امام علی مصداق اذن واعیه هستند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام رضا محمدی، کارشناس معارفی آستان مقدس حضرت معصومه(س) عصر امروز در شبستان نجمه خاتون سلام الله علیها با اشاره به نامه 70 امام علی(ع) در نهج البلاغه گفت: این نامه را امام علی(ع) پس از فرار عده ای از مدینه و پیوستن به سپاه معاویه به سهل بن حنیف انصاری نوشته است.

وی افزود: امام علی(ع) در این نامه به سهل بن حنیف انصاری می فرمایند که «پس از ياد خدا و درود به من خبر رسيده كه گروهى از مردم مدينه به سوى معاويه گريختند، مبادا براى از دست دادن آنان، و قطع شدن كمك و ياريشان افسوس بخورى كه اين فرار براى گمراهى ‏شان، و نجات تو از رنج آنان كافى است، آنان از حق و هدايت گريختند، و به سوى كور دلى و جهالت شتافتند؛ آنان دنياپرستانى هستند كه به آن روى آوردند، و شتابان در پى آن روانند. عدالت را شناختند و ديدند و شنيدند و به خاطر سپردند، و دانستند كه همه مردم در نزد ما، در حق يكسانند، پس به سوى انحصار طلبى گريختند، دور باشند از رحمت حق، و لعنت بر آنان باد. سوگند به خدا آنان از ستم نگريختند، و به عدالت نپيوستند، همانا آرزومنديم تا در اين جريان، خدا سختى‏ ها را بر ما آسان، و مشكلات را هموار فرمايد. ان شاء اللّه، با درود خدا».

کارشناس معارفی آستان مقدس حضرت معصومه(س) تصریح کرد: در این نامه امام علی(ع) به واژه «وعی» اشاره می کنند و منظور از وعی شنیدن و فهم کامل یک موضوع است و امام علی(ع) در اینجا می فرمایند که آنها حق را به طور کامل شنیدند و شناختند ولی آن را نپذیرند چون به دنبال انحصار طلبی و دنیا گرایی بودند بنابراین نباید نگران فرار آنها و کم شدن آنها از سپاه خود باشی.

حجت الاسلام محمدی اظهار کرد: در روایت های زیادی از کلمه وعی استفاده شده و یکی از این روایت ها به امام علی(ع) اختصاص دارد که در آن بیان شده که امام علی(ع) اذن واعیه هستند یعنی امام علی(ع) کلام وحی را از پیامبر(ص) دریافت کرده و به وطور کامل آن را می فهمیدند و ظرفیت فهم وحی را داشتند و آن را حفظ می کردند؛ در حالی که دیگران یا ظرفیت فهم کلام وحی را نداشتند و یا آن را نگه نمی داشتند و در این نامه نیز مقصود از وعی این است که کسانی که از مدینه فرار کردند به طور کامل حق را شناختند و یا ظرفیت شناخت حق را داشتند ولی از آن جایی که دنیا گرا بودند حق را نادیده گرفتند.

وی یادآور شد: امام علی(ع) در این نامه همچنین می فرمایند که مردم از نظر حقانیت در نزد ما مساوی هستند و عرب و یا عجم بودن و یا نژاد و رنگ در حقانیت و کم یا زیاد بودن آن هیچ اثری ندارد./968/پ203/ی