دولت دوازدهم؛ شعار یا عمل؟!
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از کیهان، محمدحسین محترم طی یادداشتی در این روزنامه نوشت: هفته گذشته شانزده وزیر دولت دوازدهم به سلامتی از مجلس دهم رای اعتماد گرفتند. اما روش دفاع از وزرا در صحن علنی مجلس در این دوره موجب شکل گرفتن این گزاره در ذهن ملت و افکارعمومی شد که رئیس‌جمهور و وزرا بدون ارائه یک برنامه مدون و بدون توجه به واقعیتها و آمار و ارقام رسمی و با فضاسازی روانی و رسانه‌ای همانند تبلیغات زمان انتخابات ادعای حل مشکلات اقتصادی کشور در چهار سال آینده را داشتند و برای کسب رای اعتماد با سخنان و وعده‌های شعاری فضای مجلس را تحت‌تاثیر قرار‌دادند.این در حالی است که:
1- رئیس‌جمهور باز برای حل مشکلات اقتصادی کشور نگاه به بیرون و ادعای جذب سرمایه‌گذاری خارجی داشت. اما برخلاف اظهارات آقای روحانی، گزارش آنکتاد (کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل) که مرجع رسمی اعلام آمار جذب سرمایه خارجی در دنیا است، نشان میدهد میزان جذب منابع خارجی ایران در سال 95، منفی و به یک دهم میزان مصوب کاهش یافته است.
یعنی دولت یازدهم یک‌سال بعد از اجرای برجام و در اوج رفت و آمدهای هیئت‌های سیاسی - تجاری غربی‌ها به تهران، از ده میلیارد و 400 میلیون دلار مصوب برای جذب سرمایه‌های خارجی در سال 95، فقط یک میلیارد دلار (10 درصد) جذب کرده در حالی که براساس آمار همین سازمان بین‌المللی دولت دهم در اوج تحریم‌ها در سال‌های90 و91 بیش از 93 تا 95 درصد میزان مصوب را جذب کرده است. آمار رسمی گمرک کشور نیز نشان میدهد حجم تجارت خارجی کشور در دولت یازدهم نسبت به دولت دهم 20 درصد یعنی بیش از هیجده و دو دهم میلیارد دلار کاهش داشته است.
خبرگزاری رویترز نیز در گزارشی اعلام کرد از بیش از 12 موافقتنامه نفت و گاز امضاء شده با تهران، هنوز هیچ‌کدام به علت برطرف نشدن تحریم‌ها وارد سرمایه‌گذاری خارجی نشده است. رئیس بخش اکتشافات و تولید شرکت نفتی توتال هم در نشست مجمع نفت و گاز اتحادیه اروپا تاکید کرده بود«سرانجام همه چیز در‌باره توافقنامه‌ها و سرمایه‌گذاری در ایران به حرف ختم شده»! آقای روحانی قبلا نیز در اظهاراتی تاکید کرده بود «رشد اقتصادی در گرو جذب 50 میلیارد دلار سرمایه خارجی است».
سؤال این است شما که با امضاء برجام و ادعای برداشته شدن تحریم‌ها نتوانستید بیش از یک میلیارد دلار سرمایه‌های خارجی را جذب کنید،چگونه با وجود تشدید و اضافه شدن تحریم‌ها، در مجلس برای کسب رای اعتماد دوباره ادعای جذب سرمایه‌های خارجی به مدد برجام را کردید؟ چگونه از وزیر برند دار نفت‌تان انتظار جذب 100 میلیارد دلار و از وزیر بی‌برند راه‌تان انتطار جذب 18 میلیارد سرمایه خارجی را دارید!؟ شماکه در جذب سرمایه‌های خارجی در چهار سال گذشته ناتوان بودید چگونه در مجلس ادعا می‌کنید در چهار سال آینده با جذب سرمایه‌گذاریهای خارجی و ایجاد شغل می‌خواهید وضعیت معیشت 10 میلیون نفر را تا سال 99 بهبود 5 برابری دهید و فقر مطلق را ریشه‌کن کنید؟ این ادعا یعنی افزایش 100 درصدی تولید ناخالص داخلی در چهار سال آینده و رشد اقتصادی 20 درصدی در سال!. سؤال این است کدام دولتی در دنیا توانسته افزایش 100 درصدی تولید ناخالص داخلی و رشد 20 درصدی را تجربه کند؟ نکته جالب در وعده‌های شعاری دولت، وزیر امور خارجه در مجلس 11/8 میلیارد دلار تسهیلات مالی و تعهدات داده شده برای خرید هواپیما و رونق تولید و ایجاد شغل در فرانسه را به‌عنوان جذب سرمایه‌گذاری خارجی برای تولید و‌اشتغال در داخل به نمایندگان القاء می‌کند!. آیا وزیر خارجهِ برنددار رئیس‌جمهور فرق سرمایه‌گذاری خارجی با تسهیلات و تعهدات مالی خارجی را نمی‌داند؟!
2- نکته دیگر در شعاری بودن دولت دوازدهم اینکه آقای روحانی در مجلس برای کسب نظر و رای نمایندگان یک جور سخن می‌گوید و در بیرون مجلس به گونه‌ای دیگر،از جمله درخصوص برجام. آقای روحانی هم در دفاع از وزرای پیشنهادی کابینه دوازدهم و هم در مراسم تحلیف خود در مجلس در واکنش به تشدید تحریم‌ها بر «غیرقابل اعتماد بودن آمریکا» تاکید کرد. اما وی در بیرون مجلس در مناسبت‌های مختلف از خوش بینی به آمریکا و لغو تحریم‌ها سخن می‌گوید و «تضمین و قول مقامات آمریکا» را ضمانت کننده برجام؛ و برجام را الگویی برای مذاکره در مسایل منطقه عنوان و ادعا می‌کند « با آمریکایی‌ها بعنوان کدخدای ده، بستن راحت‌تر است ». تاجایی که در مقابل دلسوزان کشور که غیرقابل اعتماد بودن آمریکا را از ابتدا متذکر می‌شدند، چنین موضع می‌گیرد: «بعضی می‌گفتند آمریکایی‌ها یک کلاه گشاد دارند که ما تا نشستیم آن را سر ما می‌گذارند و ما می‌گفتیم ما عمامه داریم کلاه سرمان نمی‌رود اما می‌گفتند کلاه خیلی گشاد دارند، فوق عمامه!».
نکته مهم اینجاست که خسارت محض و دستاورد هیچ و تاکید رئیس‌جمهور و وزیر برند دار خارجه ایشان در مجلس بر غیر قابل اعتماد بودن آمریکا آیا نشان نمی‌دهد که آمریکایی‌ها کلاه گشاد فوق این عمامه دارند! و هر کس به آمریکایی‌ها اعتماد کند، سیلی میخورد؟ نکته جالب اینکه رئیس‌جمهور در مجلس، کسانی که برجام را امضا کردند، قهرمانان مبارزه با استکبار می‌نامد و ادعا می‌کند «آنها باید در مقابل آمریکا بایستند»! سؤال این است که با چنین مواضع و شعارهای متناقضی از یک سو و لبخند زدن و در آغوش گرفتن وزیر خارجه آمریکا از سوی دیگر آیا می‌توان در مقابل آمریکا ایستاد؟و نکته جالب‌تر اینکه با اتهام زدن به دیگران ادعا می‌کنند «با شعار نمی‌توان مشکلات را حل کرد و نباید با مسائل کشور شوخی کرد»!. آیا این گونه شعاری و لحظه‌ای سخن گفتن شوخی با مسائل کشور نیست؟
3- نکته سوم در شعاری بودن دولت دوازدهم : آقای رئیس‌جمهور بعد از انتخابات در جلسه 24 تیر 96 هیئت دولت از یک سو با القاء دوگانگی در کشور و از سوی دیگر با ادعای فراجناحی بودن دولت دوازدهم، در تناقضی آشکار عنوان می‌کند «حالا نوبت حضور تفکر 24 میلیون رایی در دولت و ملاک انتخاب وزرا واستانداران و فرمانداران و مدیرکل‌ها است»!، اما در مجلس برای کسب رای اعتماد نمایندگان و همچنین برای فرار از پاسخگویی در آینده ادعا می‌کند «24 میلیون و 18 میلیون نداریم ، همه باید برای حل مشکلات اقتصادی به میدان بیایند»! سؤال: چگونه زمان انتخاب مسئولان اجرایی که مسئولیت حل مشکلات اقتصادی مردم را دارند، دلسوزان کشور طرد می‌شوند و فقط کسانی را انتخاب می‌کنید که فقط تفکر مدعی اصلاح‌طلبی و کارگزارانی دارند، اما زمان تلاش برای حل مشکلات کشور، دیگران باید به میدان بیایند؟! و البته کدام میدان ؟ دیگران که میدانی در اختیار ندارند و همه چیز در اختیار دولت اصلاح‌طلب و کارگزارانی است.
4- اما نکته چهارم در شعاری بودن دولت دوازدهم: رئیس‌جمهور هنگام دفاع از وزیر 65 ساله نفت که بیش از 36 سال در وزارتخانه‌های ارشاد و جهاد سازندگی و نیرو و نفت، آنچه که داشته بکار گرفته، هرگونه جوانگرایی را زیر سؤال می‌برد و می‌گوید «ما نمی‌توانیم سعی و خطا کنیم و اوایل انقلاب می‌گفتند اینها جوان هستند و تجربه ندارند، اکنون چهل سال گذشته!» رئیس‌جمهور بعد می‌گوید وزیر جوانی برای وزارت نفت معرفی کردند اما گفتم «من 100 میلیارد دلار سرمایه خارجی می‌خواهم، آیا می‌تواند بیاورد؟» آقای روحانی در ادامه تاکید می‌کند پیشنهاد وسوسه برانگیزی بود اما به تردید افتادیم! چون من وزیر برند دار می‌خواستم!!.
گرچه همین وزیر مسنِ برند دار به همراه 17 وزیر دیگر در چهارسال گذشته نتوانستند بیش‌از یک میلیارد دلار سرمایه خارجی را به کشور بیاورند و روند جذب سرمایه‌های خارجی نزولی پیدا کرد اما آقای رئیس‌جمهور 15 دقیقه بعد در پشت میکروفون مجلس در مواضعی متناقض و شعارگونه هنگام دفاع از وزیر جوان ارتباطات می‌گوید «ما به جوانان اعتماد کنیم، به اعتقاد من می‌توانیم یک جوان را بیاوریم، کما اینکه در اول انقلاب آوردیم و موفق بودند». آقای رئیس‌جمهور چگونه می‌خواهند با مواضع یک بام و دو هوا کشور را اداره کنند؟ هنگام مشاهده چنین دفاعی از وزرای نفت و ارتباطات، یادم افتاد به خاطره‌ای. چند سال قبل هنگام همزمانی بازگشایی مدارس و هفته دفاع مقدس، مسئولی در یکی از رسانه‌ها در توجیه بی‌مهری به گزارش‌های دفاع مقدس می‌گفت هر سال دفاع مقدس داریم!، اما در دفاع از تکرار گزارش وزیر آموزش و پرورش می‌گفت بازگشایی مدارس سالی یک‌بار است!!. بالاخره جوان گرایی خوب است یا نه ؟ اگر خوب است چرا در وزارت نفت چنین نکردید و اگر نه، چرا در وزارت ارتباطات کردید؟
5- و در آخر لازم به تاکید است که حضرت امام(ره) برای حل مشکلات اقتصادی مردم، به مسئولان و دولتمردان تاکید داشتند «باید از مرحله لفظ و شعار بیرون بروید و دنبال این نباشید هرچیزی را دولتی کنید، در عمل مردم و بازار را در امور مشارکت دهید» و رهبر معظم انقلاب نیز براساس همین گفتمان حضرت امام(ره) تاکید دارند که « رئیس‌جمهور و برخی مسئولان، درخصوص حمایت از سیاستهای اقتصاد مقاومتی سخن گفته‌اند، اما نیاز اصلی، عمل است»/۱۳۲۵//۱۰۲/خ