حیا، عاملی برای حفظ انسان از گناه است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، حجت الاسلام روح الله صادقی، کارشناس مسائل مذهبی، بعد از ظهر امروز در مسجد قمر بنی هاشم(ع) اصفهان، گفت: در زمان امام موسی کاظم(ع) می خواستند وجوهات را جمع آوری کنند و از نیشابور به نزد امام(ع) در عراق ببرند، مردم وجوهات خود را ارائه می کردند و در این میان برخی به سبب بیشتر بودن وجوهات خود بر دیگران فخر می فروختند و زیادی مال خود را دلیل بر زیادی ارادت خود به اهل بیت(ع) می دانستند.

وی ادامه داد: پیرزنی به نام «شطیطه» مبلغ بسیار کمی آورد و به علی نیشابوری داد تا نزد امام(ع) ببرد، اما مردم به سبب اندک بودن وجه پیرزن را مسخره و شماتت کردند، وقتی وجوهات به دست امام(ع) رسید، فرمودند تا همه وجوهات را به صاحبانش بازگردانند و فرمودند که اینها اشخاصی هستند که نسبت به امام بعد از من بی وفایی می کنند و کار را برای رضای خداوند انجام نمی دهند و فقط وجه آن پیرزن را قبول کردند و فرمودند که نماز قبر شطیطه را خودشان اقامه خواهند کرد، مهمترین عامل در پذیرش نذورات و خیرات انسانها نیت قربه الی الله است.

کارشناس مسائل مذهبی با اشاره به آیه «اَلَم یَعلَم بِاَنَّ اللهَ یَری» افزود: بهترین حیاها حیا نسبت به خداوند عالم است، اگر انسان خداوند را در همه جا حاضر و ناظر بداند آنگاه از گناه کردن حیا می کند، بسیاری از مردم حتی نسبت به کودکی که آنها را می بیند حیا می کنند و در پیش چشم کودک مرتکب عمل زشت نمی شوند، اما چون خداوند را ناظر نمی دانند، در این عالم مرتکب معصیت می شوند، متأسفانه بسیاری از مردم خداوند را تنها ستارالعیوب می دانند و از گناه در محضر خداوند شرم نمی کنند.

حیا، عمل و فضیلتی اختیاری است/ حیای امام علی در خرید پیراهن گرانتر برای قنبر، حیای کرامت است

حجت الاسلام صادقی بیان داشت: حیا نسبت به خون آقا اباعبدالله(ع) و حضرت زهرا(س) و خون شهدا از جمله حیاهای بسیار مثبت است که سبب می شود تا انسانها از آلودگیها دور شوند، در روایت است که حیا چیزی غیر از خوف و ترس و خجالت است، اینکه انسان از روی ترس از عملی دوری کند نشانه غیراختیاری بودن این دوری کردن است، اما حیا کردن اختیاری است.

وی اظهار داشت: همچنین حیا کردن همیشه بر اساس حفظ حدود و حریم احکام شرعی اسلام نیست، مثلاً مطابق حدود شرعی اسلام ما می توانیم با زیرشلواری داخل کوچه و خیابان برویم و پوشش اسلامی را هم رعایت کرده ایم، اما حیا می کنیم و با زیرشلواری به خیابان نمی رویم، امام صادق(ع) می فرماید یکی از انواع حیا، حیای ذنب است، انسان اگر حیا داشته باشد، خودبخود از بسیاری گناهان حفظ می شود.

کارشناس مسائل مذهبی ابراز داشت: امام حسن مجتبی(ع) غذا تناول می کردند و هر لقمه ای را میخوردند لقمه ای هم به سگی می دادند، ایراد گرفتند که این غذا برای خود شما هم کافی نیست چرا به سگ می دهید، امام(ع) فرمودند که من حیا می کنم نسبت به موجود زنده ای از مخلوقات خدا بی تفاوت باشم، کمک نکردن به مستحق، گناه نیست، اما برخی افراد حیا می کنند.

حجت الاسلام صادقی ابراز داشت: حیای کرامت نوع دیگر حیا است، امام علی(ع) به بازار رفتند و پیراهنی به 3 درهم برای خود و پیراهنی به ارزش 5 درهم برای غلام خود قنبر خریدند، قنبر اعتراض کرد، امام(ع) فرمودند «من حیا می کنم که خودم را نسبت به دیگری در مال دنیا برتری دهم»، این قبیل حیاها بالاتر از حیای معمولی اشخاص عادی و مخصوص اولیای خداست./202/869/ب1