پرش به سمت اهداف بر زمین مانده با «انقلاب سوم»
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از صبح نو، نگاهی به سیبل اهداف انقلاب اسلامی نشان می‌دهد بسیاری از وعده‌های انقلابیون محقق شده است اما همچنان نقاطی وجود دارد که یا با اسلحه اراده و عمل مسؤولان و مردم به سوی آن شلیک نشده یا به خطا رفته است. تغییر نظام مستبد و موروثی سیاسی با پیشینه تاریخی 2500 ساله و فرهنگ شاهنشاهی و دست‌یابی به نظامی مبتنی بر آرای عموم مردم، بزرگ‌ترین دستاورد انقلاب اسلامی بود. از سویی این تغییر که انتظار می‌رفت در حوزه‌های دیگری نظیر اقتصاد و فرهنگ آثار انقلاب را نشان دهد، در همان حوزه سیاست داخلی و خارجی متوقف ماند.
البته این بدان معنا نیست که هیچ تغییری در حوزه اقتصادی و سیاسی رخ نداده است بلکه منظور دست‌یابی به پیشرفت‌هایی است که با حفظ نظامات اقتصادی و فرهنگی سابق حاصل شده است. اگر در ساختار سیاسی کشور زلزله ماهوی رخ داد و ساختار قبلی را با خاک یکسان کرد این اتفاق از نظر ساختاری در حوزه اقتصاد و فرهنگ در حد تکانه‌هایی بیش نبود. در واقع انقلاب اسلامی سیاسی رخ داد اما انقلاب اسلامی اقتصادی، فرهنگی و علمی عملاً رخ نداده است.
در حوزه اقتصاد، هنوز بسیاری از قوانین دهه 30 در حال اجراست، وابستگی به نفت افزایش یافته است، ساختار بودجه ریزی و اداره دولت هاکمابیش همانی است که در حکومت سابق بوده است، دولت‌ها به سیاق رژیم طاغوت روز به روز فربه‌تر می‌شوند، نگاه مردم در پیشرفت اقتصادی همچنان به دستان دولت‌هاست، نظام بانکداری شاید از نظر شکلی اصول اسلامی را مراعات می‌کند اما آن چیزی که اسلام در حوزه پولی توصیه کرده است بر خلاف آن عمل می‌شود و... در حوزه مسائل فرهنگی و اجتماعی به رغم اینکه در بخشی از اقشار جامعه پایبندی به فرهنگ اسلامی و ایرانی نمره مطلوبی می‌گیرد اما در بخشی دیگر، نفوذ فرهنگ بیگانه به وضوح قابل مشاهده است و روز به روز هم به عمق و گستره آن در جامعه افزوده می‌شود.
تغییر سبک زندگی به نسبت 40 سال قبل پا به پای پیشرفت تکنولوژی، تضعیف شدن پایگاه‌های سنتی اجتماعی نظیر مساجد و افزایش محسوس آسیب‌های اجتماعی نظیر اعتیاد، طلاق و حاشیه نشینی، نشانه‌هایی است مبنی بر اینکه حرکت‌های انقلابی و جهادی سال‌های اولیه انقلاب و پس از آن، آن‌گونه که باید و شاید منجر به تحول فرهنگی و اجتماعی در جهت اهداف اسلامی و ملی نشده است. احساس وجود عدالت نیز به شکل محسوسی تضعیف شده و افزایش تعداد و ارقام مفاسد اقتصادی و نیز شکاف طبقاتی و درآمدی نشانگر خوبی برای فهم آن است.
نظارت و مجازات نیز به رغم اینکه وجود دارد اما نتوانسته است در عموم افراد جامعه احساس وجود عدالت را تقویت کند. همه اینها گویای آن است که کشور نیازمند «انقلاب سوم» است. پس از «انقلاب اول» در 22 بهمن 57 با فروپاشی رژیم و «انقلاب دوم» در 13 آبان 58 با تسخیر لانه جاسوسی آمریکا، اکنون نوبت به «انقلاب سوم» رسیده است و حتی دیر هم شده است، انقلابی که باید در آن ساختارهای باقی مانده از رژیم سابق مبتنی بر تفکر لیبرالیستی و غربگرا متحول شده و ساختار بومی اسلامی ـ ایرانی در حوزه‌های اقتصاد و فرهنگ بنا شود، اتفاقی که پیش از این در ساختار نظامی کشور رخ داد و بن‌بست رکود و شکست پی در پی در دفاع مقدس و در فاصله شهریور 59 تا خرداد 60 را از میان برداشت و ایران اسلامی را به قدرت نظامی بزرگ منطقه‌ای و جهانی تبدیل کرد.
الگو برداری از مدل بومی سازی در ساختار نظامی کشور و عمل به آن می‌تواند انقلاب سومی را در کشور رقم بزند که سرعت تحولات و پیشرفت در آن فوق تصور خواهد بود./1325//102/خ