آلسعود نه به مبدأ معتقد است و نه به معاد
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیتالله عبدالله جوادی آملی، روز سهشنبه در درس خارج تفسیر خود در مسجد اعظم در تفسیر آیات پایانی سوره مبارکه سوره قاف گفت: همانطور که مؤمن صیرورتش به اسما حق است و رحمت رحیمه حق است و کفار و مشرکین هم صیرورتشان به اسماء جلالی و انتقام حق است، همین که جهنم را میبیند به خداوند میگوید خدا فهمیدیم و بینا شدیم، او با تمام هویتش انتقام الهی را مییابد، مؤمنان به رحمت رحیمیه خداوند میرسند.
وی افزود: خیلی از اشخاص جوشن کبیر را میخوانند و مشکل شان حل نمیشود برای اینکه هزاران مفهوم توی ذهن شان است، غرض این است که آن مضطری که خداوند را میخواهند مفهوم را نمیخواند، بلکه نظر دارد به خود رحمت خداوند، گفتند قرآن را بخوانید، بخوانید، به کارهایتان عمل کنید، عمل میکنیم، اما به ما نگفتند که خدا را ببینید، چون امکان ندارد، اسمای ذاتی که عین ذاتی است را ببینید به ما نگفتند چون تکلیف محال است، به ما گفتند که فیض الهی را ببینید، ما باید به برهان عمل کنیم، ما به ذات حق راه نداریم، امام علی(ع) میفرماید اگر بخواهید او را وصف کنید او را محدود کردهاید و وثنیت قائل شدهاید به هر تقدیر آنجا جا برای مشاهده نیست.
مسر برجسته قرآن کریم درباره درجات بهشت و محدود بودن حد درک انسان، اظهار کرد: انسان اگر آن درجه والای بهشت را نمیطلبد خداوند میفرماید ما آن مرحله بالا را برای انسان ذخیره کردهایم، در بهشت یک سلسله اموری هست که میخواهند و یک سلسله اموری هست که انسان نمیخواهد، آنها را که نمیخواهند خدا برای انسان ذخیره کرده است و شاهدش آیه 14 سوره سجده است، این را پاداش نماز شب خوانده است، فرمود این پاداش را هم برای آنان آماده کردهایم.
وی درباره پرسشی درباره کیفیت تمثل فرشتگان برای حضرت ابراهیم(ع)، ابراز کرد: مهمانان حضرت ابراهیم(ع) به مقداری که مأموریت داشتتند، متمثل شدند، اینها متمثل شدند که مردم آن شهر این فرشتگان را ببینند، اما در حد خوردن نبود، آنها فقط میخواستند متمثل بشوند و قوم لوط نمیتوانستند آنان را ببینند و به آنان هم دسترسی نداشتند.
حضرت آیتالله جوادی آملی پس از پایان یافتن تفسیر سوره مبارکه قاف، به تفسیر سوره مبارکه ذاریات پرداخت و گفت: این سوره در مکه نازل شد و بخش قابل توجهیاش درباره توحید و نبوت و معاد است، خداوند سبحان به غیر خودش قسم میخورد اما غیر خدا حق ندارد به غیر خدا سوگند یاد کند، این ذاریات و این جاریات و این مقسمات مورد سوگند الهی هستند، آیا منظور از ذاریات آن بادهایی است که ذرات و دانههای گیاه را پراکنده میکنند یا در این بخش منظور فرشتگانی هستند که مسؤولیت تدبیر امر را بر عهده دارند، در اینجا دو قول وجود دارد.
وی با اشاره به آیه « إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ»، خاطرنشان کرد: اگر قرآن دست خود اهلبیت(ع) بود و به اذن آنان بود در طرز کتابت هم دستور میدادند که این «إنما» از هم جدا باشد و به صورت «إن ما» باشد، اگر بخواهیم اینها را جدا بنویسیم همین آلسعود که نه به مبدأ و نه به معاد معتقد است، اعتراض میکند که شما قرآن را تحریف کردهاید، لذا الان مسؤولان ما دست به عصا راه میروند، باید بین «إنما» و «إن ما»، فرق گذاشت، به این معنا است که آنچه که به مؤمنان وعده دادهایم درست است./914/پ202/ج