تسامح بهترین روش برای تغییر الگوهای رفتاری فرزندان است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین سید علیرضا تراشیون، استاد حوزه علمیه قم شامگاه امروز در آستان حضرت معصومه(س) با اشاره به اینکه روش های تربیتی زیادی برای تغییر الگوهای رفتاری فرزندان وجود دارد، گفت: تنبیه، محدودیت، از دست دادن امتیاز و مزایا، قهر کوتاه مدت، تنبیه بدنی و لفظی و تسامح از مهم ترین الگوهای ایجاد تغییر در رفتار فرزندان بوده که از سوی والدین مورد استفاده قرار می گیرد.

وی با تأکید بر اینکه تنبیه به صورت کلی چیز بدی نیست و یکی از روش های تربیتی است، افزود: آنچه در اسلام و در عرف اخلاقی مورد نکوهش بوده تنبیه لفظی و بدنی است، زیرا این نوع تنبیه زمینه ساز برجسته شدن نقاط ضعف در کودک شده و همین امر سبب می شود که کودک اعتماد به نفس خود را در اثر تنبیه از دست بدهد.

استاد حوزه علمیه قم تصریح کرد: تکرار اشتباه، عدم تبعیت از فرمان والدین، مقابله به مثل، ایجاد خصومت نسبت به والدین در ذهن فرزندان و افزایش فاصله میان فرزندان و والدین از دیگر پیامدهای تنبیه بدنی و لفظی در فرزندان بوده و باید دقت کرد که تنبیه لفظی عزت نفس کودک را به شدت خدشه دار می کند و والدین هرگز نباید از الفاظ پست برای مخاطب قرار دادن کودک استفاده کنند.

حجت الاسلام والمسلمین تراشیون با تأکید بر اینکه تنبیه لفظی و بدنی شاید در مورد کودک خردسال مؤثر باشد ولی در مورد نوجوانان مؤثر نیست، ادامه داد: رشد جسمی نوجوانان مانع از مؤثر بودن زور در تربیت آنها می شود.

وی با بیان اینکه والدین به جای تنبیه فرزندان باید با آنها با خونسردی و آرامش برخورد کنند، گفت: یکی از مؤثرترین روش ها برای تغییر الگوهای رفتاری کودکان و نوجوانان استفاده از روش تسامح یا نادیده گرفتن خطاها و اشتباه ها است.

استاد حوزه علمیه قم افزود: از آن جایی که به کاربردن این روش صبر و حوصله زیادی می خواهد والدین از به کاربردن این روش مؤثر دوری می کنند؛ در حالی که با این روش می توان الگوی رفتاری کودک را بدون بروز خشونت و خصومت تغییر داد.

حجت الاسلام والمسلمین تراشیون تصریح کرد: البته استفاده از این روش در تمامی رفتارها مفید نیست و نمی توان در مقابله با رفتارهای کودک و نوجوان که زمینه ساز اختلا و مختل کردن کار دیگران شده یا به دیگران آسیب وارد می کند با تسامح برخورد کرد.

وی یادآور شد: در استفاده از روش تسامح والدین به جای توجه به رفتار کودک و نوجوان، رفتار او را نادیده گرفته و به او بی توجهی می کنند و این بی توجهی به شکلی ادامه پیدا می کند تا کودک و نوجوان متوجه رفتار خطای خود شده و از آن دوری کند؛ زیرا کودک و نوجوان متوجه می شود که با تکرار خطا با بی مهری والدین که برایش رنج آور است مواجه خواهد شد بنابراین اشتباه خود را ترک کرده و رفتارش را تغییر می دهد./837/202/ب3