برخی کنجکاوی ها لذت لحظه ها را از زندگی می رباید

به گزارش خبرگزاری رسا، بعضی از مردم دوست دارند از آینده خبرداشته باشند، برای همین سراغ فالگیر و رمال و کسی می روند که اطلاعاتی از آینده بدهد، اما توجه نمی کنند که این کنجکاوی بخش زیادی از لذت و هیجان زندگی را از بین می برد.

وقتی نمی دانی فردا چه اتفاقی می افتد، با کلی هیجان و امید به استقبال زندگی می روی؛ اگر آینده به صورت یک راز باقی بماند، کنجکاوی تو با زندگی کردن می آمیزد.

کنجکاوی زنده و کنجکاوی مرده

کنجکاوی زنده این است که هر لحظه زندگی می کنی تا لحظه بعد را کشف کنی هر روز گامی است که برای کشف همان روز برمی داری. این کنجکاوی تمام زندگی تو را سرشار از بیم و امید می کند و می توانی شکست ها و موفقیت هایت را در لحظه خودش تجربه کنی و به نهایت هیجان ناشی از آن رویداد برسی.

کنجکاوی مرده اما این است که از هر راهی پیشاپیش رویدادهای زندگی را پیش بینی می کنی. اگر پیش آمد خوب و دلخواهی باشد، کمی خوشحال می شوی و بعد  در انتظار رسیدن به آن رنج می بری و هنگامی که فرارسید، هیچ غیرمنتظره ای ندارد و لذت و شیرینی آن گرفته شده است. خیلی عادی رویدادی فرامی رسد که می توانست بسیار شگفت انگیز و هیجان آور باشد.

اگر هم رویداد ناخوشایندی باشد، از حالا باید غصه اش را بخوری تا فرابرسد. شاید برای اینکه انتظارش را داری، رنج لحظه ای و ناگهانی کمتری داشته باشد، ولی خط سیاهی که اندوه در طول زمان بر زندگی ات می کشد، واقعا ارزشش را ندارد.

تازه این همه در صورتی است که پیش بینی ها و پیشگویی ها راست باشد. اگر دروغ باشد که فقط رنج انتظار رویدادهای خوشایند و ناخوشایند برایت می ماند و فشار روانی که به خاطر تأخیر و فرانرسیدن آن رویداد آزارت می دهد. کارت به جایی می رسد که خداخدا می کنی تا بلایی که پیش بینی شده هر چه زودتر سرت بیاید و تمام شود، واقعا احمقانه و دردناک است.

کسی که آینده را می داند، مثل یک آدم بی روح زندگی می کند، هیجان و شادی و اندوه و نوسانات احساسی در زندگی اش رنگ می بازد.

سعی نکنید پیشاپیش از آینده آگاه شوید، هر لحظه را در زمان خودش ملاقات کنید. اینطور شور و امید بیشتری را در زندگی تجربه خواهید کرد./841/د۱۰۲/س

منبع: کانال تلگرامی حجت‌الاسلام والمسلمین حمیدرضا مظاهری سیف