تجربه پنجم ژوئن ۱۹۶۷ و ۲۰۱۷
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از روزنامه «جوان»، هادی محمدی در این روزنامه نوشت:
50 سال قبل ارتش صهیونیستی که از حمایت قدرت‌های غربی برخوردار بود، اشغال کامل فلسطین را از مناطق موسوم به 1948 آغاز کرد و به جز قدس شریف و اراضی 1967، بخش‌هایی از جولان و سینای مصر را نیز به اشغال خود درآورد. کشورهای عربی که باید به اشغالگری نظامی رژیم صهیونیستی پایان دهند، دعوت به مذاکره شده و حاصل آن کمپ دیوید در 17 سپتامبر 1978 میلادی و روندهای سازش مادرید و اسلو و وادی عربه شد که ماهیت و نتیجه این مذاکرات و سازش‌ها نیز «تقریباً هیچ» بود و شرایط و موفقیت صهیونیست‌ها را مستحکم کرد و دست‌های خالی برای طرف‌های فلسطینی و عربی را به جای گذاشت.
50سال پس از این تراژدی بین‌المللی که همه قواعد و قوانین بین‌المللی را به سخره گرفت، امروز سازمان‌های عربی برای دوستی و همکاری راهبردی با دولت غاصب صهیونیستی مسابقه گذاشته‌اند و این در حالی است که صحرای سینا که براساس کمپ دیوید به مصر بازگردانده شد، به کمربند امنیتی اسرائیل از طریق جریان‌های تکفیری تبدیل شده و جولان هنوز در اشغال است و کرانه باختری رود اردن و قدس در چنگال خونریز صهیونیست‌ها در رنج است. تنها غزه از سیطره نظامی صهیونیست‌ها آزاد شده که آن هم به برکت «مقاومت» بوده ولی شبکه آشکار و پنهان همکاری اسرائیلی و عربی، غزه را مانند یک زندان بزرگ بشری در محاصله و تحریم قرار داده است. 50 سال پس از اشغال کامل فلسطین و اراضی کشورهای عربی که هنوز در اشغال هستند، مقاومت فلسطینی، از سوی کشورهای عربی و به ریاست وهابی‌های سعودی، تروریسم خوانده می‌شود تا مقدمات قربانی کردن فلسطین مهیا شود. 50 سال پس از اشغالگری اسرائیلی، وقتی قتل فلسطینی‌ها در خیابان‌های تل‌آویو و در جلوی چشم جهان از سوی صهیونیست‌ها اجرا می‌شود، وزیر خارجه مصر می‌گوید، اسرائیل برای امنیت خود تلاش می‌کند!
50 سال پس از اشغالگری اسرائیل، تمامی کسانی که سازش را پذیرفته بودند، تنها کشور باقیمانده از محور پایداری که در کنار مقاومت منطقه‌ای است مجازات می‌کنند و جایزه جدا شدن از ایران و مقاومت منطقه‌ای را رهایی از تروریسم تکفیری گذاشته‌اند. 50 سال پس از اشغالگری صهیونیست‌ها، کشورهای سازشگر عربی، طرح‌های صلح و سازش را کنار گذاشته و با تمام ایدئولوژی به میدان آمده‌اند تا مقاومت را به عنوان «کفر قریب» قربانی کنند و نگرانی‌های «کفر بعید» را التیام بخشند.
این تجربه 50ساله به ما می‌گوید که اندیشه سازش ابتدا با مصلحت‌اندیشی آغاز ولی به سرعت به پیاده‌‌نظام دشمن تبدیل می‌شود و نه تنها منافع ملی، قومی و اسلامی اهمیت خود را از دست خواهند داد بلکه پرچم «دوست‌هراسی و دشمن‌پرستی» را بلند خواهند کرد. این نشانه‌هایی که امروز و پس از 38 سال از انقلاب اسلامی از برخی دیده یا شنیده می‌شود، در بلوغ 50سالگی همانند خیانت علنی کشورهای عربی به فلسطین و قدس مقدس و شریف و خدمت به صهیونیست‌ها خواهد بود. وقتی دانشجویان را به دلیل انتقاد از سند 2030 زندانی می‌کنند، این یعنی آغاز راه و ضرورت اجرای «آتش به اختیار.»/۱۳۲۵//۱۰۲/خ