اعتصام به حبل‌الله انسان را از چاه ظلمانی منیّت به نور رهنمون می کند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در خراسان شمالی، حجت‌الاسلام والمسلمین ابوالقاسم یعقوبی، نماینده ولی فقیه در استان خراسان شمالی و امام جمعه بجنورد، امروز در جلسه تفسیر قرآن کریم با بیان اینکه بندگی یعنی دعوت به تعالی، اظهار کرد: بنای حرکت انبیاء بر تعالی و بالندگی انسان و رهایی او از پستی و مذلّت شکل گرفته است؛ از این رو واژه «تعال» در جایی به کار می‌رود که کسی در پایین است و می‌خواهند او را بالا بکشند و بالا ببرند تا از حضیض ظلمت و ذلت به اوج نور و عزت راه یابد.
وی با بیان اینکه بالا رفتن و بالا آمدن نردبان و ریسمان می‌خواهد که هر دو مورد در کلام وحی و زبان پیشوایان معصوم به کار رفته است، ادامه داد: قرآن می‌فرماید: «وَاعْتَصِمُوا بِحبل‌الله جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا»؛ چراکه قرآن کریم و دین مبین اسلام حبل مقدسی است که یک سوی آن در دسترس ما قرار دارد و سوی دیگر آن نزد خداوند.
حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی تصریح کرد: دستور اعتصام به حبل‌الله برای آن است که ما را از چاه منیّت که ظلمانی است به نور خارج کنند، «اللَّهُ وَلِی الَّذِینَ آمَنُوا یخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ».
رییس شورای استانی حوزه‌های علمیه خراسان شمالی خاطرنشان کرد: همچنین آیه شریفه «قُلْ تَعَالَوْا أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّکمْ عَلَیکمْ» برای رسیدن به بلندای بام انسانیت نردبان دین را پیشنهاد می‌کند تا ما را از ورطه سقوط به وادی نور و صعود فراخواند.
وی افزود: روشن است آنکه گرفتار «اخلاد الی الأرض» شده توان و قابلیت قدم نهادن بر این نردبان و صعود و عروج سوی تعالی و تکامل را نخواهد داشت؛ مانند بلعم باعورا که خداوند می‌فرماید: «وَلَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بِهَا وَلَکنَّهُ أَخْلَدَ إِلَی الْأَرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَاهُ»؛ اگر می‌خواستیم او را رفعت می‌دادیم و لکن او گرفتار دنیا و هواهای نفسانی شد و روشن است آنکه زمینی شد آسمانی نخواهد شد.
حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی اضافه کرد: امام جواد(ع) نردبان بندگی برای رسیدن به عزت و عظمت و تقوی و تعالی را این‌گونه ترسیم می‌فرماید «الثقه بالله ثمن لکل غال و سُلم الی کل عال»؛ بندگی و دلدادگی به خدا سرمایه خرید هر جنس گران‌قیمت و نردبان رسیدن به هر نقطه متعالی است.
رییس شورای فرهنگ عمومی استان خراسان شمالی گفت: امام علی(ع) هم رابطه بندگی و تقوا را در سخنان خود در بدرقه اباذر به ربذه به گونه ای گویا و کامل مطرح و اظهار کرده است «یا اباذر وَ لَوْ اَنَّ السَّمواتِ وَ الاْرَضینَ کانَتا عَلی عَبْد رَتْقاً ثُمَّ اتَّقَی اللّهَ لَجَعَلَ اللّهُ لَهُ مِنْهُما مَخْرَجاً»؛ ای اباذر! اگر آسمان و زمین درهای خود را بر روی بنده‌ای ببندند و او از خدا بترسد و تقوا پیشه کند خداوند راه نجاتی از میان آن دو برای او خواهد گشود./9314/۲۰۲/ب2