زوار امام حسین زائران حریم امن الهی هستند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام سید مجتبی میردامادی امروز در مراسم عزاداری آستان مقدس حضرت معصومه(س) که در شبستان بزرگ امام خمینی(ره) برگزار شد با اشاره به اینکه از زمان رسول اکرم(ص) اهمیت و جایگاه معرفت به امام حسین(ع) در معارف اسلامی وارد شده است، اظهار داشت: امام موسى كاظم(ع) در تبیین اهمیت معرفت در زیارت امام حسین(ع) فرموده‌اند«كمترين ثوابى كه به زائر امام حسين علیه‌السلام در كرانه فرات داده مى‏شود اين است كه تمام گناهانش بخشوده مى‏شود. به‌شرط این‌که حق و حرمت ولايت آن حضرت را شناخته باشد.»

کارشناس معارفی استان مقدس حضرت معصومه(س) با اشاره به اینکه حقیقت معنای زائر امام حسین(ع) بودن در عرش الهی یعنی زائر حریم امن الهی بودن است، اظهار داشت: اگر زیارت برمدار شناختی که معصومین علیهم‌السلام تبیین فرموده‌اند باشد حقانیت اسلام در سبک زندگی مؤمن نمایان خواهد شد؛ بر این اساس در موضوع معرفت به معصومین معرفت شناسنامه‌ای را می‌توان نوعی از معارف توصیف کرد چنانچه که در این نوع از معرفت مؤمن به مشخصات ظاهری امام معصوم(ع) آشنا می‌شود برای مثال نام، لقب و کنیه از مصادیق معرفت شناسنامه‌ای است.

حجت‌الاسلام میردامادی با اشاره به اینکه دومین معرفت در معارف ائمه معصوم علیهم‌السلام معرفت منقبتی است، گفت: این نوع از معارف علم به فضائل، مناقب و کمالات امامان معصوم علیهم‌السلام اطلاق می‌شود؛ باید توجه داشت که معرفتی که در روایت حمزه بن حمران از امام صادق(ع) برای مؤمن تبیین شده است معرفت را چنین تشریح کرده است که«یَعْلَمُ أَنَّهُ إِمَامٌ مُفْتَرَضُ الطَّاعَهِ غَرِیبٌ شَهِیدٌ» یعنی بداند که او امام، پیشوا و مقتداست یعنی سزاوار تبعیت و پیروی است شایسته و بایسته است تا همه‌ی مردم در همه‌ی امور جزئی و کلی به او اقتداء و از او پیروی کنند.

سخنران آستان مقدس حضرت معصومه(س) با اشاره به اینکه معرفت به امام یعنی اینکه مؤمن بداند که اطاعت امام واجب است، ابراز داشت: در معرفت به امام صراحتاً قیدشده است که فرمان امام معصوم امر خدا و منعش نهی خداست و این حقیقت امکان ندارد مگر زمانی که مؤمن بپذیرد که وجود امام از خدا پرشده است و امام معصوم هیچ‌گونه انانیت و نفسانیتی ندارد؛ چنانچه که در تبیین معرفت به امام آمده است که امام در همه‌ی عوالم، غریب و ناشناخته است و آن‌گونه که شایسته‌ی اوست حقش شناخته و ادا نمی‌شود.

حجت‌الاسلام میردامادی با اشاره به اینکه معرفت حقیقی به امام حسین(ع) در واقعه عاشورا را می‌توان در مستندات سلب بیعت در شب عاشور یافت، تصریح کرد: در مقاتل صراحتاً آمده است که شب عاشورا در جریان برداشتن بیعت از سوی امام حسین(ع) برخی از یاران حضرت به‌پای حضرت افتادند و با التماس و خواهش از امام حسین(ع) می‌خواهند که آنان را از این تصمیم معاف کنند؛ بر این اساس امام یاران خود را باوفاترین اصحاب تاریخ توصیف فرموده‌اند و در از منظر معارف اسلام وفا در مؤمن شکل نمی‌گیرد مگر با زمینه معرفت حقیقی او به امام معصوم چنانکه وقایع شب عاشورا نیز این حقیقت را اثبات می‌کند.

کارشناس معارفی آستان مقدس حضرت معصومه(س) با اشاره به اینکه وفا یعنی پیمانه را پر از معرفت حقیقی کردن و این وفا در کنش‌های رفتاری انسان زمانی شکل می‌گیرد که معرفت حقیقی در او شکل‌گرفته باشد، اظهار داشت: تلاوت قرآن کریم یکی از منابع معرفتی امام حسین(ع) است چراکه خداوند متعال در سوره‌ها و آیات مختلفی امام حسین(ع) را معرفی فرموده است؛ چنانکه در آیات قرآن خداوند متعال فرموده است«بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ؛ به كدامين گناه كشته شده است» و در آیه‌ای دیگر فرموده است«وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظيمٍ؛ ما قربانی بزرگی را فدای او ساختیم».

حجت‌الاسلام میردامادی با اشاره به اینکه در ذیل تفسیر آیه«وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظيمٍ» از امام رضا(ع) روایتی نقل‌شده است که می‌تواند در منبع بودن قرآن کریم در مقوله معرفت‌شناسی امام حسین(ع) باشد، گفت: امام رضا(ع) فرمودند«چون خدای عزیز و شکوهمند ابراهیم علیه‌السلام را امر نمود که جای فرزندش اسماعیل گوسفندی را که خدا برایش فرو فرستاده بود قربانی نماید، ابراهیم درخواست نمود که فرزندش اسماعیل را با دستش ذبح نماید و اگر او به کشتن گوسفند امر نمی‌شد همین کار را می‌کرد تا آن داغی را که به قلب پدری که عزیزترین فرزندانش را با دست خود قربانی نموده وارد شده به دل او هم وارد شود و به‌این‌ترتیب سزاوار بلندترین درجات اهل ثواب بر بلاها گردد.»

وی به بیان ادامه روایت پرداخت و گفت: امام رضا(ع) در ادامه فرمودند«پس خدای بزرگ و بلندمرتبه به او وحی نمود که ابراهیم چه کسی از آفریدگانم را بیشتر دوست داری گفت: پروردگارا تو کسی را نیافریدی که از دوستت محمد صلی‌الله محبوب‌تر باشد. خدا بدو وحی نمود: آیا او را بیشتر دوست داری یا نفس خود را گفت: بلکه من او را بیشتر از خوددوست دارم. فرمود: فرزندش نزد تو محبوب‌تر است یا فرزند خودت گفت: بلکه فرزند او. فرمود: کشته شدن فرزند او به ستم و ظلم به دست دشمنانش دل تو را بیشتر به درد می‌آورد یا کشته شدن فرزندت به دست خودت در راه اطاعت از من پروردگارا گفت: بلکه کشته شدن او به دست دشمنانش قلب مرا بیشتر به درد می‌آورد. فرمود ای ابراهیم، پس همانا گروهی که گمان می‌کنند که از امت محمد صلی‌الله هستند به‌زودی بعد از او دست به خون فرزندش آغشته می‌سازند و او را به ظلم و ستم همچون گوسفندی می‌کشند و بدین واسطه مستوجب خشم من خواهند شد.»

حجت‌الاسلام میردامادی با اشاره به اینکه حضرت ابراهیم(ع) پس از شنیدن این حدیث قدسی به‌شدت گریست و حالتی پریشان پیدا کرد، ابراز داشت: در همین لحظه خدای بزرگ و بلندمرتبه به او وحی فرمود: «ای ابراهیم به تحقیق فدیه بی‌تابی بر فرزندت اسماعیل یعنی اگر او را ذبح می‌کردی به اندوهگینی‌ات بر حسین علیه‌السلام و کشته شدنش برابر گشت و برای تو بلندترین درجات اهل ثواب بر مصیبت‌ها خواهد بود و آن سخن خدای عزوجل است.»/837/پ202/ی