گناه از موانع تربیت و رشد انسان است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در ارومیه، حجت الاسلام امامی، معاون دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ارومیه عصر امروز در مراسم جمع خوانی قرآن کریم با اشاره به تفسیر جزء بیستم قرآن کریم، گفت: خداوند قرآن کریم را برای تربیت و هدایت انسان نازل کرده است و همانگونه که در قرآن آمده است، «یهدی الی الرشد» است.
وی گفت: برای تربیت باید عوامل و موانع را در نظر داشت که قرآن کریم در آیات زیادی به موانع تربیت اشاره کرده است تا انسان از آنها فاصله بگیرد.
حجت الاسلام امامی عدم آشنایی با موانع تربیتی را موجب تربیت نادرست انسان دانست و تصریح کرد: مهم ترین موانع تربیتی در قرآن کریم گناه عنوان شده است که اعمال نیک انسان را از بین می برد و گاهی حتی انسان را از حرکت در مسیر اعمال پسندیده باز می دارد.
استاد حوزه و دانشگاه خاطرنشان کرد: قرآن کریم در چند مرحله انسان را متوجه موانع رشد می کرده واژه هایی همچون «ذنب» به معنای « دم» و «جرم» به معنای«میوه افتاده از درخت» برای معرفی گناه استفاده می کند.
وی گفت: استفاده از کلمه ذنب برای گناه به این معنی است که گناهان و اعمال انسان، به دنبال او هستند و او را به حال خود رها نمی کنند البته براساس دیدگاه برخی علما، ذنب یعنی گناه همچون دمی است که انسانیت را از بین برده و چهره حیوانی به انسان می دهد.
معاون دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ارومیه به تفسیر کلمه جرم پرداخت و گفت: همانگونه که میوه پس از افتادن از درخت شادابی خود را از دست داده و رشد آن متوقف می شود و اگر در همین حال بماند فاسد می شود، انسان هنگام مبتلا به گناه از درخت فطرت الهی جدا شده و نشاط و شادابی را از دست می دهد.
حجت الاسلام امامی یادآور شد: قرآن کریم همچنین با تبیین و تشریح عواقب گناه، به انسان هشدار می دهد که از این گناهان فاصله بگیرند.
وی با اشاره به آیات قرآن کریم اظهار داشت: کسانی که مال یتیم را با ظلم می خورند در واقع آتش را به بدن خود می فرستند.
حجت الاسلام امامی با بیان اینکه حقیقت گناه، آتش است، اذعان داشت: براسا تعبیر علمای اخلاق انسان به علت آلوده بودن به ماده مخدر دنیا از درک حرارت آتش گناه عاجز است تا لحظه مرگ که از دنیا جدا می شود و عذاب قبر به سراغش می آید.
وی گفت: براساس روایات کمترین دردی که انسان در هنگام مرگ احساس می کند به مانند ساطوری کردن بدن انسان است مگر مؤمنان خالص که بدون هیچ عذابی به دیدار معبود می شتابند./202/936/ب1