عفت در اعمال، انسان را از گناه دور می کند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، آیت الله سید ابوالحسن مهدوی، نماینده مردم استان اصفهان در مجلس خبرگان رهبری، شب گذشته در جلسه تفسیر صحیفه سجادیه، گفت: گاهی انسانها به صورت عمدی مرتکب گناه می شوند، یعنی با علم به گناه بودن معصیت و منع آن از سوی خداوند آن عمل را انجام می دهند، وقتی اتمام حجت با شخص گناه کننده صورت گرفته باشد دیگر خداوند معطل او نمی شود و این خود شخص است که خودش را از خداوند دور می کند.

نماینده مجلس خبرگان رهبری ادامه داد: گاهی هم انسانها در عبادت خداوند پرکار هستند اما دچار عجب می شوند، شخصی که نماز شب می خواند اما خیال می کند که این عبادات و نماز شبش از سوی خودش است، خداوند این شخص را یک شب به حال خود می گذارد تا به او بفهماند که از خودش هیچ چیز ندارد و باید از خداوند برای این نعمت نماز شب و توانایی اقامه آن تشکر کند، خداوند می گذارد تا نمازش فوت شود و توفیق آن را از دست می دهد.

وی افزود: باید همواره از خداوند به خاطر نعمتهای معنوی و توفیق گناه نکردن و انجام عبادات تشکر کنیم تا خداوند هم نعمت را بر ما افزون کند، خداوند در ظاهر شخص دچار عجب در عبادات را برای مدتی از عمل محروم می کند و برای نماز شب بیدار نمی شود، اما در فکرش چیزی اضافه شد و عالِم شد و نماز شب بعدی را عالمانه می خواند و می فهمد که آن عمل نیک مستقلاً مال خودش نبوده است.

آیت الله مهدوی اظهار داشت: خداوند گاهی بنده اش را یک شب از نماز محروم می کند تا عبادات بعدی او همراه با علم باشد، در این موارد نباید از خداوند شکایت کنیم که چرا بنده را از عبادت ظاهری محروم کرد، نماز حقیقی نمازی است که انسان را از منکرات باز دارد، گاهی افراد سالها است که نماز می خوانند اما هیچ لذتی از نماز خواندن نمی برند و پیش خود می گویند که باید این نماز آنها را از گناه باز می داشت، خداوند یک جایی کمی پرده را کنار می زند و روزنه ای از محبتش را در دل این افراد می اندازد.

استاد اخلاق حوزه علمیه توضیح داد: این افراد وقتی ذره ای از عشق خداوند در دلشان می افتد خیال می کنند که چه خبر است و همه عشق خداوند همین است و دیگر نمی خواهد لحظه ای از خداوند جدا شود و خیال می کند که به همه معرفت خداوند دست پیدا کرده است، در حالی که اینطور نیست و تنها چشمه ای از عشق خداوند را چشیده است و ظرفیتش در همین حد بوده است.

وی افزود: اگر انسان همین روزنه های کوچک از عشق خداوند را قدر بداند خداوند هم کم کم این روزنه ها را بیشتر می کند، در دعای عرفه امام حسین(ع) می خوانیم که «اِلهی حَقِّقنی بِحَقائِقِ اَهلِ القُرب وَ اسلُک بی مَسلَکَ اَهلِ الجَذب»، یعنی خدایا من را به آن حقیقت هایی که اهل قرب واقف به آنها بودند آگاه کن که اگر من آن حقایق را بفهمم دیگر تو را رها نمی کنم، وجود مقدس سیدالشهدا(ع) هم این حقیقت را درک کرده بودند که همه هستی خود را فدای دین خداوند کردند و به همراه خانواده خود برای اسلام قیام کردند و شهید شدند.

آیت الله مهدوی بیان داشت: امام حسین(ع) وقتی که می دانستند با حرکت و قیام خود شهید خواهند شد، باز هم حتی نمی فرمودند که من دوست دارم شهید بشوم، بلکه می فرمودند خداوند دوست دارد که مرا شهید ببیند و اراده خودش را مطرح نمی کرد، از شخصی پرسیدند که چه اراده کرده ای و در جواب گفت که به جایی رسیده ام که دیگر اراده نکنم و فهمیدم که رشد من در این است که با اختیار خودم اختیار خود را تحت اختیار خداوند بگذارم.

نماینده مجلس خبرگان اظهار داشت: اینکه با جبر اراده ام را تحت اراده خداوند بگذارم که ارزشی ندارد، باید آن وقت که اراده دارم، اراده نکنم، وقتی که می توانم با چشمم نگاه کنم، نگاه نکنم، عفت حالتی است که انسان می تواند گناه کند اما جلوی گناه خودش را می گیرد، امیرمؤمنان(ع) در نهج البلاغه برای عفت عبارت «قَدَرَ فَعَفَّ» را به کار برده اند، یعنی قدرت دارد ولی عفت به خرج می دهد.

وی در ادامه بیان داشت: گناه نکردن در روزهای اول خیلی سخت است اما شخص بعداً کم کم در سرازیری قرار می گیرد و لذت فراوانی از عفت خود می برد، انسان در اثر عفت به جایی می رسد که از گناه نفرت پیدا می کند و دیگر نیازی به آن نیست که بخواهد جلوی خودش را بگیرد، یعنی وقتی با گناه مواجه می شود مانند نجاستی که از آن نفرت دارد از آن گناه دور می شود.

آیت الله مهدوی ابراز داشت: در صحیفه سجادیه امام(ع) می فرمایند خدایا ما همان مضطرانی هستیم که وعده اجابتشان را دادی، خداوند هیچ گاه با بنده خود خلف وعده نمی کند، خداوند منزه از خلف وعده است، تخلف وعده مخصوص عاجز و فقیر و جاهل است، گاهی فردی چون نمی فهمد یا نمی تواند یا اینکه ندارد خلف وعده می کند، اما خداوند نه عاجز است، نه فقیر و نه جاهل، پس هرگز خلاف وعده خود عمل نمی کند./869/202/ب2