زنگ حساب

به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از صبح نو، دولت یازدهم با انبوهی از «وعده‌ها» توانست با رأی حداقلی به پیروزی برسد و چهارسال تمام فرصت داشت تا دعواهای سیاسی را کنار نهاده و جانانه به مردم خدمت کند، اما متاسفانه به‌جای آنکه وقت و انرژ‌ی آقای روحانی برای پیگیری معضلات اقتصادی و کاهش بیکاری و رونق تولید صرف شود، بخش اعظمی از این «فرصت» به سخنرانی و کنایه‌پراکنی به منتقدان و در یک کلام به‌جای عمل به حرف گذشت.

حالا با فرارسیدن موعد انتخابات و مناظرات انتخاباتی، بالاخره بعد از چهارسال فرصتی پیش آمده تا از آنچه تاکنون دولت بر سر ملت آورده سوالاتی شود. آقای روحانی برای سرپا ماندن در مناظرات به یک یار کمکی نیاز داشت و به تنهایی توان ارائه اطلاعات و آمار دقیق را نداشت، از این‌رو معاون اولش نیز راهی آوردگاه انتخابات شد! در گام نخست سعی کردند فشار بیاورند تا مناظرات را به‌صورت ضبط شده پخش کنند و آنچه «تهمت» خوانده شد را حذف و سانسور کنند! چه اینکه طبیعی است آقای روحانی که وعده 100روزه‌اش را از یاد برده، اکثر انتقادات به رفتار و دولتش را هم قطعاً تهمت بداند.

پروژه مناظره_ضبطی هم جواب نداد و مردم خواهان مناظره واقعی بودند.
دولتی‌ها به هر دری می‌زنند تا از روبه‌رو شدن با منتقدان در یک فضای عادلانه پرهیز کنند، آقای رییس جمهور عادت کرده که هفتاد دقیقه پشت تریبون برود و با هزار نیش و کنایه منتقدانش را بنوازد و فضای کشور را هم همچون همان محله‌ مرفهی که احتمالاً در آن زندگی می‌کند بانشاط و آرام نشان دهد و عده‌ای هم برای او «کف» بزنند و مردم هم در «کف» کوچه و بازار، در این رکود طاقت‌فرسا به‌دنبال لقمه‌نانی باشند! لقمه‌نانی که به برکت قراردادهای میلیاردی با شرکت‌های اروپایی، این روزها در سفره کارخانه‌داران فرانسوی به‌وفور یافت می‌شود!

آقای روحانی چه بخواهد و چه نخواهد باید به استودیوی مناظره بیاید، روحانی باید بداند که امسال نه سال ۹۳ است، نه سال ۹۴ است و نه سال ۹۵! بلکه امسال سال ۹۶ است!/۱۳۲۵//۱۰۲/خ