شعر آئینی به دنبال احیای بحث امامت است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، آیت الله محمدجواد فاضل لنکرانی در سوگواره شعر امام حسن مجتبی(ع) که در سالن همایش این مرکز برگزار شد، با اشاره به برگزاری این سوگواره، عنوان کرد: تشکیل چنین مجلس با شکوه، باعظمت و نورانی برای احیای امر ائمه معصومین(ع) است و قطعاً هر شاعر بزرگواری و هر مرثیه سرایی، قبل از آن که بخواهد ذوق شعری خود را و هنر خدادای اش را ابراز کند؛ به دنبال احیای امامت است؛ این جلسه برای احیای امامت است و تعبیری که در روایت وارد شده است« من أحیا أمرنا» از مصادیق بارز آن، چنین جلسه ای است.

وی افزود: نمی شود کسی شاعر آیینی باشد و با روایات مأنوس باشد، اما اشعاری بسراید که از آن استشمام شرک بشود و در برخی شعرها دیدم که مضامین بالای روایات در اشعار تجلی کرده است ؛ قطعاً کسانی که با معارف اهل بیت(ع) آشنا تر باشند؛ محتوای شعرهای شان بالاتر خواهد بود.

اشاره به امامت در قرآن

رییس مرکز فقهی ائمه اطهار، با بیان یکی از آیات قرآن پیرامون بحث امامت، خاطر نشان کرد: بنابر آیه شریفه« إذا ابتلی ابراهیم ربه بکلمات فأتمهن قال إنی جاعلک للناس إماما قال و من ذریتی قال لا ینال عهدی الظالمین»؛ حضرت ابراهیم ابتدا مقام عبودیت را پیدا کرد؛ نه عبودیت تکوینی، بلکه عبودیتی که مقدمه ای برای کسب تکامل و کمالات انسانی بود و بعد از مقام عبودیت، مقام نبوت و بعد مقام رسالت را پیدا کرد و بعد از همه این مراحل، خدا می فرماید« إنی جاعلک للناس إماما» و شیعه باید این آیه را همیشه مدنظر قرار دهد.

وی افزود: به شیعه می گویند در کجای قرآن بحث امامت شده است، باید گفت که چه آیه ای گویاتر از این آیه شریفه وجود دارد؟ ولی متأسفانه علمای بزرگ اهل سنت مثل فخر رازی و هم چنین صاحب المنار، وقتی به این آیه می رسند؛ امام را به همان نبوت معنا می کنند؛ در حالی که این آیه اشاره به اواخر عمر حضرت ابراهیم(ع) دارد، بعد از آن که از امتحان بزرگ ذبح اسماعیل موفق بیرون آمد اسماعیل و اسحاق، رشد و نمو یافتند و در پایان عمر ابراهیم خدا می فرماید؛ حالا می خواهیم تو را امام قرار دهیم.

استاد حوزه علمیه با بیان توجه به جایگاه امامت در اشعار آئینی، تصریح کرد: کسی که دنبال احیای امامت است، در واقع به این مقام تکریم می کند، مقامی که خداوند بعد از مراحل؛ عبودیت، نبوت، رسالت می رسد به مرحله امامت؛ لذا شعرای بزرگوار وقتی درباره امام مجتبی(ع) شعر می گویند؛ قطعاً توجه دارند که چنین مقامی را مدنظر قرار داده اند؛ مقامی که بالاتر از نبوت و رسالت است.

مقام والای امام حسن(ع)

آیت الله فاضل لنکرانی، در ادامه به بیان خصوصیات والای امام حسن(ع) پرداخته و گفت: خدای تبارک و تعالی بر حسب آن چه در حدیث لوح وارد شده است فرمود:« فجعلت الحسن معدن علمی»حسن را معدن علم خودم قرار دادم و هم چنین روایتی که در بسیاری از کتب اهل سنت آمده است که  پیامبر(ص) فرمود: «من سره عن ینظر إلی سید شباب أهل الجنه فلینظر إلی الحسن بن علی» و بعد فرمود: خدایا من حسن را دوست دارم و تو هم او را دوست داشته باش.

وی افزود: همه آنهایی که محب امام حسن مجتبی هستند، مشمول دعای پیامبر قرار گرفته اند؛ چراکه پیامبر فرمود: خدایا هرکسی که حسن را دوست دارد تو او را دوست داشته باش و هرکسی که محب حسن را دوست دارد را نیز دوست داشته باش.

رییس مرکز فقهی ائمه اطهار، علم امام حسن(ع) را علمی الهی دانست و در این باره تأکید کرد: در مقام علمی امام حسن (ع) در تاریخ آمده است و این قضیه را زمخشری در کشاف می گوید؛ یک نفر از نگهبانان کاخ معاویه به امام عرض کرد که من مال زیادی دارم اما فرزندی ندارم؛ چه کاری انجام دهم، امام فرمودند استغفار کن و این شخص می گوید من از آن زمان استغفار کردم، تا خداوند ده فرزند به من عطا کرد، وقتی خبر به گوش معاویه رسید، گفت این بار که حسن بن علی(ع) آمد، بپرس تو از کجا چنین مطلبی گفتی، که  امام حسن ع فرمود؛ آیه «و یا قوم استغفروا ربکم ثم توبو الیه یرسل السماء الیکم مدرارا و یزدکم قوة إلی قوتکم»  دلیل و مستند این حرف ماست.

وی در پایان، ضمن اشاره به توجه این امام بزرگوار به بحث شعر، عنوان کرد: در تاریخ آمده است یک اعرابی بدوی بیابان نشین، در مدینه به حضور امام مجتبی  رسیده و از علم عروض از آن امام بزرگوار سوال کرد؛ این اعرابی که بسیار مسلط به صناعت شعر و عروض بود، شعری خواند که بسیار سنگین بود و فکر می کرد با توجه این وزن سنگین موزون عروضی امام نمی تواند در پاسخ آن، شعری بگوید؛ اما امام حسن (ع)؛ بهتر از اعرابی شعری سرود و امام حسین (ع ) هم که در این مجلس حاضر بود؛ شعری بهتر از شعر آن اعرابی سرود که این ها نشان دهنده علم امام به تمام علوم است./872/پ202/ج