ترور فکری انقلاب اسلامی

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، بدون تردید یکی از بزرگترین و مهمترین فرصت هایی که مسلمانان در طول تاریخ اسلام آن را تجربه کرده اند، فرصت انقلاب اسلامی است. پس از اینکه امام بزرگوار فریاد خودش را به گوش مردم ایران و بلکه جهان رساند، هر انسان حق طلبی در گوشه و کنار، دلش را به این جریان عظیم پیوند زده و برای رشد آن تلاش نمود.

از این روی دشمنان اسلام، مات و مبهوت، برای نابودی انقلاب اسلامی از هر شیوه ای که به ذهنشان رسیده، بهره جسته اند. یکی از راهبرد های اساسی برای رسیدن به این هدف شوم، ترور فکری انقلاب اسلامی است.

روشن است که هر انقلابی اگر از پشتوانه فکری و علمی تهی بماند، به زودی شاهد زوال آن خواهیم بود. کافی است صفحاتی که پیرامون انقلاب ها در تاریخ ثبت شده است را مطالعه نماییم آنگاه به خوبی می توانیم با مطالعه تاریخ این عبرت را سرمایه ارزشمندی برای پیشبرد انقلاب اسلامی تلقی کنیم.

ترورهای فکری که در طول سالیان انقلاب اسلامی رخ داده است به دو صورت عمده تقسیم می شوند.

صورت اول: همان شیوه رایجی است که از آن تعبیر به ترور جسمی و جانی می کنند. در واقع همان کشتن دانشمندانی است که از انقلاب اسلامی حمایت کرده اند و می کنند. در ابتدای انقلاب دشمن از این شیوه بسیار استفاده کرده است. خاطراتی که از دو شهید عزیز انقلاب اسلامی (شهید مطهری و شهید بهشتی) و سایر شهدای انقلاب در قلب ما حک شده است را فراموش نمی کنیم. تا به حال عزیزان بسیاری را از این طریق از دست داده ایم. در حقیقت دشمن از آن جهت که یک دانشمند را هدف گرفته، و انقلاب اسلامی را از وجود او منقطع کرده است، لذا به گونه ای ترور فکری انقلاب اسلامی محسوب می شود.

اما صورت دوم که البته از صورت اول مهمتر و خطرناکتر است و به حق ترور فکری انقلاب اسلامی نامیده می شود، آن است که دشمن در محاسبات و تحلیل های اندیشمندان انقلاب اسلامی خلل ایجاد کند. به گونه ای که گرایشات غربی در تفکرات او ایجاد گردد، مسائل کلان را رها کرده و به مسائل جزئی بپردازد، از پرداختن به مسائل اهم خودداری کرده و به مسائل مهم رسیدگی کند.

این قسم ترور به مراتب زیانبارتر از قسم دیگر می باشد. چرا که هنگامی که دانشمند جامعه اسلامی منحرف گردد، بصیرت ملت مسلمان نیز تحت الشعاع قرار گرفته و به پشتوانه آن دانشمند منحرف خواهند شد. وقتی جسم عالم اسلامی از میان جامعه رخت برمی بندد مردم هوشیارتر شده و بصیرت شان نسبت به پلیدی دشمنان افزایش می یابد، بر خلاف زمانی که اندیشه های عالمان اسلامی هدف گرفته شود و انحراف ایشان را خطوط اصلی انقلاب شاهد باشیم.

آیت الله قاضی طباطبایی یکی از شهدایی بود دشمن از ترور اندیشه ها و افکار ایشان ناامید شده بود، لذا جسم و جان ایشان را هدف گرفت. هر چند که ما در تاریخ ۱۰/۸/۱۳۵۸ یکی از پشتوانه های فکری انقلاب را از دست دادیم، اما اندیشه ها و افکار راستین این بزرگمرد هنوز هم به عنوان نورافکنی قوی، پرتو افشانی می کند و راه را به طالبان حقیقت می نمایاند.

حضرت آیت الله سید محمدعلی قاضی طباطبایی در تاریخ ۲۴ فروردین ۱۲۹۳ شمسی چشم به جهان گشود. فرهنگ مبارزه و تلاش برای نابودی استکبار مانند خون در رگ های ایشان جاری بود. به گونه ای که نام ایشان چه قبل از انقلاب و چه پس از انقلاب در فهرست مبارزین جایگاهی ویژه را دارا می‌باشد. تبعید های مکرر ایشان توسط حکومت پهلوی می‌تواند برای اثبات خوی مبارز طلبی شاهد خوبی باشد.

از جمله اساتید ایشان می‌توان به حضرت آیات سید شهاب الدین مرعشی نجفی، سیدمحمد حجّت کوه کمره ای، سیدصدر الدین صدر، سیدمحمدرضا گلپایگانی، سید حسین بروجردی، سیدمحسن حکیم، سید ابوالقاسم خویی و شیخ محمد حسین کاشف الغطاء اشاره کرد.

ایشان آثار علمی و فقاهتی بسیاری را برای جوامع شیعی از خود به جای گذاشته است. به عنوان نمونه می توان الاجتهاد و التقلید، کتاب فی علم الکلام، رسالة فی اثبات وجود الامام «ع» فی کل زمان، تاریخ قضا در اسلام، تحقیق درباره اربعین حضرت سید‌الشهداء (ع)، تعلیقات بر کتاب اسلام صراط مستقیم، حاشیه بر کتاب رسائل و مکاسب شیخ انصاری و همچنین حاشیه بر کتاب کفایه الاصول آخوند خراسانی را نام برد.

حضرت آیت الله سید محمدعلی قاضی طباطبایی در تاریخ دهم آبان ماه، سال ۱۳۵۸، مصادف با عید سعید قربان نماز عید را اقامه کرده و در خطبه نماز اینچنین می گوید: «مرا تهدید به قتل می کنند. من از شهادت نمی ترسم و آماده ام و از خدا می خواهم.»

در نهایت این فقیه عالیقدر در همین تاریخ نماز مغرب و عشاء را در مسجد شعبان اقامه کرده و عازم منزل می شود. سپس در میانه راه به دست گروهک «فرقان» به شهادت می رسد و نام «اولین شهید محراب» را در تاریخ به ثبت می رساند. هر چند که او خواستار این نام ها نبوده، اما تاریخ هیچ گاه این شهادت پر افتخار را به فراموشی نخواهد سپرد./۹۰۱/ی۷۰۲/س

حجت الاسلام بهروز دلاور، پژوهشگر و استاد حوزه علمیه قم