با تقطیع کنندگان و انتشاردهندگان سخنان مونتاژ شده رحیم پور ازغدی برخورد قانونی کنید
به گزارش خبرگزاری رسا، در پی انتشار سخنان تقطیع شده استاد رحیم پور ازغدی در جمع اساتید دانشگاه، گروهی از تشکل‌های دانشجویی با تنظیم شکایت از روزنامه دولتی ایران و پایگاه های خبری" انتخاب" و... همچنین تعقیب قضایی شخص مونتاژگر، از دادستان تهران درخواست کردند با افراد و رسانه‌هایی که اقدام به تحریف و انتشار آن کردند، برخورد قانونی داشته باشد.
در متن شکایت تشکل های دانشجویی آمده است: از روز گذشته، روزنامه ایران و چند سایت جناحی و مرتبط با هم چون انتخاب، اصلاحات، روحانی‌مدیا، خبرآنلاین، تدبیر ۲۴، خرداد نیوز، عصر ایران، رویداد ۲۴ و ...که برخی قبلاً هم درجعل و مونتاژ مطالب و نشر اکاذیب، سابقه داشته‌اند، اقدام به نشرصوتی مونتاژ شده ازجناب آقای رحیم پور ازغدی و عباراتی از ایشان کرده‌اند که تقطیع شده و سپس باحذف کلمات و جملاتی دوباره بهم چسبانده شده‌اند؛ جملاتی ازمیانه حذف و معنای عبارات، تحریف‌شده و براساس آن، اشخاصی را مأمور مقاله‌نویسی و لجن‌پراکنی نموده‌اند. قبلاً نیز چنین رفتاری در ماجرای دهه محسنیه ، اهانت به زنانی که نمی‌خواهند باردار شوند، شیعه قالتاق و جاسوس آمریکا خواندن همه مسوولین از قول ایشان و مواردی اینچنینی صورت داده‌اند که برخوردی با آن صورت نگرفت اما این بار، پیگیری قضایی خواهد شد.
******
متن جعلی و دستکاری شده‌ای که این کانال‌ها و رسانه‌های وابسته به دولت به نقل از رحیم‌پور ازغدی انتشار داده‌اند، چنین است:
«یعنی اگر یک رئیس‌جمهوری بیاید تمام ملت بهش رأی بدهند می‌خواهد احمدی‌نژاد باشد، خاتمی باشد، روحانی باشد، من تشخیص بدهم این کارش غلط است والله توی رویش می‌ایستم و هرطور تشخیص بدهم حرف می‌زنم. ذره‌ای از هیچ کدام از رؤسای رئیس جمهورها، ذره‌ای باک ندارم و هیچ کدام‌شان را هم از خودم فهمیده‌تر نمی‌دانم.
ما به کسی بدهکار نیستیم. اصلاً کی می‌خواهد رئیس جمهور بشود کی نشود بنده خودم را کوچک‌تر از این‌ها نمی‌دانم از نظر شأن علمی و این‌ها، کن من بخواهم کار کنم که یک زیدی یا عمری بخواهد بیاید رئیس جمهور بشود یا برود رئیس جمهور بشود. من کار خودم را از همه این‌ها مهم‌تر می‌دانم. برای من به اندازه پشیزی فرق نمی‌کند که چه کسی رئیس جمهور بشود! هرکی باشد جلویش می‌ایستم؛ یعنی در این 4 سال آینده وظیفه‌ام ایستادن جلوی روحانی است.»
******
حال آنکه متن سخنان ایشان در پایان یک جلسه دو ساعت و اندی در جمع اساتید و در پاسخ به یکی از حضار که آیا اعتراض به تصویب ۲۰۳۰ در دولت روحانی در سال گذشته و بدون اطلاع نهادهای مسئول، یک موضع انتخاباتی بوده؟ ادا شده و متن واقعی، چنین بوده است:
یکی از حضار: بحث من بحث دیگری است. بحث من این است که من می‌گویم مستقیماً شخص شما، من و شما کوتاهی کردیم، باید می‌گفتید شما کوتاهی کردید، مجلس کوتاهی دیگر.
استاد رحیم‌پور: نه دیگر، به ما نگفتند، دارم می‌گویم که نگفتند. باید قبلش باید بگویی که آقا ما می‌خواهیم یک چنین تعهد جهانی بدهیم. ما طبق این تعهد نظام آموزش و پرورش‌مان زیرورو می‌شود. این را اول باید بررسی کنیم. قانون اساسی می‌گوید هیچ تعهد جهانی که خلاف قانون اساسی باشد اصلاً تصویب آن ممنوع است. چرا رفتند تصویب کردند؟
سؤال این است! قانون اساسی یک اصل دارد طبق این اصل، حق هیچ نوع تعهد بین‌المللی – دقت می‌کنید- الزام‌آور در هیچ موردی ندارد الّا این که قانون اساسی است. باید در مجلس تصویب بشود. حالا این که این اشکال به
رئیس مجلس مربوط است یک بحث دیگری است.
یکی از حضار: خب آقای لاریجانی احتمالاً نفهمیده. من می‌گویم شاید خود آن آقایی که رفته این قانون را آنجا پذیرفته او هم نفهمیده!
استاد رحیم‌پور: بله؛ حتماً نفهمیده. اصلاً من عقیده‌ام همین است. من اتفاقاً شخصاً عقیده‌ام این است که اکثر این آقایون دولتی که رفتند عقیده‌ام این است که این‌ها نفهمیدند. چنان که من عرض کردم- خوش‌بینانه‌اش همین است – من در صحبت‌هایم هیچ وقت نگفتم که این‌ها خائن هستند و طرفدار همجنس‌بازی‌اند و جاسوس‌اند و؛ ما این‌ها را نگفتیم که الآن من این‌جا یک چنین حرفی را نزدم. من دارم چی می‌گویم؟ بحث من این است که تعهد بین‌المللی دادن بدون بررسی آن با قانون اساسی خلاف است.
بله شما می‌گویید همه موارد را باید بروند... بله قانون اساسی می‌گوید همه موارد را باید بدهند؛ تمام مواردی که تعهد خارجی است باید بیاورند هیچ دولتی حق ندارد مستقلاً خودش برود و تعهد امضاء کند.سؤال دوم این است که آیا این‌ها عمداً این کارها را کردند به قصد خیانت کردند؟ یا نه ناآگاهانه کردند؟
وجه حملش بر صحت این است که خودشان هم متوجه نشدند. اتفاقاً من هم در شورا و هم در صحبت‌هایم همین را. گفتم. من سریعاً گفتم که دوستان ما چند ماه قبل از انتخابات مطرح کردم؛ منعکس نمی‌شد؛ کسی جواب نمی‌داد.
حالا که دیگر انتخابات تمام شده؛ حالا که دیگر بحث انتخاباتی نیست؛ یک مسئله مهم ملی است؛ بنده در هیچ صحبتی من نگفتم که این‌ها خائن بودند؛ جاسوس بودند، یا فلان. حتی در شورا هم گفتم، هم وزیر امور خارجه و هم وزیر آموزش و پرورش، هم شما، هم آقای روحانی که همیشه مسئول امنیت کشور بوده ایشان، اصلاً کل تصمیمات امنیتی جمهوری اسلامی با امضاء آقای روحانی بوده در دو دهه گذشته! این‌ها هرچه بوده خودتان کردید.
این‌ها بحث‌هایی است که غیر انتخاباتی است ولی هر وقت مطرح کنیم می‌گویند انتخاباتی است! چنان که بنده در زمان آقای احمدی‌نژاد اگر بحث سیاسی بود، بنده چرا آن زمان درگیر بشوم، من زمان آقای احمدی‌نژاد از شورای عالی انقلاب فرهنگی استعفا دادم! برای این که با روش مدیریتی در شورا موافق نبودم. من زمان روحانی استعفا ندادم. من زمان احمدی‌نژاد استعفا بودم. بحث بنده، سیاسی و جناحی نبوده، من با آقای احمدی‌نژاد چند بار در شورا درگیر شدم.
بعد هم آمدم بیرون استعفا دادم. بعد هم رهبری تشخیص دادند و دوباره باید باشیم ما به وظیفه‌مان عمل می‌کنیم و الّا بنده به مکانیزم تصمیم‌گیری در شورا موافقت‌ها و مخالفت‌ها، انتقاد دارم به بعضی از اعضای شورا، هم هیچ وقت در هیچ موضوعی هیچ موضعی نگرفته اند.
برای این که با هیچ کس درگیر نشوند خب من با این نوع تیپ ها مخالفم. روحانی بین‌شان هست، دانشگاهی بین‌شان هست، چپ بین‌شان هست، راست بین‌شان هست، گفتم آقا بحث چپ و راست و سیاسی نیست، دین است، مسئولیت کشور است. سرنوشت ملت است.
ما را این‌جا گذاشتند سر گردنة فرهنگی- آموزشی، گردنة احد، این‌جا مسئولیت ما حفظ این‌هاست، ملت به اعتماد ما خانواده‌هایشان را می‌فرستند مدرسه و دانشگاه و پای تلویزیون و این‌ها. به بنده هرچه بچسبد بحث‌های انتخاباتی سیاسی نمی‌چسبد! من هیچ وقت در این بحث‌ها نبودم و در زمان هر دولتی که آمده من همیشه منتقد بودم.
برخلاف بعضی از دوستان ما که هر دولتی که می‌آید طرفدارش حرف می‌زنند! ما آدم‌هایی داریم در شورا که زمان آقای خاتمی، خاتمی‌چی بودند! بعد احمدی‌نژاد آمده احمدی‌نژادچی شدند! به خاتمی متلک می‌گفتند. بعد روحانی آمده یکسره به احمدی‌نژاد متلک می‌گویند! یک بار به یکی از این‌ها گفتم که شما نمی‌شود برعکس عمل کنید؟! هرکی می‌آید سر کار، اشکالات خودش را به خودش توی چشمش نگاه کنی بگویی؟ بعد وقتی که او رفت باز بهش متلک نگویی؟ خب بعضی‌ها این‌طوری هستند و توضیح هم دارند!
بنده اصلاً برایم هیچ دولت و هیچ رئیس جمهوری ذره‌ای اهمیت ندارد. اویی که مهم است خون 300 هزار شهید است و حرکت و نهضت انقلابی امام است. هیچ چیز دیگری اهمیت ندارد؛ یعنی اگر یک رئیس جمهوری بیاید و تمام ملت به او رأی بدهند می‌خواهد احمدی‌نژاد باشد، خاتمی باشد، روحانی باشد، تشخیص بدهم این کارش غلط است والله توی رویش می‌ایستم و هرطور تشخیص بدهم حرف می‌زنم. برای چی؟ برای این که – بقیه را من نمی‌دانم- برای این که بنده دنبال هیچ دکانی نیستم، هیچ مسئولیت حکومتی نداشتم و نخواهم داشت. فقط در شوراست آنجا باید به وظیفه‌ام عمل کنم.
ذره‌ای از هیچ کدام از رؤسای رئیس جمهورها، ذره‌ای باکی ندارم و هیچ کدام‌شان را هم از خودم فهمیده‌تر نمی‌دانم. برای این که با همه این‌ها من بحث کردم در مسائل مختلف، همه‌شان را من دیدم مایه‌شان تا چه اندازه است! ما به کسی بدهکار نیستیم. اصلاً کی می‌خواهد رئیس جمهور بشود کی نشود که من بخواهم کار کنم که یک زیدی یا عمری بیاید برود رئیس جمهور بشود و برود رئیس جمهور بشود. من کار خودم را از همه مهم‌تر می‌دانم. لذا به من این حرف‌ها نمی‌چسبد که آقا شما برای این که سیاست... برای این که انتخابات...
برای من به اندازه پشیزی فرق نمی‌کند که چه کسی رئیس جمهور بشود! هرکی باشد جلویش می‌ایستم؛ یعنی در این 4 سال آینده وظیفه‌ام ایستادن جلوی روحانی است. زمان احمدی‌نژاد وظیفه‌ام این بود که جلوی احمدی‌نژاد بایستم و می‌ایستادم. زمان خاتمی هم همین‌طور. هر جا احساس کنیم که خلاف قانون اساسی و خلاف ارزش‌های امام و انقلاب می‌روند من اصلاً کار ندارم که چه کسی است، جلویش می‌ایستم.
آقای احمدی‌نژاد که بیشترین رأی تاریخ جمهوری اسلامی را آورده، از اول انقلاب تا الآن هیچ رئیس جمهوری به اندازه احمدی‌نژاد رأی نیاورده است، 25 میلیون رأی، معلوم نیست کسی دیگر هم بیاورد. خب الآن با این که 7- 8 میلیون رأی‌دهنده هم زیاد شد باز هم کمتر از او رأی آورد! ولی فرقی نمی‌کرد. آقای روحانی 51 درصد و این دفعه 57 درصد رأی آورد، احمدی‌نژاد آنقدر رأی آورد.
از نظر ما فرقی نمی‌کند. ما به رأیشان نگاه نمی‌کنیم ما به کارشان نگاه می‌کنیم. لذا این که شما دم انتخابات سیاسی بوده و این‌ها، ما قبل از انتخابات هم گفتیم پخش نکردند. این‌ها سانسور می‌کنند. جالب است سایت‌های این‌طرفی به نفع خودشان سانسور می‌کنند و سایت‌های آن‌طرفی هم به نفع خودشان سانسور می‌کنند. حرفی که خودت می‌زنی تقریباً در هیچ سایت و خبرگزاری‌ای نمی‌آورند، این هم یکی از بیماری‌های رسانه‌ای عصر ماست./۹۱۷/۱۰۲/ص