرسازی‌ها برخوردهای گوناگونی بااحساس انسان وجود دارد که سبب می‌شود آن جوشش احساس امام سجاد(ع) بر احساس خشک ما نیز تأثیر گذارد.
یک کلمه از دعا را نمی‌توان جابه‌جا کرد
حجت‌الاسلام غنوی بر یکپارچه بودن دعا تأکید کرد و گفت: در دعا نمی‌توان حتی یک کلمه را جابه‌جا کرد یا کلمه را با کلمه دیگری تغییر داد، زیرا متوجه می‌شویم که دعا ناقص شده و به ظرافت آن صدمه رسیده است.
وی افزود: وقتی ما با این نگاه وارد ادعیه می‌شویم نوع استفاده ما نیز از این متون تغییر می‌کند و ممکن است ما با خواندن دعا لذت ببریم و نکاتی را برداشت کنیم. وقتی توجه کنیم که تمام کلمات ادعیه مانند آجرهای یک ساختمان دقیق چیده شده‌اند دیگر نمی‌توانیم به‌سادگی از آن کلمات عبور کنیم.
اهل‌بیت(ع) می‌دانند در سیر دعا انسان را از کجا به کجا ببرند
استاد حوزه و دانشگاه به ویژگی مهمی در ادعیه و مناجات نقل‌شده از معصومین(ع) اشاره کرد و افزود: دعایی که معصوم(ع) خوانده است در حالی بوده که اسیر حالت‌های نفسانی نبوده است و اگر از حالتی شروع می‌کند که احساس دنیایی گناه به انسان دست می‌دهد و احساس دنیایی پشیمانی در دل آدم شکل می‌گیرد او آگاه است که چگونه از مسیر تو را عبور بدهد و از آن تلاطم به آرامش برساند.
حجت الاسام غنوی تأکید کرد: خواندن مکرر ادعیه و دیدن ترجمه‌های مختلف آن مفید است ولی گاهی انسان به نکات دیگری نیاز دارد و آن این است که باید بنشیند و در عمق کلام فرو برود، زمانی که در عمق کلام فرو برود فاصله‌ها را بیشتر احساس می‌کند./202/862/ب1