کمال و اعتلای انسان در گرو دینداری است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین علی اکبر رشاد رییس شورای حوزه علمیه استان تهران و تولیت حوزه علمیه امام رضا(ع)، امروز در جلسه درس خارج فقه که در همین حوزه علمیه برگزار شد، گفت: در ادبیات روایی و آیات، قلب به معنای نفس آدمی است.

وی افزود: امام علی(ع) در حکمت 108 می‌فرمایند: به رگ‌های آدمی پاره گوشتی آویخته است که شگفت‌ترین عناصر درونی اوست و آن قلب است.

حجت الاسلام والمسلمین رشاد با بیان اینکه قلب حالات گوناگونی دارد، ابراز کرد: در قلب انسان هم حکمت و هم خلاف آن جای گرفته است.

تولیت حوزه علمیه امام رضا(ع) ادامه داد: بنابراین کلام حضرت مبنی براینکه قطعه گوشتی به رگی بسته و آویخته شده است در حقیقت اشاره به نقش تعیین کننده قلب در حیات آدمی دارند چرا که حیات مادی انسان در عالم دنیا بسته به کارکرد قلب دارد بر همین اساس حضرت قلب را به عنوان عنصری شگفت انگیز مطرح می‌کنند.

رییس شورای حوزه علمیه استان تهران با بیان اینکه حالت حکمت و ضد آن از همین قلب بر می‌خیزد، اظهار داشت: قلب موجود عجیبی است زیرا زمانی که امیدی بر او عارض می‌شود در طمع به دست آوردن آن خودش را ذلیل می‌کند؛ زمانی که طمع سراغ آدمی بیاید آن حالت طمع انسان را تحت فشار قرار داده و او را به سمت طلب حرکت می‌دهد در این هنگام حرص که حالت شدت طمع است بر انسان عارض شده و او را به سمت هلاکت سوق می‌دهد بر همین اساس امید داشتن افراطی زمینه ساز حرص افراطی و در نهایت سبب نابودی انسان می‌شود.

وی در تبیین اینکه امیرمومنان علی(ع) در این روایت اشاره به حالات افراط و تفریط قلب می‌کنند، بیان داشت: حضرت در این کلام می‌فرمایند: برخلاف رجا اگر یاس بر انسان عارض شود تاثر و تاسف انسان را خواهد کشت، اگر غضب و خشم بر قلب انسان غلبه کند دست به هر کاری می‌زند و در نهایت موجب هلاکت انسان می‌شود، اگر انسان در سیطره ترس و خوف قرار بگیرد حذر و امتناع از اقدام او را درگیر خواهد کرد.

حجت الاسلام والمسلمین رشاد ادامه داد: حالت امن و آرامش اگر به انسان برسد و در یک امنیت وسیعی زندگی کند او را غفلت و غرور فرا می‌گیرد، نفس انسان به گونه‌ای است که اگر مال انباشته‌ای به دستش بیاید اهل طغیان و سرکشی می‌شود، اگر مصیبتی به او برسد جزع و فزع او را مفتضح کرده و شخصیت درونی خود را آشکار می‌کند.

تولیت حوزه علمیه امام رضا(ع) در پایان خاطر نشان کرد: انسان همواره در معرض نوسان بین خسارت دیدگی و غارت زدگی است یا از یک سو حس کمبود و یا در مقابل حس زیاده طلبی او را آزار می‌دهد بنابراین تربیت دینی و الهی است که انسان را معتدل بار می‌آورد و می‌تواند بین امور مختلف مدیریت کند و بین کسر و کثرت، افراط و تفریط، منفی و مثبت به یک برآیند اعتدال دست یابد./813/پ202/ب1